5 prachtboeken uit 2015

2015 was een raar jaar, niet alleen voor mij persoonlijk maar ook voor deze blog, omdat ik voor het eerst sinds ik deze blog begon (juli 2010 alweer) lang niet alles wat ik heb gelezen, ook hier heb besproken. Maar soms kan een ontmoeting met anderen je net weer dat duwtje geven om met nieuw élan iets op te pakken. In dit geval betrof het een ontmoeting met (boek)bloggers en leidde het tot een hernieuwde motivatie om het bloggen weer serieus op te pakken omdat ik me opeens realiseerde waarom ik ooit met bloggen begonnen ben en wat een plezier het kan geven.


Onderstaand 5 boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen, hier niet eerder heb genoemd maar wel zeer gedenkwaardig vond;

Joke van Leeuwen - De onervarenen; net uitgelezen, nog niet zo lang geleden verschenen. Over een groep in armoede geraakte arbeiders(voornamelijk boeren maar ook andere vaklui zoals een timmerman of een smid) die halverwege de 19e eeuw vanuit een niet nader genoemde plaats in Nederland zonder enige voorkennis emigreert naar een, eveneens niet nader genoemde,  plaats in Zuid Amerika met de belofte dat ze daar een beter bestaan zullen vinden. Daar aangekomen blijken de beloften niet uit te komen, zijn ze een soort slaven die een grote schuld opbouwen bij de landeigenaar en totaal onervaren met het leven in de tropen, waardoor alles misgaat. Het verhaal wordt verteld aan de hand van een stel (Koben en Odile) en de moeder van Odile. Odile is de vertelster, zij is de schakel tussen haar godsvruchtige man die zich ontpopt als een soort verlosser (en tegen beter weten in blijft geloven in een goede afloop) en haar moeder die een heel vrije maar vooral slimme en praktische vrouw blijkt te zijn.
Van Leeuwen schrijft speels en soepel, en wat een prachtig verhaal heeft ze hier van gemaakt, en wat een onvergetelijke heldin heeft zij met Odile geschapen. Het verhaal deed mij qua sfeer erg denken aan The Secret River van Kate Grenville, en dat bedoel ik als een groot compliment!
Overigens is Joke van Leeuwen afgelopen zondag, 13 december, te gast geweest in Boeken van Wim Brands om over dit boek te praten. Nog te zien op Uitzending gemist (onder 'VPRO boeken').

Rabih Alameddine - Un unnecessary woman; er was iets raars met dit boek, over een vrouw van 72, Aaliya, die al haar hele leven in Beiroet woont, voor het grootste deel alleen, in een appartement dat ze heeft overgehouden van haar zeer kortstondige huwelijk en dat wonder boven wonder alle bombardementen van Beiroet heeft doorstaan.  Aaliya is een eenzame vrouw maar zoals dat vaak is met eenzame mensen, heeft ze een 'geschiedenis'. Die geschiedenis kom je gaande het verhaal te weten. Aaliya heeft heel lang in een boekwinkel gewerkt maar daarnaast altijd literatuur vertaald in het Arabisch. Aaliya heeft zich teruggetrokken in haar met boeken volgestouwde woning en als lezer maak je een reis door het hoofd (en daarmee door het leven) van Aaliya en zie je Beiroet door haar ogen. Het is met veel humor verteld en drijft als het ware op de literatuur, en toch vond ik dit tijdens en vlak na het lezen geen bijzonder boek. Het rare is dus, dat dat pas weken later kwam, toen ik besefte dat ik de beelden van die vrouw in die met boeken behangen kamers, en lopend door Beiroet, en de sfeer van die stad, nog steeds bij me had. Dit verhaal heeft een lange nawerking en kwam pas ná lezing volledig bij mij binnen. Een bijzonder boek. (vertaald als: Een overbodige vrouw)


Jessica Grant - Come, thou tortoise;  ik ben denk ik zo'n beetje de laatste in (boek-)bloggersland die dit boek heeft gelezen maar dat maakt het plezier dat ik ervan heb gehad niet minder. Wat een héérlijk boek was dit! Van het soort waar je eigenlijk geen afscheid van wilt nemen, en als je het dan onvermijdelijk toch uit hebt gelezen, het liefst weer net zo'n boek wilt lezen (die je dan nooit kunt vinden).
Aan iedereen die het nog niet gelezen heeft zou ik het zonder enige twijfel aanraden, man, vrouw, oud, jong. Het is voor iedereen een feest om te lezen, zo'n warm-menselijk verhaal waar je blij van wordt. Ik ga niet eens vertellen waar het over gaat, maar als je dat toch persé van te voren wilt weten, kijk dan maar even bij Anna, die kan dat veel beter beschrijven dan ik.
Als je daarna nóg zoiets wilt lezen, de volgende  boeken vind ik zelf van ongeveer dezelfde feel-good categorie: I capture the castle van Dodie Smith (vert. Cassandra), The secret life of bees van Sue Monk Kidd (vert. Ver van huis) en mijn all-time favorite If you follow me van Malena Watrous (niet vertaald)



