Wat ik nou toch weer meegemaakt heb. Sta ik in de supermarkt, een beetje in gedachten, word ik op mijn schouder getikt. Ik laat van schrik bijna een pak yoghurt uit mijn handen vallen. 'Juffrouw Boekhappen!' Dat kon er maar één zijn, ik kijk om en ja hoor: dokter Booklove. Die is namelijk zo stokoud, dat hij mij steevast juffrouw blijft noemen, ook al heb ik zo langzamerhand weinig meer van een juffrouw.
Ik wist even niet wat te zeggen, want de laatste keer dat ik bij hem was, was al lang geleden en daarna had ik niks meer van me laten horen, wat niet bepaald netjes van mij was.
'Hoe is het met u?' vroeg hij mij. 'Eh....goed! En met u?' 'Goed, goed! Maar hoe is het nu met uw leesgedrag? De laatste keer dat u bij mij was, was u er niet best aan toe.' Jeetje wat moest ik daar nou op zeggen?
'Eh.....ik heb de laatste tijd niet zo veel gelezen. Maar ik heb wel een graphic novel gelezen waar ik erg veel plezier aan heb beleefd, van Roz Chast en het heet Kunnen we het niet over iets leukers hebben.' Ik dacht een goede zet te hebben gedaan, maar in plaats daarvan liep hij rood aan. 'Een STRIPBOEK!!!! Nota bene!' Hij stond bijna in mijn gezicht te spugen. 'U bent er nog erger aan toe dan de laatste keer. Een stripboek!' Hij bleef er bijna in zeg!
Verbaasd, nee verdwaasd keek ik hem aan. Hoezo, stripboek? En wat is daar eigenlijk mis mee? Ik werd zelf ook een beetje pissig. Dus ik uitleggen dat het heus meer is dan een stripboek: 'nee, u begrijpt het niet, het is een graphic novel en er staan ook bladzijden in met alleen tekst, en zelfs foto's. En het is een verhaal wat u ook aan zou spreken, want het is een memoire. Roz Chast is de dochter van een joods echtpaar in New York die haar pas op latere leeftijd kregen. Ze zijn beiden stokoud geworden (vader 95, moeder 97) en dus heeft Roz heel lang voor ze moeten zorgen en dat heeft ze heel mooi, aandoenlijk maar ook soms hilarisch verbeeld.'
Maar nu liep dokter Booklove nog roder aan. 'Hoezo wat mij ook aan zou spreken. Omdat ik ook stokoud ben soms? Ik red me anders nog prima, en mevrouw Booklove ook, dank u zeer!' spuugde hij mij toe.
Oeps, dat bedoelde ik eigenlijk niet. 'Nee, dat bedoelde ik niet dokter Booklove, ik bedoelde dat het heel erg gaat over hoe Roz dat allemaal geestelijk moet verwerken, en éígenlijk is het een boek wat ons allemaal zou moeten aanspreken. Lezers met ouders die ouder worden, of met ouders die oud geworden zijn, maar ook lezers die zelf ouder worden of hopen te worden. Want ik ben er ook zo één die altijd zegt: ik hoop dat ik heel oud word, maar dan wel gezond. Maar zelfs als je gezond blijft, en de ouders van Roz waren dat tot op hoge leeftijd, takel je gewoon enorm af na je 85ste. Het is goed dat Roz dat met veel humor heeft verbeeld want dat is geen vrolijke boodschap. Juist daarom is de vorm van een graphic novel zo geschikt voor dit onderwerp, dat houdt het een beetje luchtig.'
Even was dokter Booklove stil. Maar nee, ik had hem niet kunnen overtuigen. 'Luchtig, ja, dat is het kenmerk van stripboeken. Die zijn voor de luien en dommen onder ons en ik neem dit ernstig op, dat u zo diep gezonken bent. Het lijkt mij heel goed dat u zo snel mogelijk een afspraak met mij maakt. Als u mij nu excuseert, mevrouw Booklove zit al in de auto en de boodschappen ook. U ziet wij redden ons prima en zijn nog zo kwiek als een hoentje. Ik zie u binnenkort. Goedemiddag!' Hij stiefelde er inderdaad met een behoorlijk tempo vandoor.
Beduusd bleef ik achter. In alle consternatie was ik vergeten te zeggen dat ik ook nog wel wat boeken over creativiteit had gelezen. Maar misschien was dat nog wel erger dan graphic novels.
Roz Chast - Kunnen we het niet over iets leukers hebben?
Vertaald van: Can't we talk about something more pleasant? (VS, 2014)
In a dark, dark wood van Ruth Ware (vertaald als In een donker, donker bos); 
