Philip Teir - Familie

Ik schijn de laatste tijd vooral naar boeken te grijpen die wel lekker lezen, maar weinig diepgang hebben. Of is niet het leesvoer maar mijn smaak zo aan het vervlakken?

Deze keer gaat het om een roman van de Zweeds-finse Philip Teir waarvan het omslag de wervende tekst "Het Europese antwoord op Jonathan Franzen" vermeldt.
Gelukkig heb ik me daar in ieder geval niet door laten leiden want dan kom je toch wel heel bedrogen uit, Teir haalt bij lange na niet het niveau van Franzen.  Ik had hier hele goede recensies van gelezen maar die kan ik helaas niet bevestigen.

Zoals de titel suggereert gaat dit boek over een familie, de Zweeds-finse Max, zijn vrouw Katriina en hun dochters Helen en Eva.

Dat Zweeds-fins moet ik even uitleggen, dit betekent dat Max, net als de auteur, afkomstig is uit het finse Oost-Botnië, waar men de Zweedse taal voert.

Het is een heel stereotiep verhaal over een disfunctionerende familie; Max, gepensioneerd socioloog, is bezig met een boek en komt Laura, een oud-studente van hem,  tegen die hem als journaliste wil interviewen, onder andere over zijn boek. Max heeft een groen blaadje nodig om hem in zijn mannelijkheid te bevestigen en wordt verliefd op Laura. Katriina intussen heeft haar eigen drukke baan als accountmanager in de gezondheidszorg. Max en Katriina hebben al jaren geen bevredigende relatie meer en leven een beetje langs elkaar heen. Dochter Helen is na een avondje in de kroeg zwanger geraakt van Christian, met hem getrouwd en heeft inmiddels twee dochters. Ze hebben geen sexleven meer en als Christian erachter komt dat hij zichzelf jarenlang opgeofferd heeft wordt ook Helen een beetje wakker. 

Jongste dochter Eva, 28, is de rebelse van de familie. Ze gaat in Londen naar de kunstacademie, wordt zwanger van de leraar en pleegt abortus. Komt in aanraking met de occupy-beweging.

Uiteindelijk is het (natuurlijk) Eva die het best terecht komt.

Het verhaal speelt zich vrijwel geheel af in de finse winter in Helsinki en omstreken. De originele titel van dit boek is dan ook Vinterkriget, winteroorlog. Dat was misschien een betere titel geweest dat het fantasieloze 'Familie'. 

Enfin, een beetje een standaard verhaal. Zo'n verhaal kan in handen van een echt goede schrijver best uitgroeien tot een boeiend geheel, maar in dit geval stijgt het niet boven de middelmaat uit. Veel meer valt er dan ook niet over te zeggen. Weer zo'n aardig, goed leesbaar verhaal,  dat wel ontspant maar niet beklijft. Ik vrees weer eentje voor de stapel 'boeken in geval van griepaanval' ;-)

Guinevere Glasfurd - De woorden in haar hand

Oorspronkelijke titel: The words in my hand (2016)

Het genre van dit boek is er één die ik erg graag lees, namelijk de historische roman gebaseerd op ware feiten. In dit geval betreft het de periode dat de franse filosoof René Descartes in Nederland verbleef en een dochter kreeg bij een Nederlandse vrouw genaamd Helena.

Nadat haar vader, een zeeman, is omgekomen, treedt Helena in 1632 in dienst bij Mr. Sergeant, een boekhandelaar in Amsterdam. Het is de periode dat de Westerkerk wordt gebouwd. René komt logeren bij Mr. Sergeant, hem wordt de gelegenheid geboden een tijdje te blijven om een boek te kunnen schrijven.
De Monsieur, zoals Helena de gast noemt, komt met zijn knecht De Limousin.

Gaandeweg bloeit een romance op tussen de Monsieur en Helena, waar in 1635 een dochter, Francine of Francintgen, uit voort komt.
Descartes en Helena zien elkaar af en aan en wonen later in Santpoort een tijd samen.
Van de periode daarna is bekend dat zij met elkaar correspondeerden en bij elkaar in de buurt bleven wonen, waarschijnlijk bleven ze elkaar zien. Tot zover de feiten.

Glasfurd heeft een aardige roman om deze feiten heen geschreven. Af en toe wordt wat uitgelegd over de denkbeelden van Descartes en de problemen die hij in die tijd had bij het schrijven van zijn boeken. Tegenstanders van zijn werk meenden dat zijn ideeen leidden tot het zich afkeren van God, lange tijd was zijn werk dan ook verboden.
Maar vooral gaat het over Helena en haar dochter, en de ontberingen die zij over moest hebben voor een romance met een beroemde man, waarvan eigenlijk niemand mocht weten omdat men vreesde dat dit tegen Descartes gebruikt kon worden.

Het was een plezierig boek om te lezen maar is niet echt een verhaal dat beklijft, het gaat allemaal niet zo diep. Gelukkig ligt de romantiek er niet te dik bovenop. Aangename ontspanning en gelukkig houd je ook nog wat feitjes aan het lezen over. Mooi meegenomen!