Josha Zwaan - Parnassia


Ik was eigenlijk (dacht ik) een beetje klaar met die stroom romans over de oorlog.
Maar over Parnassia las ik zulke lovende dingen, dat ik me er toch nog een keer aan wilde wagen.

Eigenlijk is het niet een oorlogsboek in strikte zin; het heeft zijn ankerpunt weliswaar in de tweede wereldoorlog, maar gaat voor mij toch vooral over iets anders: identiteit.

In 1942 worden Rivka, dan 4 jaar oud, en haar oudere broertje Simon Lezer op een veilige plek ondergebracht. Simon gaat naar een boerderij, Rivka komt terecht bij een (kinderloze) dominee en zijn vrouw in het Zeeuwse dorpje Zaamslag.
Rivka heet vanaf nu Anneke. Aan anderen wordt verteld dat Anneke haar ouders is verloren (bombardement in Rotterdam)en Anneke gaat dat gaandeweg zelf ook geloven.

In eerste instantie wordt Anneke geleerd dat ze haar joodse woordjes niet meer mag zeggen omdat dat heel gevaarlijk is, maar langzamerhand wordt Anneke door de dominee geïndoctrineerd met het christelijke (gereformeerde) geloof, want dat is het ware geloof! Als klein kind is Anneke natuurlijk nog zo kneedbaar als wat, en ze gaat zelf ook geloven dat het joodse geloof fout is.
Als de oorlog is afgelopen, staat de vader van Rivka met Simon voor de deur om zijn dochter mee terug te nemen. Moeder heeft het niet overleefd en vader is vel over been. Voor Anneke staat er een vreemde man aan de deur, ze wil niet mee terug en haar pleegouders staan ook niet te trappelen om haar mee terug te geven.
Verbazingwekkend genoeg worden ze hierin gesteund door de Commissie voor Oorlogspleegkinderen, die ook in werkelijkheid in veel gevallen uiteindelijk hebben geadviseerd dat het beter was om de kinderen bij hun pleegouders te laten. Ik wist dit niet, ik vond het echt schokkend om te lezen. Dan heb je als joodse ouder(s) je kind in veiligheid gebracht, zelf de verschrikkingen overleefd en dan krijg je je kind niet meer terug!

Anneke gaat naar mate ze ouder wordt steeds meer vraagtekens bij het christelijke geloof zetten, vooral als ze hoort dat die ook voorschrijven dat ze voorbestemd is om te trouwen en kinderen te krijgen, zodat ze niet mag gaan studeren.
Ze gaat steeds meer rebelleren en trouwt uiteindelijk een joodse man, Joost (Jonathan). Dan gooit haar pleegvader de handdoek in de ring. Hij schrijft haar:
"Hoe meer je leerde, hoe ouder je werd, hoe kenmerkender ik jouw manier van denken ervoer. Een echte jood, hoe vaak heb ik dat niet gedacht. Hoe respectvol ik ook wil omgaan met andersdenkenden en andersgelovenden, het viel mij zwaar te zien hoe jij niet kon ontsnappen aan de valkuil waarin het joodse volk gelopen is"
en dat gaat zo nog even verder en wordt nog veel erger. Over tolerantie gesproken.

Anneke heeft ondertussen iemand gevonden die net als zij zijn joodszijn ontkent, voor hem omdat de gruwelen uit de kampen te groot voor hem zijn. Beiden leven daardoor eigenlijk in een voortdurende staat van ontkenning van de eigen identiteit.
Inmiddels heeft ze haar baan als onderwijzeres moeten opgeven (gehuwd) en drie kinderen gekregen die ze eigenlijk helemaal niet wilde.
Als haar broer Simon voor de deur staat wordt het Joost pas duidelijk dat Anneke joods is. Er knapt iets bij hem en hij raakt in een psychose. Anneke kan het niet meer aan, haar kinderen worden door de kinderbescherming weggehaald.
Ze gaat naar Amsterdam en begint een nieuw leven als onderwijzeres, ze kan weer leren en werken als een zelfstandige vrouw, iets wat ze altijd gewild heeft.

Pas jaren later, als Joost overlijdt, moet ze de confrontatie met haar kinderen aan, vooral haar oudste dochter Sandra. Dan moet ze ook de confrontatie met zichzelf aan, daartoe aangezet door haar huidige man Jean.
De gesprekken die ze voert met haar dochter Sandra, in de strandtent Parnassia (bestaat echt, tussen Bloemendaal en Zandvoort) vormen de hoofdlijn in het boek, de verhalen die ze haar vertelt over haar leven zijn de hoofdstukken die daartussen zitten. Een prachtige vondst want zo wordt er direct gereflecteerd op wat er in het verleden is gebeurd. Anneke heeft immers het gevoel dat ze zich tegenover haar dochter moet verantwoorden.

Twee gedachten bleven na lezing bij mij rondzingen; de eerste was dat je je roots nooit kunt verloochenen, dat het altijd weer als een boomerang bij je terugkomt. Dat is ook iets waarvan ouders van uit niet-westerse landen geadopteerde kinderen zich terdege bewust moeten zijn (en ook steeds meer zijn, getuige het aantal adoptie-kinderen dat op zoek is naar hun biologische ouders).
De tweede is dat je als kind gezegend bent als je twee geestelijk gezonde ouders hebt die je een warm en veilig nest kunnen bieden. Je hebt het niet voor het kiezen en dat geeft veel kinderen een heel oneerlijke start in het leven.

Ik las dit boek vooral als een boek over een zoektocht naar identiteit, maar het is ook een mooi verhaal over het leven van een vrouw, die worstelt met de normen en eisen die haar zijn opgelegd waardoor ze niet het leven kan leiden dat ze eigenlijk voor ogen had. Het is geen vrolijk verhaal maar zeker ook wel weer hoopvol. Ik vond het in ieder geval een werkelijk prachtig boek.






Anita Amirrezvani - Prinses van Perzië


Ik ben bang dat ik het eerst weer even over iets niet-inhoudelijks moet hebben. Want moet je nu die omslagen (en de titelvertaling!) eens vergelijken tussen de Nederlandse vertaling en het engelse origineel:
Uitgevers wat bezielt jullie? Het originele omslag geeft de oosterse sfeer en de historische context van het verhaal heel mooi weer, het nederlandse omslag geeft helemaal niets weer. Het kan ook een achterbuurt in Italië zijn om maar wat te noemen, en het boek gaat niet over kleine meisjes! Het is dat ik het vorige boek van deze schrijfster (Dochter van Isfahan) zo mooi vond, want op basis van zo'n omslag ben je toch niet geneigd om zo'n boek op te pakken?

Om nog even bij Dochter van Isfahan te blijven: dat vond ik een prachtig boek over een veertienjarig meisje dat als leerling wordt aangenomen bij een tapijtontwerper en daar blijkt over een groot talent te beschikken. Mooie sfeerbeschrijving van Iran (Perzië) in de 17e eeuw, maar ook een ontroerende karakterontwikkeling van de hoofdpersoon.
Ook Prinses van Perzië bevat weer prachtige beschrijvingen van het Iran in de 16e eeuw en biedt vooral een mooi inkijkje in de wereld aan het hof van de Sjah. Met veel bijzonderheden over de harem en vooral over de eunuchen, de gecastreerde mannen aan het hof die als enige mannen in de harem mochten komen, omdat de Sjah dan niet bang hoefde te zijn dat er een kind ter wereld kwam dat niet van hem was.

