María Dueñas - Het geluid van de nacht

In mijn beleving zijn er twee soorten romans: de 'literaire', waarbij het plot in meer of mindere mate ondergeschikt is aan de structuur, de gelaagdheid en de fraaie zinnen. En de romans van de 'verhalenvertellers'. Waarbij de plot de stuwende kracht van het boek is (zoals ook bij thrillers) en de literaire stijlmiddelen er minder toe doen.

Van die laatste categorie is Het geluid van de nacht, een verhaal over een vrouwenleven; dat van Sira Quiroga, die met haar moeder opgroeit in een volkswijk in Madrid. Vader is een afwezige figuur. Sira, geboren in 1911, komt op haar 12e als leermeisje in het naaiatelier waar haar moeder Dolores ook naaister is en een tijdlang volgt zij het pad dat voor haar uitgestippeld lijkt. Ze krijgt verkering met een zachtaardige ambtenaar, Ignacio en vlak voor haar trouwdag wil Ignacio een schrijfmachine voor haar aanschaffen, zodat ook zij voor een 'betere' baan kan opteren. Maar daar gaat het fout, want Sira raakt hevig verliefd op de verkoper van de schrijfmachines, Ramiro. Vlak daarvoor heeft ze haar vader leren kennen, een rijke zakenman die een ander gezin heeft. Maar omdat hij vreest te zullen worden vermoord in de aanloop naar wat de Spaanse burgeroorlog zou worden, geeft hij Sira alvast haar erfdeel: veel geld en een aantal kostbare juwelen.

Sira verbreekt haar verloving en gaat er met Ramiro van door, naar Marokko, in die tijd een 'protectoraat' van Spanje. Vanaf dat moment komt haar leven in een duizelingwekkende reeks gebeurtenissen terecht, die zich afspelen in Marokko, Spanje en Portugal. Op de achtergrond speelt de Spaanse burgeroorlog en daarna de rol van Spanje (Franco) in het voorspel en het verloop van de Tweede Wereldoorlog. Je krijgt veel historische, vaak politieke feiten mee, soms iets te veel van het goede maar het wordt nergens storend, in die zin: het haalde de vaart niet uit het verhaal.

Ademloos heb ik dit boek gelezen en wat een spijt dat het uit was! Het was zo'n boek waarna je even niets anders kunt lezen, omdat het zo goed was wat je net hebt gelezen.
Heerlijk boek, maar, ik zeg het er maar nadrukkelijk bij, een boek dat vrouwen meer zal bekoren dan mannen.

Lees-notities

Ik las de afgelopen periode 2 boeken uit:

Het geluid van de nacht van Maria Duenas (5/5); verhaal van een vrouwenleven, ademloos uitgelezen. De etiquette van de leesclub gebied mij nog even te wachten met publiceren van de bespreking tot na de bijeenkomst

The King's English van Betsy Burton (3/5); The King's English (TKE) is een onafhankelijke boekwinkel in Salt Lake City. Eigenaresse Betsy Burton schetst de geschiedenis van haar boekwinkel; hoe twee dames, niet gehinderd door enige commerciële vaardigheden, vanuit een passie voor boeken en lezen een boekwinkeltje starten dat uitgroeit tot een fenomeen (in de VS dan). Vol anekdotes, over schrijvers die de zaak bezoeken, over boekendiefstal, over netelige situaties en hoe het toch weer goed kwam. En een uitgebreid, wel sympathiek pleidooi voor het voortbestaan van de onafhankelijke boekwinkel. Omdat de liefde voor boeken eraf spat is het een aardig boek, maar vooral toch gericht op de amerikaanse markt want er komen veel boeken en schrijvers in voor die hier totaal onbekend zijn. Ook de lijstjes (zie mijn tab Lijstjes waar ik enkele ervan heb geplaatst) zijn de moeite waard, maar wat minder is, is dat al op blz. 272 van de 384 een Appendix begint waarin het 'favoriete boeken' lijstje van zo'n beetje elke boekenzaak in de VS. Dat was weer een beetje te veel van het goede.
Aardig als je boeken over boeken verzamelt, maar verder zou ik het niet aanraden.

Ja en dan ben ik natuurlijk begonnen in Het Spel der Tronen van George R.R. Martin.
In het begin raakte ik verstrikt in de vele namen van plaatsen en personen. Ik dacht dat het handig zou zijn om de Appendix (namenlijst per Huis) te kopiëren zodat ik het lijstje ernaast kon houden, maar dat was geen doen. Dat is net zoiets als een engelstalig boek lezen en van elke zin een woord op moeten zoeken. Dan is het lezen niet vloeiend meer. Dus dat heb ik losgelaten. Gelukkig wordt het langzaam opgebouwd met die namen, in dit deel spelen er geloof ik maar 3 Huizen een rol.