Jolien Janzing - De meester; Charlotte Brontë gaat in 1842 als 26-jarige vrouw met haar zuster Emily, dan 24) naar Brussel om Frans te leren. Ze komen terecht in het meisjesinternaat van madame Heger. Charlotte wordt verliefd op Constantin Heger, de man van madame Heger en leraar op het internaat. Emily daarentegen trekt zich steeds meer terug. Het verhaal is gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis, er zijn later brieven van Charlotte aan Heger gevonden en ook was bekend dat beide zusters eenmaal hun eigen omgeving (Haworth) verlaten hebben. Het boek, met een alwetende verteller die de lezer regelmatig direct aanspreekt (iets wat een typische 19e eeuwse literaire techniek schijnt te zijn) geeft een prachtig sfeerbeeld van zowel de oorspronkelijke omgeving van de zusters (Haworth) als van Brussel in de 19e eeuw, en poogt in fictie te vatten wat zich in het hoofd van Charlotte moet hebben afgespeeld dat zij dit heeft verwerkt in haar latere romans, vooral The Professor en Vilette. Iets waar Janzing naar mijn mening voortreffelijk in is geslaagd.



Anne Tyler - Breathing Lesson; het eerste boek dat ik van Anne Tyler las, en meteen een lekkere binnenkomer. Het gaat over een huwelijk, namelijk dat van Ira en Maggie Moran. Maggie is zo'n vrouw die te veel praat en het altijd maar iedereen naar de zin wil maken en haar man Ira is het tegenovergestelde. Hun huwelijk is er dan ook één van vallen en opstaan en wordt beschreven terwijl de echtelieden op weg zijn naar de begrafenis van een vriendin van Maggie. Het heeft zowel een prettige humor als de nodige diepgang, een gouden combinatie. Ik ga zeker meer van deze schrijfster lezen, ik heb me door kenners laten vertellen dat Digging to America ook een topper is, dus die ligt al klaar. (vert. Ademlessen)



Filmpjes kijken; over passie voor boeken en passie in je leven

Voor wie verlegen zit om een excuus om lekker boeken te kopen (of te vragen), kwam ik een filmpje tegen van een jongeman, Tai Lopez,  die eens lekker losgaat in de boekwinkel en ons vertelt waarom wij dat ook zouden moeten doen. Hij geeft ook TED talks over het belang van lezen, dus dan weet je het wel.....
WAARSCHUWING: je krijgt de neiging meteen naar de winkel te hollen!



Ook heb ik een erg fijn filmpje gekeken van een lezing door Elizabeth Gilbert (van wie ik overigens net het laatste boek Big Magic heb aangeschaft): Flight of the Hummingbird; the curiosity driven life. Het gaat over het volgen van je passie, maar dat dat misschien eigenlijk helemaal niet goed is......hè, niet goed is??? Een wijs en warm verhaal voor iedereen die nieuwsgierig in het leven staat.  Je vindt het HIER

Amsterdam, mensen en boeken

Zo eens in de paar maanden reizen wij, provinciaaltjes, af naar onze landelijke Hoofdstad voor onze periodieke dosis (drukke) mensheid. Zaterdag was het weer zover. Een beetje (boek-)shoppen, biertje drinken en wat eten, was het plan. We waren er al een tijd niet meer geweest en ik wilde naar de nieuwe winkel van Scheltema en mijn vaste punten American bookcenter en Waterstones. Uiteraard had ik een Lijst mee maar mezelf ook een beperkt budget gegeven.

Het viel niet mee. Drukte in de trein. Drukte in de stad. Overal rijen bij de toeristische attracties. Geen woord nederlands. Zelfs in de winkels en restaurants word je tegenwoordig geholpen in het engels. Ik liep Scheltema totaal voorbij omdat ik dacht dat ze rechts op het Rokin zaten (komend vanuit Centraal Station) dus ik was al zowat bij de Munt toen ik me realiseerde dat dit 'm niet zou worden. Dus teruggelopen en toen bleken ze links te zitten, achter de diamantair Gassan (tegenover Madam Tussaud waar een enorme wachtrij stond). Wat zitten ze daar weggestopt!
Maar wat een mooie winkel is het geworden. Een soort enclave was het, rust, vriendelijkheid en nog in het nederlands geholpen ook ;-)  Een aangenaam  'bookish' sfeertje, met veel hout en zacht licht, 5 verdiepingen Verleiding. Ik moest me erg inhouden en kocht er uiteindelijk drie boeken voor mezelf, ondanks het gebrek aan plankruimte hier in huis toch hardcovers, gewoon omdat het zo lekker is. En één boek voor meneer Boekhappen over een journalist die een motorreis maakt van het noordelijkste puntje van Alaska naar het zuidelijkste puntje van Argentinië, de titel en schrijver zijn me ontschoten.

Voor mezelf kocht ik:
Lud-in-de-mist (oorspr. Lud-in-the-Mist) van Hope Mirrlees. Ik werd aangenaam verrast door dit boek want had niet gezien dat deze klassieke fantasy romans in het nederlands vertaald was, bij mijn weten voor het eerst.
Oorspronkelijk verschenen in 1926. Deze uitgave is met een wervelende introductietekst van Neil Gaiman (en met een prachtige cover).






Ontworteld van Naomi Novik (oorspr. uprooted); ook een fantasy roman (een dikke van 509 blz) en net uit, ik heb er al wat hele goede reviews van gezien.









En tenslotte De Amerikaanse prinses van Annejet van der Zijl; ook nét uit. Over het leven van Allene Tew. Net als ik nooit van gehoord zeker? Toch is zij een vrouw die een fascinerend leven heeft geleid en prinses, russische gravin en peetmoeder van Beatrix is geweest. Ben heel nieuwsgierig!








Hier is het bij gebleven, want zowel bij The American Bookcenter als bij Waterstones was het afgeladen vol, bloedheet en hectisch, en bovendien kan ik er nooit wat vinden. Vooral bij TAB is dat gewoon ergerlijk, het lijkt wel alsof alles daar door elkaar staat en die kasten van drie meter hoog maken het er niet beter op. En ze zijn nog erg duur ook. Ik was dan ook erg aan het biertje toe.

Ik denk dat het de leeftijd is, maar ik kan er gewoon niet goed meer tegen, dat hectische gedoe in deze stad. Ik vind het er niet aangenaam meer. Laat mij maar lekker provinciaal met mijn boekje in mijn hoekje, en ik bestel mijn boeken wel op internet....

David Foenkinos - Charlotte

Uitgeverij Cossee heeft een prachtige gebonden herdruk uitgegeven van de verzameling gouaches en tekeningen van Charlotte Salomon: Leven? Of Theater?, een kloek boek van maar liefst 864 bladzijden. Ik heb al eens eerder in zo'n uitgave mogen bladeren, die bevatte veel minder werken maar ik heb toen wel gezien hoe prachtig deze schilderijen zijn. Ze doen mij erg denken aan het werk van (o.a.) Chagall. Het verzamelde werk wordt wel een graphic novel avant la lettre genoemd; de kunstenares heeft haar schilderijen vaak voorzien van tekst en achter elkaar gezet vormen de schilderijen het verhaal van haar leven. Er zijn ook aantekeningen over muziek in verwerkt, Charlotte zelf noemde de verzameling losse werken een 'zangspel'.
In de aflevering van VPRO Boeken van afgelopen zondag (1 november) kwam dit boek aan de orde, toegelicht door Judith Herzberg, die meegewerkt heeft aan de totstandkoming van deze uitgave.

Dankzij de franstalige auteur David Foenkinos weet ik inmiddels behoorlijk wat van dat leven. Hij schreef een roman waarbij hij heel dicht bij de waarheid bleef. Zo dicht, dat hij het niet in de 'normale' prozastijl kon schrijven, maar heeft gekozen voor een vorm waarbij de zinnen vrij kort zijn en elke zin op een nieuwe regel begint; alleen zo kon hij emotioneel afstand nemen.
Als je het boek openslaat, denk je een heel lang gedicht te zien, het is ook in het begin een beetje vreemd om te lezen. Maar als je er eenmaal aan gewend bent, leest het als een trein. Charlotte Salomon werd in 1917 in Berlijn geboren, als enige dochter van een geassimileerd joods echtpaar. Haar vader, Albert Salomon, was arts. Haar moeder, Franze Grunwald, overleed toen Charlotte 9 was. Pas veel later ontdekte ze dat haar moeder zelfmoord had gepleegd en dat de familie Grunwald getekend werd door depressies en zelfmoorden. Charlotte heeft tekentalent en gaat naar de kunstacademie. Via haar stiefmoeder Paula Lindberg, een bekende zangeres, leert ze Alfred Wolfsohn kennen, de zangleraar van Paula. Zonder zich er zelf van bewust te zijn, zal hij een grote invloed hebben op Charlotte. Niet alleen is hij haar eerste grote liefde, maar ook de eerste die haar in artistiek opzicht serieus neemt en aanmoedigt zich als kunstenares te ontwikkelen.
In 1939 wordt ze door haar ouders naar Zuid-Frankrijk gestuurd, waar haar grootouders van moeders kant dan al een tijdje wonen. Na de verwikkelingen die zich daar afspelen wordt ze uiteindelijk door een bevriende arts aangezet tot schilderen, en dat doet ze uiteindelijk, al was het maar om zelf enige balans in haar leven te houden. Niet lang voor ze wordt afgevoerd naar Auswitz is ze getrouwd en zwanger geraakt. De schilderijen en tekeningen heeft ze dan al in bewaring gegeven bij de arts. Het leven van Charlotte eindigt in 1943 in Auschwitz. Ze is dan 26 jaar oud.

David Foenkinos heeft een prachtig boek geschreven waarin vooral de (ontwikkeling van de) kunstenares Charlotte naar voren komt en veel minder de joodse vrouw Charlotte; dat is terecht, want het jodendom speelde geen grote rol in het leven van Charlotte, behalve dan dat zij werd geconfronteerd met de gevolgen hiervan. Na het lezen van het boek heb ik nu een grote nieuwsgierigheid naar Charlotte en haar werk.
Het voornoemde verzamelwerk staat (uiteraard) op mijn verlanglijst; het kost echter 99,95 dus niet een boek wat je spontaan even aanschaft. Maar ik denk wel elke euro waard!

Overigens heeft Frans Weisz zowel een film (Charlotte, 1981) als een documentaire (Leven? Of Theater?, 2011) gemaakt. De originele schilderijen en tekeningen zijn in het bezit van het Joods historisch museum, maar zijn veelvuldig 'op tournee'.

Larsson-onwaardig vervolg in Millennium-reeks

Ik kocht en las Wat ons niet zal doden van David Lagercrantz, het zogenaamde vierde deel in de Millennium-reeks van wijlen Stieg Larsson. Het was een impuls-aankoop en zoals wel vaker met impuls-aankopen, een vreselijke misser. Wat een slecht boek! Ik heb het nog uitgelezen ook en ik kan niet eens zeggen waarom, want het was niet alleen slecht geschreven (/vertaald) maar er zat ook heel weinig spanning in. Ik denk dat ik steeds maar bleef hopen dat er iets zou gebeuren waardoor alles in een ander licht kwam te staan, of zoiets, anders kan ik het niet verklaren.
Het rare is dat ik alleen maar goede besprekingen heb gezien van dit boek.

Het is truttig of knullig geschreven. Met veel totaal onbelangrijke technische beschrijvingen en onbenullige details. Zo'n zinnetje als: 'hij perste een sinasappel uit met de sinasappelpers'.....of de reactie van een rechercheur als hij een verhaal hoort over kwantumcomputers en wat daar mee mis kan gaan: 'wat ontzettend griezelig!'.
Maar de mooiste vond ik wel een gedachte van een crimineel, Jan, die in handen komt van Liesbet: 'Ze zat op hem en tilde zijn hoofd op....Baf. Jan kreeg niet de tijd om te begrijpen wat er gebeurde. Hij raakte waarschijnlijk buiten bewustzijn.'
Dus je hoofd wordt tegen de grond gesmakt en dan denk je nog even: oh, ik raak waarschijnlijk buiten bewustzijn....
Voor een deel zal het ook wel een vertaaldebakel zijn, want ik kwam bijvoorbeeld het woord 'gesofistikeerd' tegen.....daar stond waarschijnlijk het zweedse equivalent van sophisticated.

Omdat de oorspronkelijke bedoeling van Larsson was om een tiendelige serie te schrijven, zal men vast van plan zijn een vijfde deel te gaan schrijven (want er blijft aan het eind nog een aantal open eindjes) om er maar zoveel mogelijk geld uit te halen. Ik vind het trouwens wel heel triest dat de weduwe van Larsson overal naast grijpt alleen omdat ze niet getrouwd waren, en de erfgenamen menen uit naam van Larsson te mogen spreken. Die weduwe wordt nu neergezet als een onmogelijke vrouw, maar ik zou wel eens willen weten wat haar echte verhaal is.

