Kun je als man gelukkig zijn als je vier vrouwen en 27 kinderen tevreden moet houden? Kun je als vrouw gelukkig zijn als je je man moet delen met drie andere vrouwen? En kun je als kind gelukkig zijn als je alles moet delen met 26 andere kinderen, inclusief je vader?
Dit zijn de vragen die in De eenzame polygamist de hoofdrol spelen. Golden Richards, aannemer, 45 jaar, is de 'gelukkige' echtgenoot van die vier vrouwen en de vader van 27 kinderen, verspreid over 3 huizen. Hij behoort tot de streng-gelovige Mormonen, en daarbinnen tot de afsplitsing die ook wel de 'fundamentalisten' worden genoemd en die blijven vasthouden aan de heilige plicht meerdere vrouwen te trouwen.
Zijn vrouwen Beverly (eerste en wettige echtgenote), Nola, Rose-of-Shannon en Trish lijken als voornaamste doel het produceren en verzorgen van kinderen te hebben. Die zijn van God gegeven, dus voorbehoedsmiddelen zijn ten strengste verboden. Hoe meer kinderen een vrouw heeft, des te groter haar belang in de steeds omvangrijkere familie.
Golden heeft nog een flinke erfenis opgestreken in de vorm van huizen, waarvan de huur nu voor een groot deel voorziet in het levensonderhoud van zijn gezin. Maar langzamerhand valt dit 'gezin' uit elkaar. Golden voelt zich temidden van zijn grote familie een eenzame man, een zwerver die nergens meer thuis is. Om tenminste nog even tot zichzelf te komen, sluit hij zich op in de bezemkast, met als enige gezelschap zijn hondje Cooter. Met zijn vrouwen heeft hij alleen nog oppervlakkige contacten en een gepassioneerd sexleven heeft hij al jaren niet meer, daarvoor is hij veel te moe. Maar toch verlangt hij...naar een gewoon gezinnetje, een vrouw om bij thuis te komen, warmte en tederheid. Deze verlangens drijven hem rechtstreeks in de armen van de vrouw van een ander.
Maar ook zijn vrouwen hebben maar één verlangen: een man die aandacht voor hen heeft en hun zorgen over de kinderen met hen wil delen. Van de kinderen wordt er eentje uitgelicht: Rusty, een 11-jarig wat dikkig jongetje, die eenzaam is op zijn eigen manier en alleen maar eenvoudige kinderwensen heeft: een eigen kamertje, onderbroeken zonder gaten, een aai over de bol en een schouderklopje van zijn vader of moeder. Rusty wordt de katalysator van de ramp die zich dreigt uit te storten over de familie, maar die er uiteindelijk voor zorgt dat diezelfde familie een nieuwe kans krijgt.
De eenzame polygamist is een ouderwets verhaal over gewone mensen met gewone wensen, kwetsbaar en verlangend. Golden is een tragikomische man die vanuit de wens goed te doen, juist het verkeerde doet. Dat zorgt voor allerlei verwikkelingen die als een motor het verhaal gaande houden. Wat ik mooi vond was dat de levenswijze van de Mormonen en met name van de 'fundamentalisten' waar het in dit boek over gaat, niet bespot worden. Er staat wel kritiek tussen de regels, zeker, maar altijd met respect. Dat zal wel komen door de afkomst van Brady Udall, die zelf in een Mormoons gezin is opgegroeid.
Het is een verhaal dat je doet beseffen dat er vele manieren zijn om samen te leven en de grote vraag die wordt opgeroepen: wat doet er toe in dit leven? bleef nog lang na het dichtslaan in mij rondzingen.