Ik vond het boek qua verhaal echter een stuk minder dan Dochter van Isfahan.Prinses Pari Khan Khanoum vond ik geen sympathieke vrouw. Zij is een keiharde, carrière-beluste vrouw die af en toe wel flintertjes gevoel loslaat maar vooral toch een afstandelijke koninklijke vrouw is die zich zeer bewust is van haar afkomst en vooral van de rechten die daarmee gepaard gaan. Haar door haar vader, Tahmasp Sjah, toegewezen bediende is de eigenlijke hoofdpersoon van dit boek, de eunuch Payam Javaher-e-Shirazi, oftewel Javaher Agha.
Doorgaans werden eunuchen verkregen door heel jonge jongens uit Afrika met valse voorwendselen naar Perzië te vervoeren en ze onderweg of in Perzië gedwongen te castreren. Een behandeling die vele jongens niet overleefden.
Javaher laat zich rond zijn 20ste vrijwillig castreren (deze gruwelijke daad wordt nogal uitgebreid beschreven), om zo een goede positie aan het hof te krijgen zodat hij de familie-naam in ere kan herstellen; zijn vader, die een hoge hofmedewerker was, werd beschuldigd van ontrouw aan de Sjah en vermoord.

Ook Javaher vond ik geen heel sympathieke personage, al leer je hem beter kennen en is hij in ieder geval een stuk menselijker dan prinses Pari. Maar hij heeft wel een tamelijk kritiekloze verering voor zijn werkgeefster ('de stuwkracht van mijn bestaan') en dat maakt hem wel een beetje een slappeling.

Twee keer overlijdt er een Sjah en twee keer probeert prinses Pari aan de macht te komen, of in ieder geval naaste adviseur van de nieuwe Sjah (in beide gevallen één van haar broers) te worden. Dit verhaal gaat gepaard met veel politiek gekonkel dat zeer in detail beschreven wordt, wat ik af en toe wat langdradig vond worden en waardoor de plot nogal in elkaar zakte.

Samengevat dus de moeite waard voor de mooie (historische) beschrijvingen van de wereld aan het hof van de Sjah. Minder vanwege het verhaal van de naar macht strevende prinses Pari en haar bediende Javaher.

Prinses Pari Khan Khanoom Safavi schijnt overigens een werkelijk bestaande vrouw te zijn geweest, die de rol die de islam haar oplegde in die tijd ver oversteeg.




Nieuwe boeken herfst 2012


Toen ik van de week bij de biep langsging om 2 reserveringen op te halen, werd het me snel duidelijk dat de vakantie voorbij is, ook in de biep! Stapels boeken lagen klaar om in de catalogus gezet te worden. Ik had er ook al heel veel in mijn handen, maar uiteindelijk heb ik me beperkt tot dit stapeltje: (van onder naar boven)

Sarah Hall - Portret van een dode man; niet nieuw maar staat al heel lang op mijn lijstje en nu zag ik het eindelijk liggen
Emma Henderson - Grace Williams spreekt zich uit; niet op mijn lijstje maar ik heb er wel iets over gelezen en het leek me een mooi boek; over een spastisch meisje dat in een verzorgingstehuis een vriendschap aangaat met een epileptische jongen
Helen Schulman - Dit mooie leven; BOL: Als Richard collegevoorzitter wordt van de Astor University in New York geeft zijn vrouw Liz haar baan als kunsthistorica op en verhuizen ze met zoon Jake (bijna 16) en adoptiefdochter Coco (6) van Ithaca naar een appartement in Manhattan. Ze genieten van het leven in de stad, de kinderen gaan naar privescholen, Liz heeft voor het eerst veel tijd voor haar gezin. Maar dat verandert als Jake op een feest de avances van Daisy (13) afwijst omdat hij verliefd is op een meisje uit zijn eigen klas. Beledigd stuurt Daisy hem 's nachts een expliciete seksvideo die hij geschokt doorstuurt aan zijn beste vriend die hem doorstuurt aan vrienden. Binnen een dag is de video een hype, Jake wordt op school geschorst, Richard met verlof gestuurd, hun leven staat op zijn kop.
Josha Zwaan - Parnassia; ben ik nu aan het lezen, prachtig boek!
Anne Delaflotte Mehdevi - De boekbindster; de cover lijkt erg op De boekhandelaarster uit Orvieto; ik heb dit boek al weer terzijde geschoven. Wat een gezemel. Een beetje Joanne Harris, maar dan aan de verkeerde kant van de streep. Slecht geschreven of vertaald.

