Gerard Donovan - Julius Winsome

Ik was eigenlijk op zoek naar Schopenhauer's telescope (genomineerd voor de Booker Prize in 2003), maar kwam terug met een andere boek van Gerard Donovan: Julius Winsome.
Donovan is een Ier, maar woont al jaren in de VS. Hij is naast schrijver ook fotograaf en dichter. Zijn meest recente roman is Sunless (2007, niet in Nederlands vertaald).

Julius Winsome is een boek over een eenzame man, die in blokhut in het noorden van Maine woont, tegen de Canadese grens aan. De blokhut is aantrekkelijk beschreven, want geheel volgestouwd met boeken. Die boeken vormen de zorgvuldig opgebouwde collectie klassiekers van de vader van Julius. Zijn moeder is bij de geboorte overleden. Julius is dus opgevoed door zijn vader, omringd door boeken en natuur want Julius heeft zijn hele leven al in de blokhut gewoond. Hij heeft, na een kortstondige maar voor Julius heftige affaire met Claire, één vriend: zijn hond Hobbes, een terriër. Hobbes wordt doodgeschoten, van dichtbij. Opzettelijk dus. Dit is het begin van een aantal ontwikkelingen die onder het label 'wraak' geschaard kunnen worden. Want Julius wil zijn vriend, die hij vreselijk mist, wraken. De (hobby-)jagers die in grote hoeveelheden het bos rond de blokhut onveilig maken, zijn vanaf dat moment zelf het doelwit. Van het oude oorlogsgeweer van Julius. Dat kan natuurlijk niet goed aflopen.

Ik vond het een erg mooi boek, ik kon me goed indenken hoe het verlies van je beste maatje, opzettelijk gedood, je zo ontzettend kwaad kan maken dat dat, gecombineerd met je grote verdriet, maakt dat het slechtste in je omhoog komt en het je ook niet meer uitmaakt wat daarvan de consequenties zijn.
In het begin van het boek komt dat wat minder overtuigend over, omdat de eerste drie jagers door Julius zonder pardon worden neergeknald terwijl we dan nog weinig weten van de emoties van Julius. Die komen namelijk pas in de loop van het boek. Dan wordt ook duidelijk wat de rol van Claire is geweest, en nog steeds is. De jagers in zijn algemeenheid komen er niet best van af. Die lopen maar de hele dag een beetje te knallen voor hun eigen plezier, en schieten op alles wat los en vast zit. Het is duidelijk dat Donovan geen voorstander van het jagen-voor-plezier is en hij weet dat wel zo te brengen dat je daarin onmiddellijk met hem mee gaat. Als het niet zo serieus en wreed was, was de jacht van Julius op de jagers zelfs nog wel vermakelijk geweest. Nu schuurt het in je hoofd, zeker in combinatie met de boekenliefde van Julius en het 'Shakespeare-taaltje' dat hij zich eigen heeft gemaakt. Dat maakt hem tegelijkertijd een zachtmoedige man, iemand die je eigenlijk helemaal niet in staat acht om bruut te moorden.
Julius kan het zelf het beste omschrijven:

Wat ik tegen die man had willen zeggen toen hij in het bos voor me uit liep, was dat ik geen gevoel had waar ik het wel zou moeten hebben en te veel waar ik het beter niet kon hebben. Blijf uit de buurt van mannen zoals ik, dan heb je weinig te vrezen.

Het wonderschone eind maakte voor mij het verschil tussen 4 en 5 sterren.