Ben jij al aan het KonMari-en?

Marie Kondo: Opgeruimd! 
De manier om orde en rust in je leven te brengen.

Oorspronkelijke titel: The Life-Changing Magic of Tidying Up; the Japanese art of Decluttering and Organising

Ik ben gek op boeken over ontspullen en het simpele leven, dus toen ik Opgeruimd! zag liggen had ik daar wel zin in. Want Opgeruimd gaat niet zozeer over opruimen maar veel meer over ontspullen, zoveel mogelijk overbodige troep weggooien.

Marie Kondo is in korte tijd een hele beroemdheid geworden en niet alleen in Japan. Blijkbaar raakt zij ergens een gevoelige snaar en zijn er veel mensen die omkomen in hun eigen rotzooi.
Ook ik ben ervoor gevallen, maar dat komt ook wel een beetje omdat Kondo zo aandoenlijk is.
Ze schrijft dat ze al vanaf haar 5e besmet was met het opruimvirus, en daarmee de plaag van haar familie. Alles wat los en vast zat gooide ze weg of borg ze (onvindbaar) op, zodat haar ouders, broer en zus gek van haar werden. Ook op school moest men de opruimwoede van Kondo ondergaan. Het lijkt mij wat al te dol, een kleuter die voortdurend aan het opruimen is, maar Japanners zijn bijzondere mensen….

Marie Kondo

Kondo is zo slim geweest om van haar obsessie passie haar beroep te maken en geeft nu aan de lopende band lezingen en workshops over opruimen en desgevraagd komt ze ook bij je thuis.
Ze is op een bepaalde manier (ik vrees onbedoeld) tamelijk grappig omdat ze elk voorwerp ziet als bezield. Dat leidt ertoe dat ze vindt dat de sokken die in je la liggen ‘met vakantie zijn’ (daarom nóóit je sokken tot bolletjes draaien want dan kunnen ze niet uitrusten) en dat je dingen die je niet meer wilt moet bedanken voor hun jarenlange trouwe dienst en ze toewensen dat ze een mooi nieuw leven vinden.

Toch heeft ze een ‘methode’ bedacht (de ‘KonMari methode’) die werkt, als ik af mag gaan op het aantal vuilniszakken met troep dat ik zelf al heb afgevoerd. Het is de bedoeling dat je elk voorwerp in je huis door je handen laat gaan en je afvraagt of je er gelukkig van wordt. Zo niet, dan dient het object onverwijld te worden afgevoerd. Dit moet ook in een bepaalde volgorde, van de objecten waar je geen of nauwelijks binding mee hebt (je kleding) tot die waar je emotioneel gehecht aan bent (foto’s, souvenirs etc.). Van makkelijk naar moeilijk dus.
Die vraag: word ik er gelukkig van? werkt erg goed, we zijn immers geneigd om spullen te bewaren omdat ‘het zonde is om weg te gooien’ of ‘je weet nooit hoe het nog eens van pas komt’ maar met die drogredenen slibt je huis langzaam dicht. Wegdoen kan trouwens ook betekenen: naar de kringloop of weggeven aan iemand anders (die vervolgens ook weer moet ontspullen).
Niet bij alles werkt de vraag trouwens, want er zijn dingen waar je helemaal niet blij van wordt maar die je nu eenmaal nodig hebt (zoals de stofzuiger, de strijkbout en die 20 foeilelijke opladers voor allerlei apparaten). Ook wil Kondo dat je alle boeken die je niet gelezen hebt maar ooit van plan bent om te lezen wegdoet, omdat het er toch niet van komt. Hola! Dat gaat niet gebeuren natuurlijk. Is ze nu helemaal betoeterd. Ik word toevallig gelukkig van ongelezen boeken.
Nu wonen Japanners (zeker de stedelingen) over het algemeen een stuk kleiner dan wij, dus ik kan me wel voorstellen dat daar de noodzaak om rigoreus te schonen wat groter is.

Pas na de ontspul-aktie mag er opgeruimd worden, en daarvoor heeft Kondo ook allerlei trucs en tips. Een bruikbare vond ik om dingen zoveel mogelijk rechtop in laden te zetten, omdat dat meer overzicht geeft en niet gelijk alles door elkaar ligt als je er iets tussenuit vist. Dat werkt heel goed voor mijn ondergoed en sokken, en dingen als notitie-boeken etc maar niet voor t-shirts en blousjes, die bij Kondo ook allemaal rechtop in de la moeten staan.
En verder zoveel mogelijk gebruik van bakjes, vakjes en dozen om je spullen geordend te houden.

Het boek leest als een trein, al staan er soms wat merkwaardige zinnen in maar dat komt misschien omdat vertaald is vanaf de engelse vertaling, in plaats van het origineel. Tussen de regels door kom je ook nog het één en ander over de Japanse cultuur te weten.
Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar Kondo schrijft enorm bevlogen over opruimen en doorspekt haar verhaal met talloze anekdotes uit haar ‘praktijk’.
Ik vind de titel nogal zuinig ten opzichte van de oorspronkelijke titel. ‘The life-changing magic of tidying up’, dat is toch iets anders dan Opgeruimd! Het eerste klinkt als een uitdaging, een proces waarin wonderlijke dingen kunnen gebeuren. In de tweede hoor je een beetje je moeder doorklinken en wordt het toch weer een stuk minder leuk.
Kondo geeft aan dat veel van haar klanten na de opschoonactie een andere wending aan hun leven hebben gegeven. Dat lijkt me wat overdreven, maar ik kan me best voorstellen dat rommel om je heen je het zicht beneemt op wat je eigenlijk wilt van het leven en (cliché!) dat een opgeruimd huis ook zorgt voor een opgeruimde geest waar weer een frisse wind kan waaien.

Dus ben je op zoek naar een motivatie om te ontspullen, of zomaar een grappig boek, dan ben je bij Kondo aan het goede adres.