Enfin, je moet het natuurlijk zelf weten, maar met de kennis van nu ;-) zeg ík: niet kopen!

Anderhalve kilo Knausgard

Vanmiddag het nieuwe en laatste deel van Mijn Strijd van Karl Ove Knausgard opgehaald: Vrouw.
Bijna anderhalve kilo, 1081 bladzijden en daar heb ik een bedrag van 49,95 voor neergelegd. Niet iedereen heeft dat ervoor over, zo begreep ik in de winkel.
Maar ja, je wilt zo'n serie toch compleet hebben? Dit slotdeel is een soort terugblik waarin al zijn thema's nog een keer of wat terugkomen, waarin wordt geevalueerd en samengevat. Ik heb veel zin om erin te beginnen, maar ben ook wel blij dat het daarna klaar is.
Wie alle delen heeft gelezen, heeft met dit deel mee 3684 bladzijden achter de kiezen. Dat is bijna net zoveel als de complete Proust!

Doodle angst

Ja, daar ben ik weer! Pitje is een vlammetje geworden. Het zijn dan ook interessante tijden, je zou er spontaan van ontvlammen. Niet altijd leuk, maar wel boeiend. Maar hoewel ik me dagelijks zit op te winden als ik het nieuws lees, wil ik het daar niet over hebben.
Ik wilde maar eens vertellen waar ik nou zo druk mee ben; ik ben namelijk 'mijn creativiteit aan het ontwikkelen'. Dat klinkt een beetje apart misschien, dus ik ga dat even toelichten.

Tot ongeveer mijn 30ste was ik heel creatief en voortdurend bezig nieuwe creatieve uitingen te ontdekken. Van tekenen en schilderen via figuurzagen en origami tot gitaarspelen en paardrijden. Ik ontdekte wat ik leuk vond en wat bij me paste, en wat niet.
Tussen mijn 30ste en 45ste is dat creatieve helemaal weggezakt. Ja ik deed nog wel wat, haken en borduren, maar altijd de 'luie variant': op basis van patronen, door een ander bedacht. Verder was ik veel meer bezig met relaties en werk. De laatste jaren begon er echter iets te broeien en kreeg ik steeds meer een behoefte om te creëren, echt vanuit mezelf. En die behoefte is alleen maar sterker geworden. Alleen deed ik er niets mee. Het dieptepunt was wel dat ik mijn museumjaarkaart vorig jaar had opgezegd omdat ik 'toch niet meer naar musea ging' terwijl ik niet doorhad wat daar gebeurde: dat ik compleet droog kwam te staan, creatief gezien.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en vanaf begin dit jaar begon ik 'opeens' boeken over creativiteit te lezen, te kleuren en te zentangelen, en schreef daar nog een paar blogposten over, over tangelen, over kleuren en over boeken over creativiteit.

Voorbeeld van een art journal op Pinterest
Vervolgens ontdekte ik een voor mij perfecte creatieve uitingsvorm: artjournallen; een visueel dagboek bijhouden waarin schrijven, doodlen (doedelen), tekenen, schilderen en collage worden gecombineerd en dat allerlei vormen aan kan nemen. Ik dacht: perfect voor mij! Dus een journal (een dummy boek) aangeschaft en journallen maar! Toch? Nee dus! Ik zat voor de eerste lege bladzijde en de angst sloeg mij om het hart. Ahhhhh! Wat moest ik maken dan? Het moest toch zeker wel MOOI worden! Ik mocht niet mislukken! En was het misschien niet een beetje zonde van mijn tijd? En was ik hier niet te oud voor? En ik kon dit toch eigenlijk helemaal niet! Ik was gewoon een prutser! Dat waren zo de 'gesprekken' die ik met mijn interne criticus had. Op mijn werk doodlede ik regelmatig een eind weg, maar nu ik wilde doodlen in mijn journal, bleef het stil. Ik kreeg echt uit een soort angst geen pen op papier. Ik merkte dat ik teveel blokkades had om gewoon lekker aan de slag te gaan.

