En, de titel verraadt het al, ik ga jullie vertellen dat ik ermee stop. Met bloggen.
Ik kan er een heel ingewikkeld verhaal van maken, en dan ga ik zeggen dat ik me bevrijd voel, en uitleggen hoe mijn leesgedrag werd beïnvloed door het bloggen, en...en...
Maar toen las ik dit bij Hella:
Vaak houden we vast aan iets onvruchtbaars, niet omdat we geloven dat het nog iets zal voortbrengen, maar omdat we willen vasthouden aan het verhaal zoals we besloten het te vertellen. Door je terug te trekken kun je je valse zelf achter je laten. We trekken ons niet terug om te verdwijnen, maar om nieuwe grond te vinden en een nieuw gezichtspunt.
En ik dacht: ja, zo is het. Ik wilde aan die blog vasthouden maar ik geloofde er zelf al niet meer in en daarom heb ik een blogpauze geforceerd. Het past niet (meer) bij mij, wie ik nu ben. In deze tijd, waarin steeds meer gedeeld (moet) worden, schiet ik in de weerstand, en heb ik juist helemaal geen zin meer om te delen. En daarbij voelt het zinloos, die ene mening van mij in de berg van meningen.
Wat ik wel graag zou willen, is schrijven over thema's. Ik ben meer non-fictie gaan lezen, en daar tekent zich wel een aantal thema's af waar ik iets over te zeggen heb. Meer essay-achtig, op basis van een aantal boeken die iets met elkaar te maken hebben. Maar daar is het nu niet het goede moment voor. Misschien, ooit....
Lieve lezers, ik maak het niet te lang.
Ik dank jullie voor al die jaren trouw lezen van en reageren op mijn blog en wens jullie alle goeds en natuurlijk heel veel mooie leeservaringen!
Lees, lach, huil en verwonder.
Joke
