Larsson-onwaardig vervolg in Millennium-reeks

Ik kocht en las Wat ons niet zal doden van David Lagercrantz, het zogenaamde vierde deel in de Millennium-reeks van wijlen Stieg Larsson. Het was een impuls-aankoop en zoals wel vaker met impuls-aankopen, een vreselijke misser. Wat een slecht boek! Ik heb het nog uitgelezen ook en ik kan niet eens zeggen waarom, want het was niet alleen slecht geschreven (/vertaald) maar er zat ook heel weinig spanning in. Ik denk dat ik steeds maar bleef hopen dat er iets zou gebeuren waardoor alles in een ander licht kwam te staan, of zoiets, anders kan ik het niet verklaren.
Het rare is dat ik alleen maar goede besprekingen heb gezien van dit boek.

Het is truttig of knullig geschreven. Met veel totaal onbelangrijke technische beschrijvingen en onbenullige details. Zo'n zinnetje als: 'hij perste een sinasappel uit met de sinasappelpers'.....of de reactie van een rechercheur als hij een verhaal hoort over kwantumcomputers en wat daar mee mis kan gaan: 'wat ontzettend griezelig!'.
Maar de mooiste vond ik wel een gedachte van een crimineel, Jan, die in handen komt van Liesbet: 'Ze zat op hem en tilde zijn hoofd op....Baf. Jan kreeg niet de tijd om te begrijpen wat er gebeurde. Hij raakte waarschijnlijk buiten bewustzijn.'
Dus je hoofd wordt tegen de grond gesmakt en dan denk je nog even: oh, ik raak waarschijnlijk buiten bewustzijn....
Voor een deel zal het ook wel een vertaaldebakel zijn, want ik kwam bijvoorbeeld het woord 'gesofistikeerd' tegen.....daar stond waarschijnlijk het zweedse equivalent van sophisticated.

Omdat de oorspronkelijke bedoeling van Larsson was om een tiendelige serie te schrijven, zal men vast van plan zijn een vijfde deel te gaan schrijven (want er blijft aan het eind nog een aantal open eindjes) om er maar zoveel mogelijk geld uit te halen. Ik vind het trouwens wel heel triest dat de weduwe van Larsson overal naast grijpt alleen omdat ze niet getrouwd waren, en de erfgenamen menen uit naam van Larsson te mogen spreken. Die weduwe wordt nu neergezet als een onmogelijke vrouw, maar ik zou wel eens willen weten wat haar echte verhaal is.

Enfin, je moet het natuurlijk zelf weten, maar met de kennis van nu ;-) zeg ík: niet kopen!

Anderhalve kilo Knausgard

Vanmiddag het nieuwe en laatste deel van Mijn Strijd van Karl Ove Knausgard opgehaald: Vrouw.
Bijna anderhalve kilo, 1081 bladzijden en daar heb ik een bedrag van 49,95 voor neergelegd. Niet iedereen heeft dat ervoor over, zo begreep ik in de winkel.
Maar ja, je wilt zo'n serie toch compleet hebben? Dit slotdeel is een soort terugblik waarin al zijn thema's nog een keer of wat terugkomen, waarin wordt geevalueerd en samengevat. Ik heb veel zin om erin te beginnen, maar ben ook wel blij dat het daarna klaar is.
Wie alle delen heeft gelezen, heeft met dit deel mee 3684 bladzijden achter de kiezen. Dat is bijna net zoveel als de complete Proust!