Na de dood van haar oudere zuster Anne-Marie zoekt Nina naar zingeving; hoe zij die dood ooit kan verwerken en weer kan lachen en genieten van het leven. En een antwoord op de vraag waarom zij wel door mag leven en hoe ze dat dan moet doen. Na 3 jaar voor zichzelf en haar dode zus op de vlucht te zijn geweest, besluit ze pas op de plaats te maken en te proberen zingeving (terug) te vinden door te lezen. Door véél te lezen: een jaar lang, vanaf haar 46e verjaardag, elke dag één boek.
In Tolstoy and the purple chair haar verslag: waarom ze ertoe gekomen is, hoe het haar vergaan is.
Ze heeft een website gemaakt (www.readallday.org) en daarop alle reviews gezet want dat was 'part of the deal': elke dag een boek lezen én er een review over schrijven.
In andere recensies over dit boek las ik dat sommigen niet kunnen begrijpen hoe het lezen van een boek per dag je over een groot verdriet heen kan helpen. Ik snap het wel; je hebt een rustpauze nodig. Je zoekt iets om weer houvast te krijgen in het leven. Je hebt een passie voor lezen. Een passie die je deelde met je overleden zus.
En dus ga je lezen, alsof je leven ervan afhangt. Ergens in het boek komt een citaat voor van Cyril Connolly: "Literature becomes an escape, not from, but into living." En so be it.
Nina heeft geen betaalde baan, maar wel een gezin met 4 kinderen, dus zomaar de hele dag lekker lezen is er niet bij. Er moeten kinderen naar school gebracht worden, naar voetbal, naar hockey, naar feestjes. Er moet schoongemaakt,gewassen en gekookt worden. Met een goed geïnstrueerd gezin waarin ieder zijn taken krijgt, lukt het haar toch elke dag een boek te lezen. Dat doet ze vooral savonds, in haar favoriete oude paarse stoel. Ik zie haar zo zitten, opgekruld in die stoel, boek op schoot, huis in stilte, buiten is het donker. Of zit ik nu een beetje te romantiseren?
Omdat het lezen niet zomaar lekker lezen is, maar lezen om weer zin in het leven te krijgen, leest ze heel intensief. Dat geeft een extra dimensie aan wat ze schrijft en tilt het boek uit boven de andere 'kijk eens wat ik allemaal gelezen heb' boeken. Tot mijn grote opluchting blijft name-dropping ('kijk eens welke auteurs ik allemaal heb ontmoet') achterwege. In plaats daarvan lees je over de liefde voor lezen van een vrouw die een pauze heeft genomen van het leven.
Nina denkt na over haar jeugd, zo onbezorgd en gelukkig. De tijd die ze met haar zus heeft doorgebracht. Ze denkt na over geluk en verdriet, over blijheid, over goedheid. En dit alles doorspekt met de dagelijkse dingetjes van het gezin, waardoor het nergens melodramatisch wordt. Ze zegt veel mooie en ware dingen.
Zoals over schoonheid:
'There is always an answer to despair, and that is the promise of beauty waiting in the futere. I know it is coming because I have seen en felt beauty in the past.'
Op haar site komen al snel veel reacties binnen over de boeken die ze bespreekt, waardoor een niet meer te stoppen voortdurende discussie over boeken op gang komt.
'I was sharing memories of one of life's greatest pleasures, reading, with an ever larger group of friends and strangers, readers and writers both.... Each of us brought our own experience in how we interpreted the book but the words we read were the same. We were sharing with each other and with the author. The benefits of sharing books are 'threefold' as Henry Miller promised: a multitude of books to read, a world of new authors to know and the universe of readers with whom to share the reading experience.'
Hier spreekt een vrouw met een passie voor lezen!
Ze eindigt haar jaar met een vernieuwde zin in het leven. Door het lezen, de troost en de wijsheid uit boeken, heeft ze een manier gevonden om met de dood van haar zus te kunnen leven.
'My year of magical reading was proving to be a fitting ending to my overwhelming sorrow and a solid beginning to the rest of my life'.
Gelukkig schreef ze, voor ze terugkeerde naar het echte leven, eerst nog dit mooie, wijze boek dat weer zorgde voor een flinke uitbreiding van mijn wensenlijstje. En is ze blijven lezen. En kunnen wij blijven genieten van wat ze daarover te vertellen heeft.
Andere reviews:
Leeswammes
My stream of consciousness (voorheen: Boek(en)liefde)
Boekgegevens
Uitgeverij Harpers Collins Publishers, 2011, 207 blz.
Achterin het boek is een lijst met alle 365 boeken opgenomen. Deze lijst staat ook op de site, met als extra'tje wat haar favoriete boeken zijn geweest.
