Simpel en zuinig in 2018

Wat ik in mijn inhaalslag nog niet genoemd had, waren de vier boeken van Gerhard Hormann die ik heb gelezen. Vier?? Ja, maar daar zit een verhaal aan vast. Ik heb mijn gedachten hierover een half jaar opgespaard, dus ik waarschuw maar vast, het is een vrij lang verhaal.

Ik heb al eens eerder geschreven over simpel leven, bijvoorbeeld HIER , HIER en HIER. Die boeken pasten vooral in een zoektocht naar rust in mijn hoofd en balans in mijn leven. En later kwam daar natuurlijk het grote ontspullen met Marie Kondo bij, zodat er niet alleen in het hoofd maar ook in het huis eens flink de bezem doorheen ging.
Gaandeweg heb ik het ontspullen en het simpel leven behoorlijk onder de knie gekregen; ik koop veel minder (overbodige) dingen, denk in ieder geval langer na bij een aankoop, of ik het wel echt nodig heb. Ik kook alleen nog eenvoudige gerechten, waar je niet allerlei potjes en flesjes voor nodig hebt en ik kook grotere hoeveelheden, zodat ik niet elke dag met potten en pannen aan de gang hoef. Ik zit niet op social media, wat ik nog steeds als een zegen zie (het feit dat ik er niet op zit, bedoel ik). Ik heb geen behoefte aan verre of lange vakanties en vind schoonheid in de kleine dingen dicht bij huis.  Dat geeft allemaal rust.

Maar wat ik niet onder de knie krijg, is rust in het hoofd van mijn werkende zelf. En zo kwam ik bij Gerhard Hormann terecht. Ik herinnerde mij ooit over hem gelezen te hebben als de man die al op zijn vijftigste met pensioen was, mede door heel simpel en zuinig te leven. Als je zoekt op zijn naam, kom je steevast wel een foto tegen van Hormann die in zijn (riante) achtertuin zit, al dan niet met een glas wijn en een (bibliotheek-)boek.
Dus ik vroeg me af: welk geheim kent die man wat ik niet ken?  Want ik moet heel eerlijk zijn, het arbeidzame leven geeft mij geen sprankjes van vreugde meer. In tegendeel, ik raak er tegenwoordig zo gestresst van dat ik al ben gaan aftellen naar mijn pensioen. Ik heb er wel eens een analyse op losgelaten, wat er aan de hand is op de arbeidsmarkt zoals ik die meemaak. Die werd bevestigd tijdens een soort teambuildingsessie die wij met het team hebben gevolgd, en dat is dat we niet meer een team zijn waarin lief en leed wordt gedeeld, maar een verzameling individuen waarin ieder zijn eigen belangen nastreeft. Die individuen worden door het hogere echelon gezien als 'fte's' die een bepaalde produktie moeten leveren en waarmee naar hartelust geschoven wordt. Geen omstandigheden waarin je als persoon kunt bloeien. Ik althans niet.


Hypotheekvrij! is het eerste boek dat ik van Hormann las, het is ook zijn eerste boek in een serie van zuinig en simpel leven waarbij het doel dat als een rode draad door al zijn boeken heen loopt is: meer beschikking over eigen tijd hebben.  In Hypotheekvrij legt Hormann uit hoe hij aan het begin van de economische crisis wakker geschud werd en dacht: ik moet gaan aflossen op mijn hypotheek! En wel drastisch. Hij had daar verschillende redenen voor, maar de belangrijkste was toch: de maandlasten omlaag brengen zodat er financieel rust en ruimte komt. Hij vertelt hoe hij dat aangepakt heeft, geeft en passant een aantal tips en legt vooral uit hoe je zuinig kunt leven zonder een sombermans te worden. En ik moet zeggen, ik werd geprikkeld door zijn persoonlijke verhaal en zag voor mijzelf al schitterende visioenen waarbij ik niet meer hoefde te werken en zoals Hormann elke dag zelf kon beslissen wat ik die dag zou gaan doen.
Helaas is het extra aflossen van hypotheek niet voor iedereen (meer) haalbaar, het hangt natuurlijk wel van je leeftijd en je leefsituatie af. Maar los daarvan zag ik wel een uitdaging in het zo zuinig mogelijk leven, zodat je meer geld opzij kunt leggen. Want het is natuurlijk wel zo dat wij onze vrije tijd verkopen in ruil voor geld, dus elke 25 euro gespaard kun je vertalen naar weer een uur extra vrije tijd.  Of dat nu leidt tot een aantal uren per week minder werken, of eerder met pensioen gaan.