Maar niet alleen in de biep was de vakantie voorbij; ook veel uitgevers hebben inmiddels hun najaarsprospectus op de site gezet. Ik heb er een kleine studie van gemaakt, deze boeken zijn mij opgevallen:

Augustus
Geert Mak - Reizen zonder John; Geert Mak doet de reis van John Steinbeck die beschreven is in Reizen met Charley nog een keer over doet, tig jaar na dato (23/8) Uitgever:In Reizen zonder John volgt Geert Mak het spoor van de legendarische schrijver John Steinbeck, die in het najaar van 1960 met zijn poedel Charley een ontdekkingsreis maakte dwars door het toenmalige Amerika. Zijn tocht beschreef hij in de klassieker Reizen met Charley.
Precies vijftig jaar later vertrok Geert Mak vanaf het oude huis van Steinbeck. Het was het begin van een inspectietocht in het voetspoor van Charley en John, maar nu met de ogen van 2010.

Jens Christian Grondahl - Voordat we afscheid nemen (28/8); BOL: Voordat we afscheid nemen is een fraai, subtiel portret van een jonge vrouw, die zonder opgaaf van reden verlaten wordt door haar minnaar. Als ze jaren later hoort dat hij ernstig ziek is zet ze alles voor hem op het spel.

September
Met veel bombarie wordt een Zweedse YA thriller trilogie aangekondigd bij de Arbeiderspers; De Engelsfors trilogie van Mats Strandberg & Sara B. Elfgren. Het eerste deel, De cirkel, verschijnt 25 september. Uitgever: Op een nacht,
wanneer de maan mysterieus rood kleurt,worden zes meiden naar een afgesloten park geleid. Ze hebben niets met elkaar gemeen. Ze weten niet hoe ze daar gekomen zijn of waarom ze daar zijn, maar zonder elkaar zullen ze het niet overleven.

Eric Reinhardt - Het Victoria systeem; uitgever: een ambitieuze franse roman, geschreven op de huid van de tijd. Over de uitwassen van het geglobaliseerde kapitalisme, geschreven door een Balzac van deze tijd.
Ken Follett - Nacht van het kwaad; 2e deel van de Century trilogie
Arthur Japin - Maar buiten is het feest
Katherine Pancol - De Eekhoorns van Central Park huilen op maandag; derde deel van trilogie die begon met De gele ogen van de krokodil
Joanne Harris - De zoetheid van perziken
James M. Cain - Mildred Pierce; psychologisch drama (geschreven in 1941) van de schrijver van The Postman always rings twice
Kate Moss - De citadel; BOL: In Het verloren labyrint leidde ze ons langs de eeuwenoude muren van carcassonne; in De vergeten tombe reisden we met haar mee naar het mysterieuze Rennes les Bains, en in november 2011 brengt kate Mosse ons naar het zuiden van Frankrijk, naar het grensgebied met Spanje waar de Tweede Wereldoorlog diepe littekens achterliet die nooit meer helemaal zijn weggevaagd...

Oktober
J.K. Rowling - Een goede raad; het eerste 'boek voor volwassenen' (alsof we niet allemaal Harry Potter hebben gelezen)
Kim Leine - De profeten in de Eeuwigheidsfjord; Uitgever: Groenland, 1793. De Deense missionaris Morten Falck probeert in de onherbergzame kolonie zo veel mogelijk heidenen te bekeren tot het christendom. Een strafexpeditie naar een alternatieve, paradijselijke commune onder leiding van de profeten Habakuk en diens vrouw Maria Magdalena zal zijn leven volkomen veranderen. De profeten in de Eeuwigheidsfjord is een episch avontuur zonder weerga, een groots opgezette vertelling over de grote vrijheidsdroom en over de onmogelijkheid de weg terug naar huis te vinden.
Charles Lewinsky - Terugkeer ongewenst
Alice Hoffman - De duivenhoudsters
Tom Wolfe - Terug naar het bloed
Tommy Wieringa - Dit zijn de namen
Andrew Keen - De digitale afgrond (ondertitel: hoe de huidige sociale online revolutie ons eenzamer en hulplozer maakt)
Jo Nesbo - De kakkerlak
Tomas Ross - Onze vrouw in Tripoli