Ook snapte ik niet helemaal hoe het in deze wereld in elkaar zat maar ik denk in deze fase te begrijpen dat er 7 koninkrijken zijn die zijn verenigd in één groot rijk, met één koning. De 7 afzonderlijke koninkrijken zijn Huizen met een eigen wapen, een eigen slogan en een eigen Heer (met familie, ridders en huishouding). Dit grote rijk wordt bestreden door de oude dynastie de Targaryens. Die willen zelf de 7 koninkrijken in handen krijgen.
Het lijkt een soort schaakspel, waarbij in elk hoofdstuk een ander schaakstuk naar voren wordt geschoven.

Het begrip vormt zich lezenderwijze, dat is ook het leuke ervan. Je gaat er steeds meer van snappen. Ik ben wel blij dat ik dit boek in vertaling lees zodat ik me volledig kan concentreren op het verhaal.
Inmiddels, op pagina 69 beland, ben ik er wel door gepakt, ik wil verder lezen; het is een intelligent geschreven boek waarvan ik vrees dat het me straks niet meer loslaat!

De dikke-pillen-missie

Ik heb al heel lang een aantal flinke pillen op m'n lijstje staan, waar ik aan de ene kant erg veel zin in heb maar toch ook weer tegen op zie vanwege de gevraagde lange adem. Toch zou ik als rechtgeaarde boekhapper nu wel eens zo'n pil willen verorberen.

Van boven naar beneden:
George R.R. Martin - Spel der tronen, 1e deel van Een Lied van ijs en vuur serie; lang voordat deze boeken door de succesvolle tv-serie bekend werden, had ik als fantasy-fan de eerste twee delen al in de kast staan. Moet daar nu toch eindelijk eens in beginnen!

Hella Haasse - Mevrouw Bentinck; documentaire historische roman die ik weer hoog op het lijstje heb gezet na het lezen over Belle van Zuylen

Katherine Pancol - De trage wals van de schildpadden; het vervolg op De gele ogen van de krokodillen, wat ik een lekker boek vond

Daniel Kahneman - Ons feilbare denken; over hoe wij onszelf (onbewust) voor de gek kunnen houden;

Federico De Roberto - De onderkoningen; grote siciliaanse roman, wordt beschouwd als een meesterwerk op gelijke hoogte met Flaubert, Zola en Dostojevski maar (hier) altijd onbekend gebleven

Stephen King - De beproeving (The Stand); volgens velen de beste roman van King

Don DeLillo - Onderwereld; grote Amerikaanse roman. Sinds 'Witte ruis' van dezelfde auteur op mijn lijstje

Michel Faber - Lelieblank, Scharlakenrood; is me al heel vaak aangeraden en staat ook al heel lang op de plank te wachten. Ik denk dat ik het heel goed ga vinden.

Ja en tenslotte toch weer De graaf van Monte Christo van Alexandre Dumas. Met zijn 1177 bladzijden is dit écht een boek voor de lange adem.

Ik twijfel nog tussen Martin, King en Faber. Wat zal het worden?

Simone van der Vlugt - Jacoba, dochter van Holland

Het mooie van historische fictie is dat je er altijd wel wat van opsteekt, zonder dat je het idee hebt dat je daar veel moeite voor moet doen.
In dit geval heb ik weer wat geleerd over de Hoekse en Kabeljauwse twisten, een strijd die bijna anderhalve eeuw duurde, van 1350 tot 1490 en (uiteindelijk) vooral ging om de verdeling van de macht tussen de adel en de kooplieden.
Jacoba van Beieren, de hoofdrolspeelster van dit boek, heeft een tamelijk rampzalige rol gespeeld in deze strijd, die voor haar begon toen zij na de dood van haar vader Willem VI van Beieren, op 16-jarige leeftijd gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen werd. Ze heeft dan ook haar eerste echtgenoot, Jean, de tweede zoon van de franse koning Charles VI, reeds verloren.

