In de lappenmand

Het nieuwe jaar begon hier in huize Boekhappen met een fikse griep, aan de symptomen af te leiden de Mexicaanse variant. Het hakte er behoorlijk in, want ik had zelfs geen zin meer om te lezen. Zelfs de kat deed mee, die had de pech om een longontsteking op te lopen. Voor katten hebben ze dan van die geweldige injecties waardoor ze binnen een paar uur koortsvrij zijn en honger krijgen....bij ons mensen duurt het helaas wat langer. Gelukkig zit er nu, anderhalve week verder, vooruitgang in. De hersenen beginnen weer te werken en krijgen behoefte aan wat leesvoer.

Dick Swaab is met Wij zijn ons brein van de leeslijst verbannen, want ik was 'm helemaal zat. In het begin vond ik het boeiend genoeg om het boek zelfs aan te raden aan collega's, maar al snel begon het nogal te vervelen. Wéér een ziekte die terug te leiden was tot een gebrek aan stofjes in de hersenen, een afwijking van de hypothalamus of de hippocampus, het was eigenlijk steeds hetzelfde, tamelijk technische verhaal. Het begon me ook te irriteren dat er heel veel termen worden gebruikt zonder ze uit te leggen, en dat er wordt verwezen naar illustraties zonder aan te geven wáár die illustraties dan staan, zodat je eindeloos moet gaan zitten bladeren.
Het boek staat nog steeds hoog in de diverse top-tienen, maar ik vraag me oprecht af of al die mensen die het gekocht hebben, het ook gelezen hebben? Ik kan me het eerlijk gezegd niet voorstellen.
Nieuw op de lijst is Joke J. Hermsen met haar filosofische boek Stil de tijd. Omdat ik het lees als e-book, moest ik iets verzinnen om deze vorm ook in de lijst tot uitdrukking te laten komen. Vandaar het e-tje rechtsonder op het boek.
Door de tip van Anna ("lees het eerste deel in de kerstvakantie") ben ik begonnen met het eerste deel van de Shardlake serie van C.J.Sansom (Dissolution), van wie ik eerder met veel plezier Winter in Madrid gelezen heb. Het is weliswaar geen kerstvakantie meer, maar nog steeds winters/somber genoeg om de sfeer van dit boek goed tot zijn recht te laten komen.
Daarnaast ben ik begonnen in De onzichtbare brug van Julie Orringer, een veelbelovend begin; namelijk zo dat je op de eerste bladzijde al weet dat je een erg goed boek in handen hebt. Wordt vervolgd.
Verder ben ik in afwachting van een aantal bestelde boeken, en kreeg ik vanmiddag de nieuwe Boek in de bus, hetgeen meteen al weer geleid heeft tot uitbreiding van het lijstje TBR. Zo werden een nieuwe Bernlef (De een zijn dood) en een nieuwe Koch (Zomerhuis met zwembad) bijgeschreven op het lijstje. Het blad is begonnen met een nieuwe serie over waarom we lezen, deze keer is dat 'De psychologie van het lezen'.
Genoeg te doen dus!