Dus ik ben teruggekeerd naar de boeken, en wel het boek van Julia Cameron: The Artist's way. En ik heb de hulp ingeroepen van Hella en me ingeschreven voor haar online cursus The Artist's way, dus nu krijg ik twee maal per week een inspiratiebrief om het proces op gang te houden. Ik ben nu bijna halverwege het programma van 12 weken. The Artist's way is een beetje aan de spirituele kant, dus ik had de nodige scepsis toen ik eraan begon, maar er gebeurt echt iets mafs en leuks en verrassends: ik merk dat er van alles verandert, ik voel me in een soort 'transitie'
Nog een voorbeeld van Pinteresthttp://jennydebode.ning.com/
terechtgekomen. Al mijn veronderstellingen, normen en waarden worden aan een nieuw onderzoek onderworpen: kloppen die (nog) wel?  Ik ben in het dagelijks leven een enorme control freak en erg perfectionistisch. Daar had ik al langer 'last' van, maar bij het zoeken naar mijn eigen creativiteit werd het een soort muur die tussen mij en mijn creativiteit stond. In het proces waar ik nu midden in zit, probeer ik manieren te vinden om die muur af te breken, en ik heb het gevoel, nee ik zie het ook echt, dat er heel langzaam iets gebeurt in mijn denken, over mezelf, over wat 'kunst' is, over wat het voor mij betekent.
En hoewel ik nog heel kritisch ben over wat ik presteer, is het me eindelijk gelukt een paar lege bladzijden in mijn journal te vullen. Ik ben lid geworden van twee creatieve platforms: de Creative Campfire Community van Lou Niestadt (die van die leuke boeken Groots en meeslepend leven en Less is luxe) en Creatief Contact van Jenny de Bode. Ik heb een workshop Klassiek tekenen gedaan (niet voor mij op dit moment want: ik deed alles 'fout'), en ben momenteel bezig met e-courses Artjournalling (via genoemd platform van Lou Niestadt) en Inspirational Drawing van een finse kunstenares die ik erg bewonder.
Overigens viel mij op die platforms op: wat worstelen veel vrouwen met hetzelfde probleem: jezelf bevrijden van je interne criticus!

Ik wilde hier echt tijd voor nemen, vandaar dat ik een tijdje van de radar ben geweest. Af en toe bijna letterlijk: geen tv, geen internet, alleen muziek en lekker bezig zijn. En lezen, want daar ben ik niet mee gestopt natuurlijk. Ik lees alleen wat minder, en als ik zo mijn lijstje bekijk van wat ik de afgelopen tijd gelezen heb, ook wel anders. Over creativiteit natuurlijk, en over artjournalling. Maar ook memoires, poezie, essays. Veel meer non-fictie dan fictie, al ben ik momenteel weer even terug bij de fictie met Connie Palmen.
Ik heb overigens lijsten van wat ik heb gelezen en wat ik nog 'moest' lezen (Lijst van 50) verwijderd van deze blog, op een gegeven moment voelde ik alles als een 'verplichting' en wilde ik me, door me te ontdoen van die lijsten en leesprojecten, weer vrij voelen. Vrij om op te pakken waar ik zin in had, en het ook weer te kunnen wegleggen als ik er geen zin (meer) in had. De Toverberg van Thomas Mann, waar ik met twee vriendinnen een leesproject van had gemaakt, is na 600 bladzijden gesneuveld. En het leesproject Proust heb ik ter elfder ure afgeblazen.
Ik denk dat mijn bloggen ook wel een wat vrijere vorm zal aannemen; nu eens over het creatieve proces, dan weer eens over een boek wat ik belangwekkend vond. Niet meer stelselmatig alle boeken die ik gelezen heb. Ik heb daar ook geen zin meer in. Tijd voor verandering! Zelfs de opmaak van de blog moest er weer aan geloven.

O ja, (nog meer) goed nieuws: ik heb ook weer een museumjaarkaart aangeschaft!


Laag pitje

Ik sta even op een laag pitje.....

Najaarsboeken 2015: tips deel 2


Vorige week heb ik de belangrijkste boeken voor komend najaar en winter de revu laten passeren, vergezeld van een aantal tips. Of nou ja, boeken waarvan ik denk dat ze de moeite waard zijn.
Omdat dat er zoveel zijn, onderstaand nog zo’n lijstje.

Rabih Alameddine – Een overbodige vrouw; in The Guardian aangeprezen als ‘a complicated literary pleasure’. Ik kan maar het beste een stukje uit deze review citeren: 
It is a book in which almost nothing happens – an episode in which Aaliya, the protagonist, washes her mother’s feet is one of the most dramatic – and in which conversation is largely remembered or overheard. Rather, the novel overflows with the interior dialogue between Aaliya and her literary life, the sprawling erudition of her 72 years of reading: its characters are literature itself. Aaliya invokes an enormous cast, from WG Sebald to Spinoza, Stendhal to Cavafy, the multitude of voices that speaks in her head, illuminating or questioning her routine quotidian existence.