November
Michael Palin - De waarheid; een roman van Michael Palin; Uitgever: In De waarheid komen de sfeervolle reisbeschrijvingen en de onnavolgbare humor van Palin samen en maakt hij ons deelgenoot van de buitengewone avonturen van een gewone man.
Eva Stachniak - Het Winterpaleis; over Catherina de Grote
Sylvain Tesson - In de Siberische wouden; Uitgever:Sylvain Tesson had een belangrijk doel in zijn leven: nog voor zijn veertigste wilde hij ervaren hoe het is om als kluizenaar te leven, diep in het bos. Het is een man die houdt van extremen en dus besluit hij om zes maanden in een hut te gaan wonen, gelegen aan het Baïkalmeer in Siberië. Het dichtstbijzijnde dorp is 150 kilometer verderop, ’s winters vriest het er tot -30 °C en ’s zomers lopen er beren rond. En toch is het leven er prachtig. Dit is zijn relaas van een periode zonder alle stress van ons drukke en moderne bestaan.
Carolyn Jess-Cooke - De jongen die demonen zag; roman over een 10-jarige jongen met schizofrenie
Judith Schalansky - De lessen van mevrouw Lohmark; biologie-lerares vat gevoelens op voor leerlinge; Duitse sensatie
Adam Phillips - Het ongeleefde leven; over de zin van alles wat niet kan
Justin Cronin - De twaalf; het langverwachte vervolg op De oversteek
Aharon Appelfeld - De man die niet ophield met slapen
Deon Meyer - Onzichtbaar

December
Barbara Constantine - Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef;

Januari
Danielle Hermans - In vredesnaam; historische thriller over de Vrede van Utrecht
Nancy Richler - De oorlogsbruid; over een afgewezen postorderbruid vlak na WOII
Ignacio Martinez de Pisón - De dag van morgen; grote Spaanse roman over de geheime politie in de jaren 60-70
Joseph O'Connor - Alles goed Uitgever: Dublin, 2010.Cian Hanahoe krijgt voorzichtig zijn leven weer op orde nadat zijn vrouw Aifric hem heeft verlaten. Na een ‘voorval’ is hij vijf weken opgenomen geweest in een ziekenhuis en hij heeft net zijn werk op de bank hervat. Op een dag krijgt hij een telefoontje van een vrouw uit Londen, Catherine Dwyer, die op zoek is naar een schilderij dat in het bezit van de bank moet zijn. Ze spreken af en alhoewel ze erg verschillend zijn, ontstaat tussen hen een haast vanzelfsprekende vriendschap. Ze ontmoeten elkaar steeds vaker en hun relatie wordt intiemer. En dan komt Cian onverwacht op straat zijn ex-vrouw Aifric tegen, die inmiddels is hertrouwd en een kind heeft – wat hun samen nooit is gelukt.
Bart Chabot - Triggerhappy; romandebuut
Erik Valeur - Het zevende kind; grote Deense roman, won al vele Scandinavische prijzen


George R.R. Martin - Het spel der tronen


Sommige boeken worden al snel in een hokje geduwd, met als gevolg dat het niet gelezen wordt door mensen die niet van dat hokje houden.
Dit is zeker het geval bij Het spel der tronen van George Martin. Dit boek is weggezet onder het label Fantasy waardoor je de indruk zou kunnen hebben dat het een boek is vol met magie en vreemde wezens; het beeld dat ik er ook van had. Weliswaar heb ook ik het label 'Fantasy' meegegeven aan deze bespreking;
maar als ik nu, na lezing, het Spel der tronen kort zou moeten beschrijven, zou ik veel eerder zeggen: een spannend historisch verhaal waarin een strijd om de macht, met alle intriges die daarbij horen, de hoofdrol speelt.

