Een vrouwelijke arts die door het Europa van eind 16e eeuw reist....dat is waar deze historische roman over gaat. Een mooie vondst, want zo kan de schrijfster niet alleen veel kwijt over vrouwen (en dan vooral vrouwen die een eigen, zelfstandig leven willen leiden) maar ook over belangrijke Europese steden in die periode.
Gabriella Mondini woont in Venetië. Ze is het enige kind van dottore Mondini en door hem opgeleid als arts. In 1580 gaat de dottore op reis door Europa, zonder verder aan te geven wat hij gaat doen en hoe lang hij wegblijft.
In Italië worden vrouwelijke artsen door de gildes niet geaccepteerd dus als hij na 10 jaar nog niet terug is, wordt Gabriella door het artsengilde uit haar 'ambt' gezet. Een alarmerende brief van haar vader (ik kom niet meer terug, ga me niet zoeken) doet haar vervolgens besluiten haar vader te gaan zoeken door zijn spoor via zijn brieven te volgen.
Ze neemt haar bediende en min Olmina en diens man Lorenzo mee. Onderweg schrijft Gabriella aan haar 'boek van alle ziekten'.
Het trio trekt vervolgens door Europa en doet alle grote universiteitssteden in de tijd aan. In elke stad worden ze ontvangen door vrienden of kennissen van Il dottore, die meestal iets met de universitiet van die stad te maken hebben. Ze maken kennis met een bonte stoet mensen, van alle rangen en standen.
Gaandeweg krijgen ze steeds meer te horen over dottore Mondini, die naar het lijkt psychisch niet meer in orde is. En in elke stad of streek is wel iets aan de hand; in Tübingen zijn heksenjachten de dagelijkse praktijk, zodat zowel Gabriella als Olmina als man moeten reizen. In Leiden komen ze als warmbloedige Italianen terecht in een strenge Hollandse winter en woont Gabrielle bij de medische faculteit een 'snij-sessie' bij. In Edinburgh ontmoeten ze doctor Hamish Urquhart, waar Gabriella haar hart aan verliest. Onder 'toezicht' van Hamish mag ze als vrouw in de grote bibliotheek van de universiteit studeren. In Montpellier heerst een religieuze oorlog, de Hugenoten zijn op jacht naar de katholieken en de universiteit is geplunderd. In Santa Engracia slaat het noodlot toe en in Taroudannt (Marokko) moet Gabriella weer als man verkleed.
Uiteindelijk komt ze natuurlijk wel weer in Venetië terecht, maar hoe en met wie...dat verklap ik natuurlijk niet.
Ik ben een liefhebber van historische romans. Deze viel wel een klein beetje tegen, in die zin dat het een vrij 'simpel' verhaal was (met wat onwaarschijnlijkheden hier en daar), en ook wel behoorlijk geromantiseerd. Neemt niet weg dat het heerlijk las en dat de sfeer in de steden én onderweg treffend beschreven wordt. In dit boek gaat het met name over de rol van vrouwen aan het eind van de 16e eeuw, een tijd waarin overal in Europa het universiteitsleven tot bloei kwam, maar waaraan vrouwen geen deel mochten nemen. Ze mochten trouwens ook weinig beroepen uitoefenen en al helemaal niet het beroep van arts. Dat overigens in die tijd nog veel kruidenwijsheid is, veel medische kennis was er nog niet. Gabriella is ook een groot liefhebber van boeken, in zijn algemeenheid en natuurlijk specifiek de planten-en kruidenboeken en de medische boeken. Om daar toegang toe te krijgen moet ze nog goed haar best doen, ook dat was niet vanzelfsprekend voor een vrouw.
Ondanks de mindere puntjes ga ik niet zuur zijn, want ik merk dat ik steeds kritischer word. Het was een plezier om te lezen dus ik geef 'm toch:
heb ik ook soms dat een boek iets tegenvalt.
BeantwoordenVerwijderenmaar dat weet je pas als je het bijna uit hebt ;)
dit ziet er anders een intersant boek uit
Nou soms ook wel eerder hoor ;-)
VerwijderenMaar het is ook wel een interessant boek!
Ik heb het boek ook net uit, en ik vond vooral de beschrijving van de snijzaal boeiend, want die is heden ten dage nog te bezoeken in museum Boerhaave in Leiden (Mét skeletten!). En ik heb net gelezen dat de schrijfster tot nog toe vooral poezie heeft uit gegeven, dat merkte je wel in het taalgebruik (vind ik een aanrader).
BeantwoordenVerwijderenVoor een weekje winterlezen op de bank was 'ie heerlijk. En het loopt ... af :)