Omdat Hormann zo lekker persoonlijk en smeuïg schrijft, las ik nog een boek van hem: Het nieuwe nietsdoen. Dit sprak me nog meer aan dan het eerste omdat dit echt gaat over zo simpel (en zuinig) mogelijk leven met als doel stress uit je leven te bannen. Of liever: het eerste heeft me aan het denken gezet, dit boek bevestigt meer mijn kijk op het leven en hoe ik meer in de buurt zou kunnen komen van een stressvrij (of stressarm) leven. Ik erger me steeds meer aan die alsmaar herhaalde mantra van 'economische groei' waarbij je steevast een afbeelding ziet van een drukke winkelstraat, want om die economische groei te bewerkstelligen moeten we natuurlijk wel vooral heel veel consumeren. En om heel veel te consumeren moeten we ook heel hard werken, en rijden we elke ochtend het halve land door om op ons werk te komen waarmee we zorgen voor files, volle treinen en een enorme hektiek waar we dan weer gestresst van raken. En laten we over de effecten op het milieu dan maar zwijgen....

Ik ben natuurlijk gewoon reuze jaloers op die man die niet meer hoeft te werken om te leven (zijn hypotheek is inmiddels vrijwel afgelost) en blogt over hoe hij 's ochtends een boek gaat lezen en dan de hele dag blijft zitten lezen, of op doordeweekse middagen met een goedkoop abonnementje films gaat zien in de bioscoop. En ik besef ook wel dat dat voor de meeste mensen, mezelf incluis, niet (meer) haalbaar is. Maar zuinig leven door zo min mogelijk te consumeren, dat zie ik wel als een uitdaging.

Daarom lijk ik er maar niet genoeg van te kunnen krijgen en las ik nóg een boek van hem (hij heeft er veel geschreven, daarom hoeft hij waarschijnlijk nu niet meer te werken): De omgekeerde werkweek. Bij Hormann is dat: 2 dagen werken, 5 dagen vrij. Klinkt aantrekkelijk, toch? Ik ben zelf iets realistischer, en heb als doel 3 dagen werken, 4 dagen vrij. Uiteindelijk in dit boek een beetje meer van hetzelfde, maar ik haalde hier nog meer stimulansen uit voor een zuinig en simpel leven.

Voor mij persoonlijk betekent dat ook het onder controle krijgen van mijn enige, onschuldige doch geldverslindende verslaving: het kopen van (papieren) boeken. Daarom heb ik op 21 december aan mijzelf een belofte gedaan om tot 21 december 2018 geen (fysieke) boeken meer te kopen. En deze belofte ook laten ondertekenen door meneer Boekhappen, zodat hij mij kan corrigeren mocht ik toch in de verleiding komen. En  ja, dat moment gaat vast wel komen; het kopen van boeken is voor mij vooral een uitlaatklep: als ik me niet happy voel, of slecht in mijn vel zit, dan is de behoefte sterk om naar de boekhandel te rennen.
Ik heb daarom een stoomventiel ingebouwd: voor de momenten dat ik mezelf écht niet meer kan beheersen en persé een boek wil kopen, heb ik een beperkt budget voorzien voor ebooks. Die zijn een stuk goedkoper en nemen in ieder geval geen extra ruimte in, in een huis dat al zowat op instorten staat onder het gewicht van al die boeken die ik al heb.
Ik ben vooral benieuwd hoe ik dit ga ervaren: krijg ik afkickverschijnselen? Of geeft het juist rust? Heb ik er na verloop van tijd geen behoefte meer aan? Ga ik vaker naar de bibliotheek of grijp ik vaker naar een boek uit mijn eigen 'voorraad ongelezen'?

Terug naar Hormann, want ik las tenslotte ook nog het meest recente boek van dezelfde schrijver: Leven van de lucht. Dit gaat over het basisinkomen. Maar gezien de lengte van deze blogpost, moet ik daar maar een aparte blogpost aan wijden, want dit is op zichzelf al een heel interessant onderwerp.

Ik wens iedereen een simpel 2018!


Gerhard Hormann (1961) studeerde planologie en politicologie maar werd bekend als journalist en schrijver. Hij heeft ook een blog: Van heel sober leven naar heerlijk simpel leven.