Reading in the rain

Je zult maar vakantie hebben deze week.....en al drie dagen in de regen zitten. Zoals ik.
Maar ja dan had ik maar niet thuis moeten blijven.

Gelukkig is er leesvoer genoeg, en vandaag ben ik, in afwachting van beter weer, naar Middlemarch vertrokken.

Ik dacht altijd dat dit boek van George Eliot een taaie, moeilijke klassieker was.
Maar niets is minder waar! Het leest bijzonder prettig en ik meen er zelfs af en toe een kwinkslag in te ontwaren.

Misschien komt dat ook door de frisse vertaling van mijn nederlandstalige exemplaar uit de 'Gouden reeks' van Athenaeum, Polak & Van Gennep (916 blz.). Die is van een duo, Annelies Roeleveld en Margret Stevens en ik moet zeggen: petje af. Het leest zo natuurlijk, dat ik deze keer niet heb wat ik anders steevast wel heb bij oorspronkelijk engelstalige literatuur: dat ik het in de oorspronkelijke taal wil lezen.
Voor wie het zich afvraagt: de gekleurde markers geven de 9 delen aan. Het boek is bovendien voorzien van een nawoord van de vertaalsters, met daarin een korte bio van Eliot, en een uitgebreid notenapparaat.

Ik heb net deel I uitgelezen.

Ik maak dan ook maar van de gelegenheid gebruik om te melden dat ik mijn poging om de Flamethrowers (De Vlammenwerpers) van Rachel Kushner te lezen, gestaakt heb. Die had ik op mijn lijstje van 15 veelbelovende boeken staan, maar het boek kon mij niet bekoren. Ik kan niet goed zeggen waarom niet. Ik vond de wereld(en) waarin het zich afspeelt (motorrijden op zoutvlaktes, de minimalistische kunstscene van New York in de 70-er jaren) niet interessant genoeg en de stijl lag me ook niet. Gefragmenteerd, rommelig, ik had er niets mee.  En omdat er nog te veel andere mooie boeken zijn, ben ik er na 50 bladzijden mee gestopt.
Jammer, gewoon niet mijn boek.


Voor nu, groeten vanuit Middlemarch!