Het leven van Jacoba (1401 - 1436) leent zich goed voor een enigszins geromantiseerd verhaal, want ze heeft een (kort) tragisch leven geleid en het zowel in de rol van echtgenote als gravin niet getroffen. Ze was daarnaast haar tijd vooruit, want toen haar tweede echtgenoot (haar neef Jan) een rampzalige huwelijkspartner bleek te zijn, besloot ze zelf haar huwelijk ongeldig te verklaren en stapte op de boot naar Engeland, waar ze haar oog had laten vallen op de broer van koning Henry V, Humphrey van Gloucester.
Maar ze was onervaren en impulsief, waardoor ze zich niet alleen liet beïnvloeden door mensen die allemaal hun eigen belang hadden (zelfs haar moeder Margaretha had haar eigen plan) maar ook op eigen houtje beslissingen nam die op zachtst gezegd niet heel handig waren. Met haar gebieden die ingeklemd lagen tussen de Duitse, Franse, Engelse en Bourgondische machtsblokken, was het ook niet gemakkelijk om zich staande te houden.

Ik vond het een boeiend en meeslepend boek en ben daarnaast aangenaam verrast door Simone van der Vlugt, van wie ik niet eerder iets gelezen had.

En passant kwam ik trouwens nog op deze site terecht, een goede site over historische fictie die zich afspeelt in Nederland en België.

Guus Kuijer - Het boek van alle dingen

Ik kwam op dit boek via Iris van Iris on Books, die op haar (engelstalige) blog 'host' was van de Dutch literature month. Nederlandse boeken dus die in het engels zijn vertaald. Dit boek sprong er voor haar uit, ze was er erg enthousiast over. En als Iris ergens enthousiast over is, dan ben ik het meestal ook.

En het klopte weer! Jongens, wat een prachtig boek(je) was dit!! Een jeugdboek, maar ook voor volwassenen een genot om te lezen.

Het speelt in de jaren 50 en gaat over Thomas Klopper, een opmerkzaam jongetje van 9 jaar. Alles wat hij ziet en meemaakt noteert hij in het boek dat hij aan het schrijven is: 'Het boek van alle dingen'. De vader van Thomas is een streng gelovig man van het type dat 'vrouw!' tegen zijn vrouw zegt als zij hem niet gehoorzaam is (het is de jaren 50 hè). Zij is een lieve, zachte vrouw die het altijd voor Thomas opneemt en daarmee vaak de klappen opvangt die eigenlijk voor Thomas bedoeld zijn. Want vader Klopper probeert de strengheid van het geloof aan zijn gezin (Thomas heeft nog een 16-jarige zus Margot) op te leggen met het uitdelen van slaag.
Op een dag heeft Thomas tijdens het zingen in de kerk zonder dat hij het zelf weet een erge fout gemaakt: hij heeft gezongen 'Goede stierenheer, verlos onze ellendige zondagen'. Hij krijgt een enorm pak rammel van zijn vader: 'zeg mij na: Goedertieren - heer - verlos - ons - ellendige - zondaren'.
Thomas besluit daar en dan dat hij niet meer in God wil geloven en wenst de 7 plagen over zijn vader af te roepen.

De eerste plaag probeert hij zelf te bewerkstelligen, maar als zijn moeder daar de klappen voor opstrijkt, laat hij het verder uit zijn hoofd. Hij praat af en toe wel met Jezus die voor hem verschijnt in zijn wapperende witte jurk, maar die kan hem ook niet helpen. Gelukkig krijgt Thomas hulp uit onverwachte hoek, van zijn buurvrouw mevrouw Amersfoort, door de kinderen uit de straat een heks genoemd. Thomas sluit vriendschap met haar.
Mevrouw Amersfoort: 'wat wil je later worden eigenlijk?'. 'Gelukkig', zegt Thomas. 'Ik word later gelukkig'. Waarop mevrouw Amersfoort verrast zegt:'Dat is een verdomd goed idee. En weet je waar geluk mee begint? Met niet meer bang zijn'. En zij kan het weten, want ze heeft zelf ook het nodige voor de kiezen gehad.

Thomas gelooft stiekem ook wel dat ze kan toveren. Dat kan ze natuurlijk niet, maar wel weet ze op een prachtige manier, die ik hier niet ga verklappen, het gedrag van vader Klopper aan de kaak te stellen. Niet voor niets wordt Annie M.G. Schmidt erbij gehaald, die nooit iets anders heeft gedaan dan strijden tegen alles wat autoritair was.

Pareltjes van zinnen staan er in dit boek, zoals:

"De zondag is de enige dag die je als een handkar voor je uit moet duwen, schreef Thomas in Het boek van alle dingen. De andere dagen rollen vanzelf de brug af. "

"Twee mussen in de vensterbank bespeelden schelle trompetjes omdat ze niet wisten dat het zondag was."

