In mijn beleving zijn er twee soorten romans: de 'literaire', waarbij het plot in meer of mindere mate ondergeschikt is aan de structuur, de gelaagdheid en de fraaie zinnen. En de romans van de 'verhalenvertellers'. Waarbij de plot de stuwende kracht van het boek is (zoals ook bij thrillers) en de literaire stijlmiddelen er minder toe doen.
Van die laatste categorie is Het geluid van de nacht, een verhaal over een vrouwenleven; dat van Sira Quiroga, die met haar moeder opgroeit in een volkswijk in Madrid. Vader is een afwezige figuur. Sira, geboren in 1911, komt op haar 12e als leermeisje in het naaiatelier waar haar moeder Dolores ook naaister is en een tijdlang volgt zij het pad dat voor haar uitgestippeld lijkt. Ze krijgt verkering met een zachtaardige ambtenaar, Ignacio en vlak voor haar trouwdag wil Ignacio een schrijfmachine voor haar aanschaffen, zodat ook zij voor een 'betere' baan kan opteren. Maar daar gaat het fout, want Sira raakt hevig verliefd op de verkoper van de schrijfmachines, Ramiro. Vlak daarvoor heeft ze haar vader leren kennen, een rijke zakenman die een ander gezin heeft. Maar omdat hij vreest te zullen worden vermoord in de aanloop naar wat de Spaanse burgeroorlog zou worden, geeft hij Sira alvast haar erfdeel: veel geld en een aantal kostbare juwelen.
Sira verbreekt haar verloving en gaat er met Ramiro van door, naar Marokko, in die tijd een 'protectoraat' van Spanje. Vanaf dat moment komt haar leven in een duizelingwekkende reeks gebeurtenissen terecht, die zich afspelen in Marokko, Spanje en Portugal. Op de achtergrond speelt de Spaanse burgeroorlog en daarna de rol van Spanje (Franco) in het voorspel en het verloop van de Tweede Wereldoorlog. Je krijgt veel historische, vaak politieke feiten mee, soms iets te veel van het goede maar het wordt nergens storend, in die zin: het haalde de vaart niet uit het verhaal.
Ademloos heb ik dit boek gelezen en wat een spijt dat het uit was! Het was zo'n boek waarna je even niets anders kunt lezen, omdat het zo goed was wat je net hebt gelezen.
Heerlijk boek, maar, ik zeg het er maar nadrukkelijk bij, een boek dat vrouwen meer zal bekoren dan mannen.
Stond er vandaag mee in mijn handen tijdens bezoekje aan de boekenwinkel. Teruggezet. Weer bekeken. Toch teruggezet. En nu ik dit lees: ...spijt!
BeantwoordenVerwijderenMaar snel terug naar de boekwinkel dan....is echt de moeite waard!
VerwijderenDe mening van de leesclub was overigens bijna unaniem: een geweldig boek. En ook de man van één van onze leden vond het een erg goed boek...dus misschien klopt mijn laatste zin toch niet.
Vandaag gekocht. Na jou mening erover gelezen te hebben,heb ik er nog meer zin in om er in te beginnen.
VerwijderenMaar niet eer ik Tonio van A.F.TH van der Heijden uit heb gelezen...
Eerst zo'n mooie, intrigerende bespreking en dan die laatste zin .. een afknapper inderdaad! ;-)
BeantwoordenVerwijderenHier ligt misschien een uitdaging voor je, Boekenliefhebber.....om te bewijzen dat het niet zo is! ;-)
VerwijderenIk vind de beste boeken meestal een combinatie van de vormen van romans. Goed geschreven én met een goed verhaal. Hoewel een "gewoon" goed verhaal ook wel eens leuk kan zijn als ontspanning.
BeantwoordenVerwijderenIk heb niet zo veel met Spanje en Marokko, dus ik vermoed dat dit boek ook niet echt iets voor mij zal zijn. Door jou enthousiaste review ga ik me wel eens wagen als het ooit op mijn pad komt, denk ik.
Uiteraard moet een boek ook goed geschreven zijn. Je moet er geen kromme tenen van krijgen, dat leest niet lekker ;-)
VerwijderenIk heb zelf ook niet zo veel met Spanje en Marokko, maar dat maakte voor mijn leesplezier niet uit. Ik heb wel iets met geschiedenis en in die zin vond ik het wel interessant om (weer) eens te lezen wat ze in Spanje allemaal voor hun kiezen hebben gehad. En dat Marokko een protectoraat van Spanje was.....heb ik ook nooit geweten.
Heb ooit ergens gelezen dat de stijl lijkt op die van Ruiz- Zafón. Wat vond jij, Joke?
BeantwoordenVerwijderenZelf had ik deze relatie niet direct gelegd, maar inderdaad, een aantal van onze leesclubleden deed het aan Ruiz-Zafón denken. Alhoewel die bij tijd en wijle nogal 'zweverig', mysterieus kan zijn en Duenas veel meer down to earth is.
VerwijderenIk heb hier al een paar keer mee in mijn handen gestaan, maar na het lezen van deze bespreking denk ik dat ik het de volgende keer maar gewoon meeneem.
BeantwoordenVerwijderengroetjes,