Het is onmogelijk te vertellen waar het precies over gaat en hoe het verhaal verloopt, daarvoor is het te omvangrijk. Kort gezegd speelt het in een tijd die erg veel lijkt op de Middeleeuwen, in een gebied dat in die tijd overal in Europa zou kunnen zijn. Dat rijk bestaat uit 7 provinciën, die ooit allemaal zelf rijken waren; een koning heerst over deze 7 provinciën: de heer van de Zeven Koninkrijken. Teruggebracht tot een simpele samenvatting gaat dit boek over de strijd om de troon van de Zeven Koninkrijken.
Het gaat over macht, over intriges, over heldendom, over moed, de keuze tussen het goede en het kwade. Dat laatste wordt vaak gezien als een stereotype van fantasy: de eeuwige strijd tussen goed en kwaad. Maar, zeg ik dan: gaat in feite niet elk verhaal uiteindelijk over (de keuze tussen) goed en kwaad?
Anders dan in andere fantasy is bij Martin geen strikte scheiding tussen goed en kwaad; de 'kwaden' hebben vaak ook sympathieke trekjes en met sommige goeden loopt het niet goed af...het is net de echte wereld!

In het begin had ik een beetje moeite met de vele namen en ging ik steeds in de appendix zitten kijken; maar na een paar hoofdstukken ben ik daarmee gestopt; in dit boek draait het om de familie Stark en de hoofdstukken gaan beurtelings over één van de Starks: heer Eddard Stark, zijn vrouw Catelyn, zijn zoon Bran, zijn dochters Arya en Sansa en zijn bastaardzoon Jon. Daartussendoor komen hoofdstukken over Daenerys Targaryen, de enige erfgename van de oorspronkelijke heerser van het Rijk en over Tyrion, de mismaakte zoon van heer Lannister, heer van een eerzuchtige 'clan' die op oneerlijke wijze aanspraak wil maken op de macht over het Rijk.

Door die afwisseling in gezichtspunt, de persoonlijke verhaallijnen, ontstaat een breed uitwaaierende vertelling waarin alle facetten van het leven aan de orde komen: trouw (de baandermannen aan hun leenheer), ontrouw (de bastaardkinderen), liefde, verlangen, ouderschap, moed, lafheid, slimheid, naïviteit, standvastigheid.
Tot blz. 525 komt er geen enkele magie aan te pas en moest ik erg denken aan de verhalen over de koningen van Engeland zo tussen de 12e en de 16e eeuw. De heren van de verschillende Huizen (rijken) in Het Spel zijn te vergelijken met de graven en hertogen, met hun eigen wapenschild met spreuk, ridders, baandermannen die trouw hebben gezworden aan hun heer. Huwelijken die worden gesloten vanuit politieke overwegingen. Bastaardkinderen. Kastelen die strategisch gelegen zijn. Legers die ter oorlog trekken. Een koning met een hofhouding van pracht en praal. Riddertournooien.

Aan de andere kant (letterlijk, aan de andere kant van de zee die het Rijk omringt) staat het ruitervolk van de Dothraki. Die deden me, met hun verrschillende stammen en wrede gewoonten, weer erg denken aan de Mongolen, en hun heerser Khal Drogo aan Dzjengis Kahn.

Vanaf blz.525 komen er wat levende doden op de proppen die een voorbode zijn van 'iets' duisters , en ook is er op de achtergrond steeds sprake van het bloed van de Draak (de Targaryens). En aan het eind wordt er een bloedritueel uitgevoerd, een soort magie waarbij de geesten worden opgeroepen. Deze vormen de fantasy-elementen in een verder razend spannend, goed geschreven, avontuurlijk verhaal. Ik vermoed dat de draken verder in de serie wel een grotere rol gaan spelen.

Dit boek is niet voor de teerhartigen onder ons; het Spel wordt hard gespeeld: er worden jongetjes van torens gegooid, hoofden afgehakt, vrouwen verkracht en veel bloed verspild. Ben je hier tegen bestand, dan kan ik Het Spel der tronen van harte aanraden, óók aan de lezers die geen uitgesproken fantasy-fans zijn.
Ik heb alvast het tweede deel: De strijd der Koningen, klaargelegd!






Dit boek maakt deel uit van een serie boeken onder de naam Een lied van IJs en Vuur (A song of Ice and Fire cyclus):
Het Spel der tronen (Game of thrones)
De Strijd der koningen (A clash of kings)
Een storm van zwaarden (A storm of swords)
Een feestmaal voor kraaien (A feast for crows)
Een dans met draken (A dance with dragons)
en de serie is nog niet voltooid....


Gelezen in juli


Naast de boeken die ik al besproken heb, las ik ook nog twee andere boeken.
Voor de leesclub las ik Grip van Stephan Enter. De bespreking moet nog even wachten tot na de bijeenkomst. Maar ik kan alvast wel verklappen dat dit boek niet op mijn lijstje favorieten komt...

In een vlaag van verstandsverbijstering (ik koop dit soort boeken vrijwel nooit, maar zomer in de kop, dolce far niente, zin in iets gemakkelijks, luchtigs en romantisch) kocht ik 3 romantische boeken in een aktie van de Boekerij, voor 25 euro:

De magie van de liefde van Sarah (Addison) Allen. Ik kijk altijd even naar recensies voor ik iets koop; het engelstalige origineel (Garden Spells) kreeg op Amazon 4 sterren, dus dat leek me wel safe. Maar wat vond ik dit een verschrikkelijk slecht geschreven werkje zeg. Of zou het weer aan de vertaling gelegen hebben? Ik moest de kritische lezer wel heel nadrukkelijk de kop indrukken en dan nog....bleef er een mager verhaal over. Gelukkig las ik het in een dag uit (je blijft altijd hopen dat het nog beter wordt). Ik mag toch hopen dat de andere boeken die ik heb gekocht wat beter te pruimen zijn:

Het huis van duizend dromen van Brenda Reid;
Beschrijving van BOL.com:
Griekenland, 1937. De Britse diplomaat Hugh Timberlake aanvaardt een post op de ambassade in Athene. Hij voelt zich in het diplomatenmilieu als een vis in het water, maar Hughs echtgenote Evadne vindt het leven er verstikkend. Tijdens een korte vakantie op Kreta, waar ze verblijven in het vervallen huis van verre familie, wordt Evadne verliefd op het eiland. Ze besluit er te blijven en het huis te laten opknappen. Hugh moet terug naar Athene, maar belooft zich zo snel mogelijk weer bij haar te voegen.Evadne sluit vriendschap met de inwoners van het naburige dorpje en bemerkt al snel dat haar echtgenoot steeds meer uit haar hoofd en hart verdwijnt, waar zijn plaats wordt ingenomen door de knappe Griekse timmerman die ze heeft ingehuurd. Dan breekt de oorlog uit. Het ooit zo idyllische eiland wordt het middelpunt van geweld en bloedvergieten en Evadne komt voor een hartverscheurende keuze te staan.

Villa Serena van Domenica de Rosa.
Recensie van BOL.com:
Engelse Emily, die met haar gezin in Toscane is gaan wonen, wordt op een laffe manier door haar man verlaten en blijft zonder geregeld inkomen achter met haar drie kinderen. Terwijl ze zich moeizaam aanpast aan de nieuwe situatie, blijkt dat haar ongeluk voor een ding goed is: nu moet ze noodgedwongen integreren in het alledaagse dorpsleven, en beter Italiaans gaan spreken. Ze maakt kennis met de archeoloog Murello, die op haar terrein bezig is met opgravingen, een punt van hevige discussie in het dorp. Van lieverlee leert ze veel over de onderlinge verhoudingen en de historische achtergronden. Ten slotte speelt Murello een belangrijke rol bij de verrassende ontknoping. Het verhaal is boeiend geschreven, door een auteur die Italie goed kent en zelf met een archeoloog getrouwd is.

Nou ja, het klinkt toch wel goed?

Maar eerst nog wat boeken uitlezen:

Het spel der tronen van George R.R. Martin; verslavend goed! elk overgebleven momentje grijp ik naar dit spannende boek
en Prinses van Perzië van Anita Amirrezvani; valt na het prachtige Dochter van Isfahan tot nu toe een beetje tegen. Maar ik ben nog net niet op de helft, dus misschien komt het nog.