Het rare is dat ik alleen maar goede besprekingen heb gezien van dit boek.
Het is truttig of knullig geschreven. Met veel totaal onbelangrijke technische beschrijvingen en onbenullige details. Zo'n zinnetje als: 'hij perste een sinasappel uit met de sinasappelpers'.....of de reactie van een rechercheur als hij een verhaal hoort over kwantumcomputers en wat daar mee mis kan gaan: 'wat ontzettend griezelig!'.
Maar de mooiste vond ik wel een gedachte van een crimineel, Jan, die in handen komt van Liesbet: 'Ze zat op hem en tilde zijn hoofd op....Baf. Jan kreeg niet de tijd om te begrijpen wat er gebeurde. Hij raakte waarschijnlijk buiten bewustzijn.'
Dus je hoofd wordt tegen de grond gesmakt en dan denk je nog even: oh, ik raak waarschijnlijk buiten bewustzijn....
Voor een deel zal het ook wel een vertaaldebakel zijn, want ik kwam bijvoorbeeld het woord 'gesofistikeerd' tegen.....daar stond waarschijnlijk het zweedse equivalent van sophisticated.
Omdat de oorspronkelijke bedoeling van Larsson was om een tiendelige serie te schrijven, zal men vast van plan zijn een vijfde deel te gaan schrijven (want er blijft aan het eind nog een aantal open eindjes) om er maar zoveel mogelijk geld uit te halen. Ik vind het trouwens wel heel triest dat de weduwe van Larsson overal naast grijpt alleen omdat ze niet getrouwd waren, en de erfgenamen menen uit naam van Larsson te mogen spreken. Die weduwe wordt nu neergezet als een onmogelijke vrouw, maar ik zou wel eens willen weten wat haar echte verhaal is.
Enfin, je moet het natuurlijk zelf weten, maar met de kennis van nu ;-) zeg ík: niet kopen!
