Valt er nog iets af te dingen op een boek, dat wordt genomineerd voor minstens 3 literaire prijzen (Academica literatuurprijs, NS publieksprijs en AKO literatuurprijs) en er al één daadwerkelijk gewonnen heeft (de Academica)?
Met die insteek begon ik dit boek (het deze maand gekozen boek van mijn leesclub), een beetje op zoek naar iets om over te zeuren.
Siem Sigerius, rector magnificus van Tubantia University in Enschede, vormt met zijn tweede vrouw Tineke en stiefdochters Joni en Janis een idyllisch gezinnetje. Dat beeld begint langzaam te kantelen als Siem hoort dat zijn zoon Wilbert, uit zijn eerste huwelijk, binnenkort zal vrijkomen uit de gevangenis en als hij het vermoeden krijgt dat zijn stiefdochter Joni de pornoster uithangt op internet.
De vuurwerkramp in 2000 is de opmaat voor het uit elkaar vallen van het gezin en leidt uiteindelijk tot een dramatisch eind voor een aantal van de betrokkenen.
Tot zover het kort samengevatte verhaal. En ik moet het toegeven: het is een perfect boek, ik kan er niets anders over zeggen. Ik heb het in diverse recensies beschreven zien staan als een 'onnederlands' boek, waarmee meestal bedoeld dat het vlot wordt verteld en dito leest, een filmisch boek. Dat is waar, het leest als een trein, het sleurt je het verhaal in. Het is spannend. De filmrechten zijn vast al verkocht.
Maar het is ook gewoon goed geschreven. Lekker direct en toch weer niet, met mooie vondsten:
"Toen hij tussen de ballonnen en plastic bierglazen een Chinese duizendklapper lag te imiteren, sleurde ik hem aan het stuk in zijn kraag van de dansvloer af."
"Ze stouwde de centrifuge vol met beddengoed maar feitelijk centrifugeerde ze míj. Het nieuws sloeg me in de rondte, slingerde het bloed uit mijn aderen."
"Een vreemde vogel vond hij Gerrit, die had het achter de ellebogen, kwastte zijn pa stroop om de mond tot het in lange draden naar beneden droop."
Dat soort zinnen dus.
Is er dan helemaal niks op aan te merken?
Nou, toch wel. Wat mij betreft draait het allemaal net iets te veel om sex. Daar is het dan weer heel Nederlands in en past het ook heel erg in deze (over-)gesexualiseerde samenleving.
Daarnaast vond ik de 'misdaad-scenes' een beetje te veel naar slapstick neigen, te onwerkelijk, zoals ook de manier waarop het met sommige personages afloopt. Dat is jammer want dat haalt iets van de kracht van het verhaal.
Verder: gewoon een erg fijn boek, om even lekker in weg te zakken.
Recensies van mede-bloggers:
Quit leges haec?
Boekblogger
Boekgegevens:
De Bezige Bij, 2010, 543 blz.
Ik las dit boek: uit eigen collectie
Ja, mee eens, de sex en misdaad scenes waren het niet helemaal voor mij. Verder wel een aardig boek.
BeantwoordenVerwijderen