Lezen in tijden van ziekte

Ik ben er weer! Dankzij de verplichte rust waardoor ik af en toe weer wat kan zitten,  en de opnieuw leven ingeblazen Blogger-app op de tablet, kan ik eindelijk weer in stukjes en beetjes mijn gedachten in een blogpost kwijt.
En gedachten, daar had ik er veel van.

Daarbij heb ik veel liggen denken over de rol van lezen in mijn leven, hoe groot die is. Natuurlijk zijn er tijden dat je minder leest, omdat het leven, groot of klein, aan je trekt. Je geliefde, je familie, je vrienden, je werk, huis en tuin, het nieuws in de wereld; alles vraagt je aandacht. Die aandacht van de buitenwereld wordt gecompenseerd door het lezen; daardoor kun je je terugtrekken in de binnenwereld, en reflecteren op alles wat je 'daarbuiten' hebt ervaren. Dit zorgt in mijn geval voor evenwicht, omdat die buitenwereld vaak erg heftig bij me binnenkomt en het dan belangrijk is dat ik de deur dicht kan gooien. Lezen is zo een integraal onderdeel van mijn leven geworden. En hoe meer de buitenwereld aan mij trekt, hoe meer behoefte ik aan lezen heb.

Dat dit alles zo werkt realiseerde ik me pas toen dit hele bouwsel een beetje omviel; doordat ik opeens aan huis gekluisterd was, was er tijdelijk weinig 'buiten' meer. En, hoewel het lezen ook fysiek lastig was, kreeg mijn leesgedrag een heel andere motivator; niet het compenseren van en reflecteren op,maar het juist binnenbrengen van die buitenwereld. Het zal daarom zijn, dat ik heel veel kranten en tijdschriften heb gelezen en veel nieuwsprogramma's heb liggen kijken op de tablet.

Natuurlijk heb ik ook nog wel een boek gelezen. Eentje waar ik al ver in was gevorderd heb ik uitgelezen: The Dalai Lama's cat van David Michie. Daarvan is het me ook nog gelukt een soort van bespreking in elkaar te flansen, dus die komt snel hierna. Ik kan alvast wel zeggen dat het een topboek was!
Maar toen moest ik iets nieuws kiezen....en dat viel niet mee. Ik kon geen aantekeningen maken, dus het moest niet te complex zijn allemaal. En het moest een beetje troost brengen. Het liefst iets persoonlijks. Dus Sjaco van Connie Braam, waar ik al eerder in was begonnen, ging weer terug op de stapel want daar kon ik me niet op concentreren. Verkeerde boek op het verkeerde moment, denk ik (sorry Bettina; maar hij gaat zeker een keer in de herhaling).

Het liefst las ik op de reader, en ik had op een gegeven moment wel 15 boeken op mijn digitale plankje 'aan het lezen'  maar het beklijfde allemaal niet. Uiteindelijk bleef ik hangen bij Marja Pruis - Kus me, straf me.  En bij het biepboek Noordtij van Geert van der Kolk, over een nederlandse noordpoolexpeditie.

Kus me, straf me van Marja Pruis is een bundel  essays en verhalen die grotendeels gaan over de relatie tussen literatuur en vrouwen. Wat mij het meest aantrok was vooral dat Pruis op een zeer persoonlijke wijze haar voor-en afkeuren prijsgeeft met een goede onderbouwing waarom wel of niet. Haar stijl is heel soepel en prettig. Ze schrijft over vrouwelijke auteurs van nu en toen, over of er zoiets bestaat als een vrouwelijke schrijfstijl en over het probleem dat je als schrijver overal en altijd inspiratie oppikt, zelfs als dat betekent dat je dingen moet prijsgeven over je eigen vrienden en familie, die daar vaak niet op zitten te wachten.
De verhalen die de essays aan elkaar knopen hadden voor mij niet gehoeven, maar ze waren wel goed en intrigerend genoeg om ze niet over te slaan.En toch weer wat titels aan m'n lijstje toegevoegd... (waardering 4/5).

Noordtij van Geert van der Kolk is een roman over een nederlandse noordpoolexpeditie die is gebaseerd op de wetenschappelijke expeditie die plaatsvondt in het kader van het Internationele Pooljaar in 1882.
Ik vond het een enorm boeiend, spannend en bij tijden ook gruwelijk verhaal. Boeiend, omdat je een heel goed beeld krijgt van hoe zo'n expeditie verliep, spannend omdat er van alles misgaat (het schip komt vast te zitten in het ijs) en gruwelijk, omdat er overleefd moet worden en het daarbij niet zachtzinnig aan toe gaat. Je moet soms wel een sterke maag hebben. Boeiend vond ik ook hoe zo'n groep mensen, wanneer die op elkaar aangewezen raken om te overleven, daarmee omgaat. Een soort micro-samenleving-in-crisis. Erg goed geschreven page-turner. Waardering 4/5.
 Ik ontdekte dit boek overigens dankzij de site Historische romans, een fijne site om lekker te browsen!

Nu weer even zoeken naar het/de volgende boek(en).