Zo raar was het trouwens niet, eerlijk gezegd was het een openbaring. Zoveel moois heb ik daar aangetroffen, dat ik me voorgenomen heb er vaker te gaan kijken.
Dit heb ik in ieder geval alvast gelezen:
Meg Rosoff - Hoe ik nu leef;
(Oorspronkelijke titel: How I live now)
In het eerste deel vertelt een vijftienjarig Amerikaans meisje, Daisy, hoe zij door haar vader naar familie in Engeland wordt gestuurd. Daisy's moeder is overleden. Haar vader wil als tweede kansvader weer een gezinnetje stichten met zijn nieuwe vrouw Davina, maar Daisy kan haar stiefmoeder niet uitstaan dus ze zit haar vader flink in de weg.
Ze komt terecht in het gezin van tante Penn (de zus van haar overleden moeder) en haar kinderen, de tweeling Edmond en Isaac, oudste zoon Osbert en het enige meisje, Piper van 9. De vader is afwezig, het door moeder bestuurde bohemien-gezin woont in een typisch engels (groot) country house.
Als tante Penn, die een belangrijke functie heeft in een soort vredesorganisatie, naar Oslo is vertrokken, breekt er een oorlog uit in Engeland; na een aantal terroristische aanslagen wordt Engeland bezet door een vijand die niet genoemd wordt. Verteller Daisy is ook niet zo geinteresseerd in oorlog, daarom krijg je als lezer weinig details mee; Daisy is verliefd geworden op haar neef Edmond. Omdat de grenzen worden gesloten, kan tante Penn niet terug naar huis. De kinderen zijn op zichzelf aangewezen. Met het geld op de rekening van tante Penn redden ze zich aanvankelijk prima. Tot het huis wordt geconfiskeerd en de kinderen gescheiden worden; de jongens blijven achter, Daisy en Piper worden ondergebracht in een ander gezin zo'n 30 km verder. Naarmate de oorlog voortschrijdt raken de meisjes op drift en komen in een overlevingsstrijd terecht.
In het tweede deel is de oorlog voorbij, Daisy maakt vanuit New York een reis naar haar familie in Engeland en nu horen we hoe het verhaal verder ging, en hoe ieder van de gezinsleden veranderd is.
Daisy vertelt haar verhaal met een ironische ondertoon, in lange zinnen met toch wel een soort van humor. Weinig interpunctie en belangrijke dingen, in de ogen van Daisy, worden met hoofdletters geschreven. Deze manier van vertellen, bijna ongeinteresseerd, maakt het verhaal des te schrijnender, de waanzin van de oorlog en wat die met mensen doet, wordt hierdoor nog eens extra benadrukt. Omdat Daisy een rijke New Yorkse is, krijgt haar overlevingskracht, waarmee ze ook het leven van haar nichtje Piper redt, een extra dimensie.
Een erg indrukwekkend boek over wat mensen elkaar aandoen maar ook hoe liefde veel goed kan maken.
Dit boek stond al vanaf het begin op mijn wensenlijstje, als The Orange Girl.
De beroemde en bekroonde Noorse schrijver (1952, bekend van 'De wereld van Sophie'*) toont ook in dit boek zijn filosofische inslag. De 15-jarige Georg ontvangt de brief die zijn vader kort voor zijn dood elf jaar geleden aan hem geschreven heeft. Hij beschrijft hun jaren samen en vertelt het verhaal over zijn ontmoeting en leven met het 'Sinaasappelmeisje' (Georgs moeder) en over zijn ongeneeslijke ziekte. Tijdens het lezen leert Georg zijn vader -en zichzelf- beter kennen, ontdekt de oorsprong van zijn interesses en krijgt vragen voorgelegd. De belangrijkste vraag is of hij ook voor het leven zou hebben gekozen als hij wist dat hij weer zou sterven. Georg antwoordt zijn vader in de vorm van dit boek. Tussen de brief op zijn vaders oude computer door, vertelt hij zijn eigen reacties en belevenissen. Aan de verschillende lettertypes is te zien wie aan het woord is. (Bron: Bibliotheek).
Het is prachtig, ontroerend en intens geschreven verhaal in een verhaal, waarin de grote filosofische levensvragen: waarom leven wij, wat maakt ons leven de moeite waard, hoe belangrijk is liefde, op een originele manier behandeld worden. In één zitting gelezen. Wat een verademing, zo'n op het oog simpel geschreven filosofisch verhaal dat zo'n impact heeft.
Wat leuk om te lezen. Ik ben zelf ook niet vies van een goed jeugdboek. Moet er binnenkort maar weer eens eentje ter hand nemen, wellicht Rosoff of Gardner...
BeantwoordenVerwijderenOp z'n tijd heerlijk om te lezen inderdaad, Anna. En er zijn zoveel jeugdboeken van hoge kwaliteit dat het soms nog moeilijk kiezen is!
VerwijderenTrouwens ook een aanrader: de boeken van Francisco X.Stork. Ik ben nu 'Marcelo en de echte wereld' aan het lezen, erg goed!
Verwijderen"Francisco X. Stork"! Wat een opvallende naam. Ik heb nooit van de man gehoord, maar ga hem nu zeker onthouden.
VerwijderenIk weet niet of je De Melkweg van Bart Moeyaert al las, maar dat is ook een aanrader.
BeantwoordenVerwijderenEn kinder- en jeugdboeken lezen is op zijn tijd gewoon erg leuk. Er zitten pareltjes tussen.
Ken ik niet, Bart Moeyaert. Eén om te onthouden dus!
VerwijderenDe wereld van Sophie heb ik ook gelezen, mooi boek :)
BeantwoordenVerwijderen