Een boeiende roman, zich afspelend in het Wenen van het fin-de-siècle, over twee mannen van formaat: dokter Josef Breuer, die wordt gezien als de grondlegger van de psycho-analyse, en Friedrich Nietzsche, de Duitse filosoof die ook in literair opzicht opviel.
Door toedoen van een vriendin van Nietzsche, Lou Salomé, komen de twee mannen, dan rond de 40, met elkaar in aanraking en vatten uiteindelijk het plan op dat Nietzsche met zijn filosofische denkbeelden Breuer van zijn zwaarmoedige gedachten afhelpt. Dit is maar een excuus voor Breuer, die zich zo graag wil laven aan de intelligentie van Nietzsche. Nietzsche heeft Breuer door en wat volgt is een intellectueel en psychologisch steekspel tussen beide mannen, die een obsessie voor een mooie jonge vrouw gemeen hebben: Breuer voor een oud-patiente van hem, Bertha Oppenheim (dossiernaam Anna O.) en Nietzsche voor de al genoemde Lou Salomé.
Via de gesprekken kom je op speelse wijze heel wat te weten over de filosofie van Nietzsche, maar ook over de man Nietzsche en over de geboorte van de psycho-analyse; Sigmund Freud is een vriend van (de oudere en meer ervaren) Josef Breuer en wordt door hem geinspireerd zich te specialiseren in de psyche.
Het is een boek met een zeer 'geconcentreerde' stijl: er staat heel veel in één zin. Dat maakt het een boek om langzaam te lezen.
Ik heb er erg van genoten en heb na lezing twee dagen 'between books' gezeten omdat het boek mij niet losliet en er even niets anders was wat deze leeservaring kon evenaren.
Ik denk wel dat je, om dit boek ten volle te kunnen waarderen, een interesse moet hebben in ofwel psychologie ofwel filosofie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten