Philip Teir - Familie

Ik schijn de laatste tijd vooral naar boeken te grijpen die wel lekker lezen, maar weinig diepgang hebben. Of is niet het leesvoer maar mijn smaak zo aan het vervlakken?

Deze keer gaat het om een roman van de Zweeds-finse Philip Teir waarvan het omslag de wervende tekst "Het Europese antwoord op Jonathan Franzen" vermeldt.
Gelukkig heb ik me daar in ieder geval niet door laten leiden want dan kom je toch wel heel bedrogen uit, Teir haalt bij lange na niet het niveau van Franzen.  Ik had hier hele goede recensies van gelezen maar die kan ik helaas niet bevestigen.

Zoals de titel suggereert gaat dit boek over een familie, de Zweeds-finse Max, zijn vrouw Katriina en hun dochters Helen en Eva.

Dat Zweeds-fins moet ik even uitleggen, dit betekent dat Max, net als de auteur, afkomstig is uit het finse Oost-Botnië, waar men de Zweedse taal voert.

Het is een heel stereotiep verhaal over een disfunctionerende familie; Max, gepensioneerd socioloog, is bezig met een boek en komt Laura, een oud-studente van hem,  tegen die hem als journaliste wil interviewen, onder andere over zijn boek. Max heeft een groen blaadje nodig om hem in zijn mannelijkheid te bevestigen en wordt verliefd op Laura. Katriina intussen heeft haar eigen drukke baan als accountmanager in de gezondheidszorg. Max en Katriina hebben al jaren geen bevredigende relatie meer en leven een beetje langs elkaar heen. Dochter Helen is na een avondje in de kroeg zwanger geraakt van Christian, met hem getrouwd en heeft inmiddels twee dochters. Ze hebben geen sexleven meer en als Christian erachter komt dat hij zichzelf jarenlang opgeofferd heeft wordt ook Helen een beetje wakker. 

Jongste dochter Eva, 28, is de rebelse van de familie. Ze gaat in Londen naar de kunstacademie, wordt zwanger van de leraar en pleegt abortus. Komt in aanraking met de occupy-beweging.

Uiteindelijk is het (natuurlijk) Eva die het best terecht komt.

Het verhaal speelt zich vrijwel geheel af in de finse winter in Helsinki en omstreken. De originele titel van dit boek is dan ook Vinterkriget, winteroorlog. Dat was misschien een betere titel geweest dat het fantasieloze 'Familie'. 

Enfin, een beetje een standaard verhaal. Zo'n verhaal kan in handen van een echt goede schrijver best uitgroeien tot een boeiend geheel, maar in dit geval stijgt het niet boven de middelmaat uit. Veel meer valt er dan ook niet over te zeggen. Weer zo'n aardig, goed leesbaar verhaal,  dat wel ontspant maar niet beklijft. Ik vrees weer eentje voor de stapel 'boeken in geval van griepaanval' ;-)