Dat willen we lezen, toch?  (6 oktober)

William Boyd – Gestreeld door het leven; een historische roman over een vrouw die zich ontwikkelt tot één van de eerste vrouwelijke oorlogsfotografen en loopt van Berlijn in de jaren 20 via New York en Londen tot Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog. (oktober)

Gezusters Brontë – Verwoeste levens; een selectie uit de brieven, in de serie Privé-domein. (januari 2016)

Anne Enright – De groene weg; “Exquisite collage of Irish lives” (The Guardian). Een familie-saga die qua opzet en stijl erg past bij haar twee vorige boeken (The Gathering en The Forgotten Waltz). (7 september)

Amitav Ghosh – Vloed van vuur; het derde deel van de Ibis trilogie waarvan sommigen van jullie de eerste twee delen (Zee van papaver, Rivier van mist) al hebben gelezen (februari 2016)

Twee nieuwe boeken over creativiteit: Elizabeth Gilbert  met Big Magic; de engelse ondertitel van dit boek is  Creative living beyond fear. De vertaling: de kunst van creatief denken lijkt me niet helemaal accuraat.(5 oktober)
En George Parker met Het kleine boek van de creativiteit (waar een wil is ontstaat een weg), een compacte versie van zijn boek Het grote boek van de creativiteit uit 2004. (oktober)

Lauren Groff – Furie en Fortuin; Groff wordt in de VS gezien als een groot literair talent, en haar boeken kwam ik veelvuldig tegen op de vakantielijstjes van engelse schrijvers, die The Guardian onlangs publiceerde. Ik heb nog niets van haar gelezen maar denk dat zij zeker de moeite waard is. Haar vorige boek Arcadia (vreemd genoeg niet vertaald?) werd overladen met literaire prijzen. (december)

Carl Hoffman – Wreed paradijs; koppensnellers, kololialisme en de mysterieuze verdwijning van Michael Rockefeller. In 1961 verdween Michael Rockefeller, de 23-jarige zoon van de gouverneur van New York, voor de kust van het zuidwesten van Nieuw Guinea toen de boot waarin hij en zijn vriend zaten, omsloeg. De vriend bleef aan de boot hangen en werd later gered, maar Michael zwom weg en riep dat hij de kust wel zou halen. Hij is nooit meer gevonden, maar sindsdien doen allerlei geruchten de ronde dat hij die kust wel heeft gehaald maar vervolgens is opgegeten door een locale stam. Die geruchten bleven de kop opsteken, waarna journalist Carl Hoffman in de sporen van Rockefeller is getreden om de waarheid boven tafel te halen. Het lijkt mij een fascinerend verhaal. (15 september)

Homerus – Ilias; eindelijk een vertaling van deze klassieker door de onvoltroffen Imme Dros (15 oktober)

Max de Jong – Dagboek; het verslag van een letterkundige in literair Amsterdam vlak na de 2e WO.
De Jong heeft dit nooit willen publiceren, maar zijn erfgenamen vonden het toch een te groot cultureel erfgoed om het in de kast te laten liggen. Schijnt erg bijzonder te zijn, als we de uitgever mogen geloven. (15 oktober)

Liza Klaussmann – Villa America; historische roman over het echtpaar Sara Wiborg en Gerald Murphy, die vanuit de VS met hun kinderen in Zuid Frankrijk gaan wonen en daar terecht komen in een groep amerikaanse expats waaronder Hemingway, Picasso en de Fitzgeralds. Zijn de werkelijke inspiratiebron geweest voor Nicole en Dick Diver uit Fitzgerald’s Tender is the night. (1 november)

Andrew Miller – Een vrouw en de zee; ook een boek wat veel genoemd werd op de vakantielijstjes van engelse schrijvers. Over een vrouw die een persoonlijke crisis tracht te overleven door in haar eentje een zeilreis te gaan maken. (10 oktober)
Een ander veelgenoemd boek is Eileen van Ottessa Moshfegh. Het begin van dit boek zegt alles: 
So here we are. My name was Eileen Dunlop. Now you know me. I was twenty-four years old then, and had a job that paid fifty-seven dollars a week as a kind of secretary at a private juvenile correctional facility for teenage boys. I think of it now as what it really was for all intents and purposes—a prison for boys. I will call it Moorehead. Delvin Moorehead was a terrible landlord I had years later, and so to use his name for such a place feels appropriate. In a week, I would run away from home and never go back.
This is the story of how I disappeared.
(november)




