De boeken van mei

Tussen de bedrijven door las ik toch nog drie boeken en terwijl heel Nederland voetbal zat te kijken las ik nog een vierde uit. Wat las ik allemaal?


Dodie Smith: Cassandra (I capture the castle)
Ooit heb ik blijkbaar een Nederlands exemplaar op de kop getikt met de titel Cassandra, maar dit bijna klassieke boek staat toch vooral bekend onder de oorspronkelijke engelstalige titel I capture the castle.

Voor mijn gevoel stond dit boek al eeuwen op mijn lijstje. En wat een heerlijk boek was het!
Het verhaal wordt verteld (geschreven) door de 17-jarige Cassandra Mortmain, die met haar vader, stiefmoeder Topaas, zus Rose, broer Thomas en 'knecht' Stephen (de zoon van de inmiddels gestorven huishoudster, die is blijven hangen) in een vervallen kasteel woont.
Vader heeft ooit een filosofisch boek geschreven ('Jacob worstelt') wat niemand helemaal heeft begrepen maar een geweldige bestseller is geweest, vooral in de VS. Daarna heeft hij nooit meer iets op papier kunnen krijgen. Moeder is gestorven. Topaas doet haar best om het gezin zo goed mogelijk bij elkaar te houden. Ze is een voormalig schildersmodel en nog wel tamelijk excentriek. Thomas is het slimme broertje die een beetje op de achtergrond blijft. Rose is een nufje met het hart op de goede plaats en Cassandra....die wil schrijfster worden.

Ze houdt een dagboek bij waarin ze met een scherp oog, de nodige humor en veel liefde het wel en wee van de familie Mortmain beschrijft. Wiens leven behoorlijk op de kop wordt gezet als de kleinzoons (Simon en Neil) van de eigenaar van het kasteel vanuit de VS overkomen naar Engeland.
Het is de bedoeling dat Simon het landhuis van opa en het aan de Mortmains verhuurde kasteel gaat beheren. De komst van de beide heren zorgt voor de nodige verwikkelingen in huize Mortmain.
Maar het is Cassandra die je voor zich inneemt. Een heerlijke, eerlijke, oprechte en warme persoonlijkheid die met milde humor beziet wat er om haar heen gebeurt. Het is een sprankelend, ontroerend en hartverwarmend boek en ik snap nu waarom het op de lijstjes van zovelen als 'lievelingsboek' wordt genoemd. (4,5/5)



Daarna las ik De stille moeder van Ariella Kornmehl voor de leesclub.

Dit boek heeft in 2011 de Boekdelen-prijs van leesclubs gewonnen, voornamelijk door de discussies die het blijkbaar in veel leesclubs heeft losgemaakt.

Onze leesclub was vrij unaniem in haar mening dat het weliswaar een sober geschreven, vlot leesbaar boek was maar dat het verder niet beklijft. Er wordt heel veel in aangeraakt, maar niets wordt uitgewerkt en sommige emoties en handelingen konden we niet uitleggen of begrijpen.

Kortgezegd gaat het over een vrouw van Russische afkomst, Loenia, nu makelaar in Amsterdam. Getrouwd en zoontje dat doofstom is, waar ze moeite mee heeft. Ouders wonen in Rusland (St.Petersburg). Als vader in het ziekenhuis terecht komt, gaat Loenia voor enkele dagen naar St.Petersburg terug en probeert ze bij haar moeder te achterhalen wat er ooit gebeurd is toen ze klein was en een ruzie van haar ouders heeft meegemaakt waarbij vader moeder beschuldigde. Het wordt Loenia al snel duidelijk dat haar vader waarschijnlijk niet haar echte vader is. Moeder wil er aanvankelijk niets over kwijt maar komt gaandeweg toch met een soort van uitleg, die echter op alle fronten vaag blijft.
Geen slecht boek maar ook niet één die tot nadenken stemt, of waar je eens lekker in op kunt gaan. Waarschijnlijk ben ik dit verhaal weer heel snel vergeten. (3/5)


Corine Hartman - Als de dood las ik tijdens een regenachtig weekend. Ik heb er veel plezier aan beleefd en het las als een trein, maar ik heb wel bezwaar tegen de aanduiding 'Thriller'. Want dit was in mijn beleving geen thriller, en in die zodanigheid zou ik het geen goed boek vinden. Ik miste dan vooral de verrassende plotwendingen, die je zo mooi op het verkeerde been kunnen zetten.
Maar als psychologische roman waarin nogal wat onderhuidse emoties broeden, geheimen in de openbaarheid komen en (ja dat dan weer wel) wat mensen van de klif geduwd worden vond ik het een erg goed boek. Het speelt zich af in een ski-oord in de Dolomieten, waar de ouders van de hoofdpersoon Desiree een chalet hebben. Vader is al 20 jaar dood en Desiree en haar man Thomas gaan op verzoek van moeder een weekje mee naar het chalet, om uit te rusten van hun drukke bestaan om hun sterrenrestaurant in Bergen overeind te houden. Eenmaal ter plekke ontrollen zich in snel tempo een aantal onthutsende gebeurtenissen en daarna gaat het er eigenlijk om: waarom en hoe zal het aflopen?
Lekker boek! (4/5)


Nicci French - Dinsdag is voorbij
Met Blauwe maandagen was Nicci French een nieuwe weg ingeslagen. Maar goed ook, want hun 'oude' format ging een beetje vervelen. Nu ze een terugkerende hoofdpersoon, de psychotherapeute Frida Klein, hebben gekozen, hebben de verhalen een soort diepgang gekregen. Blauwe maandagen vond ik een goed maar niet geweldig boek. Dinsdag is voorbij vond ik een stuk beter. Spannender, maar vooral Frida Klein krijgt meer dimensie en karakter. Ze springt weer bij in een politiezaak van rechercheur Karlsson. Een paar personages uit Blauwe maandagen komen in dit boek terug, maar het is niet essentieel dat je dat boek gelezen hebt want er wordt wel uitleg gegeven over die personages. Een spannend boek en hier wel een verrassend eind! En de serie gaat verder, want aan het eind duikt er iemand uit het verleden op waar Frida nog niet mee klaar is.....(4,5/5)

Ik heb nog een paar spannende boeken op de stapel liggen. Ik raak altijd wel geinspireerd door de Maand van het spannende boek. En ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar ik vind de zomer bij uitstek geschikt voor thrillers.
Maar eerst ben ik nog aan het lezen in De weg naar Callisto van Torsten Krol.