Het boekje is geillustreerd met prachtige tekeningetjes van Peter-Paul Rauwerda die de sfeer van het boekje perfect weten te vangen.

Een boek wat ik iedereen, jong en oud, man en vrouw, van harte wil aanraden!
Met dank aan Iris voor deze geweldige tip.

Waardering: 5/5

Tawni O'Dell - Aan het einde van de wereld

Oorspronkelijke titel: Back Roads (2000)

Ik moet eerst even iets kwijt over de 'Literaire thriller'. Als dit boek nou één ding niet is, dan is het wel een thriller. Ja, er wordt iemand vermoord. Maar dat is een ankerpunt voor een verder psychologisch drama en heeft niets met thrillers te maken.
Het 'literaire', een etiket dat nota bene door de uitgever zelf wordt opgeplakt, is helemáál pretentieus! Ik zou bijna zeggen: dat maken wij, de lezers, wel uit!
Blijkbaar is zo'n aanduiding op het omslag erg goed voor de verkoopcijfers, want ik zie het op steeds meer boeken verschijnen. Dat zorgt voor een behoorlijke devaluatie van zowel het begrip literair als voor de thriller, wat mij betreft. Jammer!

Dit gezegd hebbend, was Aan het eind van de wereld een boek waar ik erg naar uit had gezien. Misschien omdat het al jaren op me stond te wachten. Of omdat het ooit door Oprah's bookclub was uitverkoren. Of gewoon omdat ik er goede dingen over had gelezen? Ik weet het niet meer maar ik verheugde me erop het te gaan lezen.

Het gaat over het gezin Altmeyer. Moeder schiet vader dood. Vader Altmeyer was een in zichzelf gekeerde man met losse handjes. Moeder gaat voor jaren de gevangenis in. Harley, de oudste van de kinderen en de enige zoon, wordt op zijn 18e voogd over zijn 3 zusjes Amber, Misty en Jody. Harley is eigenlijk nog een kind, een puber en moet toch ook al volwassen verantwoordelijkheden op zich nemen. Hij moet zijn familie onderhouden, waarvoor hij 2 banen heeft, één voor overdag en één voor savonds.
Tegelijkertijd gieren de hormonen door zijn lijf en is hij geestelijk niet in balans, net als overigens zijn zusjes want niemand heeft de dramatische gebeurtenis en alles wat daaraan vooraf ging, goed kunnen verwerken. Met als gevolg dat Harley ergens tussen kind en volwassene de weg kwijt raakt. Iets wat hem snel naar beneden trekt als hij ook nog verliefd wordt op een buurvrouw, de moeder van het vriendinnetje van zijn jongste zusje.
Het verhaal wordt verteld door Harley en omdat hij geestelijk in de knoop raakt en het allemaal niet meer zo op een rijtje heeft, krijg je het als lezer ook niet helemaal goed op een rijtje. Je moet afgaan op wat Harley er van maakt.

Op zich ingredienten genoeg voor een goed boek, zou je zeggen.
Maar helaas, dit boek was het gewoon nét niet.
Het was net niet spannend genoeg. De karakters hadden net niet genoeg diepgang, waardoor ik er niet echt door geraakt werd. Het verhaal was net niet geloofwaardig genoeg. Het was net niet verrassend en boeiend genoeg om me vast te houden. En het slot was net even een beetje over de top en net iets te gemakkelijk.

Waardering: nog net 3/5

De tuin: het tuinhuis (slot)

Nog één keer, lieve lezers, ga ik jullie verblijden (of vermoeien) met kiekjes van mijn tuin, want alles is nu klaar. Ik heb nu zo veel plekjes waar ik kan gaan zitten lezen, dat ik bijna niet kan kiezen. Het is een soort upstairs/downstairs geworden:

Ga ik overdag 'boven' op het terras zitten (voorkeur van poes Lotje):

met uitzicht op de vijver:

Of ga ik 'beneden' bij het tuinhuis zitten:

En 's avonds, ga ik dan beneden bij het tuinhuis zitten:

Met zicht naar boven:

Of ga ik savonds boven zitten met zicht naar beneden:

En als het regent, dan ga ik natuurlijk in het tuinhuis aan tafel zitten:

Maar ik kan natuurlijk ook altijd nog gewoon binnen in huis gaan zitten :-)
Jullie begrijpen, hier woont een blij en tevreden mens!