Ik las dit boek: als ebook
Het boek is vertaald als: Een boek per dag (een jaar vol inspiratie) en verschenen bij uitgeverij Artemis en co
Ik moet er niet aan denken, een boek per dag én nog een bespreking. Het lijkt me vreselijk dwangmatig. Ik hou van lezen, maar wat mij betreft absoluut vrijblijvend. Ik wil ook tijd overhouden voor andere dingen. Maar goed, juist leuk dan om te lezen over iemand die wel een boek per dag wil lezen
BeantwoordenVerwijderenKoen, ik denk dat als je gaat lezen als houvast, dan je er dan een project van moet maken, om er een structuur aan te geven. ze deed er trouwens nog genoeg naast hoor....deze mevrouw leest 70 pag per uur dan schiet het best wel op.
BeantwoordenVerwijderenOverigens....ik zou er geen bezwaar tegen hebben hoor, elke dag een boek lezen ipv naar m'n werk
:-)
Ik heb precies dezelfde reactie als Koen.
BeantwoordenVerwijderenWat me ook tegen de borst stuit is, dat kwantiteit kennelijk belangrijker is dan kwaliteit; het doet me denken aan het in grote hoeveelheden consumeren van junkfood. Ik zie mezelf toch liever als een fijnproever (alhoewel ik ook niet vies ben van een patatje zo nu en dan!).
Maar misschien ga ik teveel van mijn eigen beperkingen uit: ik zou nooit in staat zijn om zulke grote hoeveelheden boeken tot me te nemen én ze allemaal recht te doen.
Tussen die 365 boeken zit ook 'plat' entertainment hoor (detectives, romantisch, fantasy). Maar goed, ik ga haar niet zitten verdedigen. Misschien kun je er pas echt over oordelen als je zelf een groot probleem of verdriet hebt en niet meer weet hoe er uit te komen?
BeantwoordenVerwijderenIk vond het in ieder geval aangename lectuur maar dat was al wel duidelijk :-)
Je hebt gelijk, ik kan er natuurlijk niet echt over oordelen, want we zijn allemaal verschillend. Mijn reactie op "groot probleem of verdriet" - zo weet ik uit eigen ervaring - is juist om hypersociaal te worden en zoveel mogelijk onder de mensen te zijn. Dat neemt niet weg dat dit boek voor mij net zo goed aangename lectuur zou kunnen zijn. Dat heb je me wel doen inzien!
BeantwoordenVerwijderenOh da's mooi! Is wel leuk om ook eens een kijkje te nemen op haar site, ze schrijft nog steeds reviews en ik heb er al een paar goeie tips vandaan gehaald!
BeantwoordenVerwijderenIk wil toch even Nina verdedigen. Anna schrijft dat het tegen haar borst stuit dat het zou gaan over kwantiteit.
BeantwoordenVerwijderenNina praat met zoveel respect over boeken, ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zo respectvol sprak. Nina heeft wel degelijk de boeken goed recht aangedaan. Ze heeft wel degelijk iets geleerd van alle boeken die las, zelfs al was het plat entertainment.
Er wordt altijd maar geroepen dat je onder de mensen moet komen bla bla bla. Toevallig is niet heel de wereld hetzelfde. Ik heb namelijk een grote hekel aan groepen. Ik ben totaal geen groepsmens. Juist omdat ik graag op mezelf ben ben ik heel gelukkig en kan ik altijd rustig over alles nadenken zonder dat iemand er met bemoeizucht tussen zit. Of dat iemand constant aan het woord is in een gezelschap. Ik begrijp Nina volkomen dat ze het zelf op deze manier heeft opgelost en dat is haar gelukt ook. Ik vraag me af of je wel degelijk iets kunt verwerken als je continue in gezelschap verkeerd. Want dat is voor mijn gevoel pas echt vluchten voor jezelf.
Overigens heb ik dit project zelf in de praktijk uitgevoerd en zoals Joke zegt, je bouwt er een structuur omheen, het wordt een routine van je dag. En nee, daarmee deed ik het boek geen onrecht aan. Elk boek kreeg net zoveel aandacht als het andere en ik vond het meest bijzondere ervaring om mee te maken. Van verhaal tot verhaal tot verhaal... Het was géén vlucht, het was een literaire reis en een ontwikkeling van mezelf. Ik heb er veel aan over gehouden: rust, structuur, kennis, verbreding van mijn literaire horizon, geduld. Het was helemaal niet dwangmatig. Het was _ mijn_ moment van de dag.
helemaal mee eens Patricia. Ik ben ook niet zo'n groepsmens en voel me het lekkerst alleen, met een boek. Maar wat leuk dat je het project zelf ook hebt uitgevoerd. Jammer dat je geen blog hebt waar je je ervaringen hebt vastgelegd, ik had dat graag willen lezen. Ook trouwens welke boeken je allemaal gelezen hebt.
BeantwoordenVerwijderen