Wieslaw Mysliwski – De laatste hand; een melancholische roman over een man van middelbare leeftijd die zijn leven de revu laat passeren aan de hand van zijn oude adresboek vol visitekaartjes. Zijn vorige boeken, Over het doppen van bonen en Steen op steen, vond ik beide prachtige, tot nadenken stemmende boeken. (6 oktober)

Nieuwe fantasy-romans dan. Ik loop een beetje achter maar naar aanleiding van in het najaar te verschijnen fantasy romans ben ik weer een beetje bij:
Naomi Novik  met Ontworteld; een stand-alone roman van de schrijfster van de populaire Temeraire-serie. Een coming-of age verhaal gebaseerd op sprookjes en volksverhalen. In de VS hogelijk geroemd als beste fantasy boek.(november)
Robin Hobb met De Geheimen van de Nar (deel 2 van De Boeken van Fitz en de Nar) (23 september)
Pierre Grimbert met De hoeder van de eeuwigheid (deel 4 van Het geheim van Ji), een duitse fantasy-serie die erg goed schijnt te zijn, maar ik heb het van horen zeggen.(november)
David Kirk met De wraak van de Katana. Dit laatste boek is het tweede deel van de Musashi-serie, die mij tot nu toe is ontgaan (het eerste deel heet Erecode van een samoerai) en speelt in het 16e eeuwse Japanse keizerrijk. Lijkt mij erg boeiend. (februari 2016)
Ook de serie In de schaduw van de raaf van Anthony Ryan moet erg goed zijn, in januari 2016 verschijnt hierin het 3e deel, De vuurkoningin (deel 1: Vaelin al sorna en deel 2: De Torenheer).

Frank van Pamelen – De wraak van Vondel; een historische literaire thriller die speelt in Amsterdam 17e eeuw, de tijd van de redelijkers en van Vondel. (17 november)

Erik Rozing – De psychiater en het meisje; debuutroman over een psychiater in opleiding die persoonlijk veel problemen heeft en tegen zijn wil te dicht bij een patiente komt. (januari 2016)

Arthur Schopenhauer – Bespiegelingen over levenswijsheid; een nieuwe nederlandse vertaling van de levenslessen van deze filosoof die ook meester is in de kunst van het (literair) schrijven (15 oktober)

Albert Speer – De Derde Rijk dagboeken; niet nieuw, maar wel een nieuwe uitgave van deze beroemde memoires van de vertrouweling van Hitler. (5 oktober)

Pieter Steinz – Lezen met ALS; literatuur als levensbehoefte; verzameling van stukken in eerder gepubliceerd in NRC, waarbij hij het verloop van zijn ziekte ALS verbindt met de boeken die hij leest (15 september)

Philip Teir – Familie; Teir is een Finse schrijver en zijn boek wordt gepresenteerd als ‘het Europese antwoord op Jonathan Franzen’. Van een andere Finse schrijver, Jussi Valtonen wordt zijn boek ‘Ze weten niet wat ze doen’ gezien als ‘een nieuwe Brave New World’. (december)

Elisabeth de Waal – Het verborgen stadspaleis; wie De haas met de amberkleurige ogen van Edmund de Waal heeft gelezen, weet dat zijn grootmoeder ook schreef, en dit is haar grote boek. (november)

Annejet van der Zijl – De Amerikaanse prinses; van de website van Annejet: 
Het volgende boek van Annejet gaat over het leven van Allene Tew (1872 -1955), een meisje van bescheiden afkomst dat zich wist op te werken tot een van de rijkste vrouwen van New York en – door een huwelijk met een Duitse prins - een Amerikaanse prinses. Daarnaast was ze de vrouw die de toen nog onbekende Bernhard zur Lippe Biesterfeld in 1935 onderdak bood in haar huis in Parijs en namens hem met de Nederlandse regering onderhandelde over zijn huwelijk met Juliana. Ook was ze, inmiddels hertrouwd met een Russische graaf, peetmoeder van hun eerste kind, Beatrix. (november)

Overigens vroeg ik me af waarom het nieuwe boek van Knausgard ('Vrouw', half oktober) zo duur is (49,95). Toen ik het nog even nakeek in de catalogus zag ik dat het boek zo'n 1400 pagina's heeft. Hij heeft er toch wel een daverende finale van gemaakt. 

Ik hoop op een lange koude herfst en winter....