Marcelo Figueras: Het lied van leven en dood
Signatuur, 2009, 566 blz.
Na 60 bladzijden heb ik dit boek terzijde gelegd. Misschien heb ik het niet de kans gegeven die het verdient, maar ik kon er niet meer tegen. De geforceerde leukdoenerij(waarvan veel tussen haakjes als toelichting op de vorige zin wat heel vermoeiend gaat werken), het aanspreken van de lezer "maar u, lezer, weet dit nog niet.." (arrghh) en zinnen met overdreven vergelijkingen, zoals: "Zijn huid jeukte op de plekken waar hij langs de naalden van de bomen was geschuurd. Zweetdruppels gleden over de glijbaan van zijn rug naar beneden. De tak die in zijn achterwerk stak, was meer dan alleen hinderlijk; het leek de landing van Normandië wel."
Misschien zit een deel van de irritatie ook wel in de vertaling. Jammer, want de tekst van de achterflap was veelbelovend. Maar ja, "so many books and so little time"....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten