Eowyn Ivey - Kind van sneeuw

Eowyn Ivey (1973) woont al haar hele leven in Alaska, en met Kind van sneeuw (The Snow Child) schreef zij een sprookjesachtig boek over deze grootste staat van Amerika. Ze is door haar ouders genoemd naar een personage uit In de ban van de ring van Tolkien. Dan weet je al dat de fantasie in de genen zit.

Het verhaal
Jack en Mabel kiezen op hun 50ste voor een verhuizing naar Alaska; ze maken gebruik van een door de federale overheid uitgereikte premie om een boerenbedrijf te vestigen langs de nieuwe Alaska railroad. Het is 1920 en de overheid probeert dit afgelegen, ooit van Rusland gekochte land te ontginnen.
Mabel is een op het eerste oog fragiele, gevoelige vrouw uit een goed milieu; haar vader was professor Literatuur aan de universiteit van Penssylvania. Jack is een grote stille man die is opgegroeid op een boerderij. Als Mabel haar kindje bij de geboorte verliest en zij geen kinderen meer kan krijgen, groeien de echtelieden uit elkaar; Mabel raakt in zichzelf gekeerd en Jack probeert met hard werken zijn verdriet te onderdrukken. Een nieuwe kans in Alaska lijkt voor beiden ideaal: Mabel kan zich in de stilte van dit afgelegen land wentelen in haar eenzaamheid en Jack kan hard aan het werk om de boerderij te bouwen.

In een zeldzame dolle bui maken ze bij de eerste sneeuw van het seizoen een sneeuwpop met de trekken van een meisje, en Mabel geeft de sneeuwpop een zelfgebreide sjaal en wanten aan. De volgende dag is de sneeuwpop bijna weg en de sjaal en wanten verdwenen. Maar zij bespeuren een meisje tussen de bomen: een blond meisje met de sjaal en wanten van de sneeuwpop.
Langzaamaan leren ze het meisje, Faïna, kennen maar Faïna verdwijnt altijd weer in het bos, want daar, in de ijzige kou, leeft ze. In het voorjaar verdwijnt ze, om bij de eerste sneeuw weer terug te keren, samen met haar vos. Jack ontdekt een foto met daarop een man en een vrouw, met in hun armen een baby: Faïna. Zij is dus echt, en toch weer niet. Mabel herinnert zich een russisch sprookje over een sneeuwkind 'Snegurochka'. In dit sprookje loopt het niet goed af met het sneeuwkind: het smelt als het te dicht bij het vuur komt.

Ondertussen proberen Mabel en Jack de boerderij op te bouwen. In hun verhouding tot elkaar voltrekt zich een wonderbaarlijke verandering: door de komst van Faïna krijgen ze een soort speelsheid in hun doen en laten. De afstandelijkheid 'smelt' weg, ze komen dichter tot elkaar. Maar het leven in het koude land is moeilijk en hard en het lukt ze niet voldoende voedsel voor de winter te vergaren. Als ze het echtpaar George en Esther en hun 3 zonen ontmoeten, die verderop een boerderij hebben, is dit hun redding. Mabel bloeit op in de vriendschap met Esther, en Jack krijgt tips van George over hoe de winters te overleven. Als Jack een ongeval krijgt tijdens het ploegen, is het de flamboyante Esther met haar jongste zoon Garrett die Mabel te hulp schieten en een seizoen lang het land voor haar bewerken. Ook Mabel gaat op het land aan het werk en dat doet haar zichtbaar goed.
Niemand gelooft Mabel als zij het heeft over het blonde sneeuwkind, maar op een dag is Faïna in het huis van Jack en Mabel als Esther met haar gezin op visite komt en moeten zij toegeven dat Faïna geen verzinsel van Mabel is.

Wat vond ik ervan
Als je er niet van houdt dat er dingen gebeuren die eigenlijk niet kunnen, is het lezen van dit boek misschien een wat frustrerende ervaring. Kun je je daar overheen zetten, dan is dit een dromerig, sprookjesachtig verhaal. Het maakte mij niet zoveel uit of Faïna nu wel of niet een 'echt' mensenkind was.
Ik vond dit verhaal vooral mooi door de prachtige beschrijvingen van de natuur in Alaska. Van de kou, de sneeuw, de bossen. Ik zag de blokhut voor me die Jack eigenhandig gebouwd had. Waar in de winter de sneeuw zachtjes doorheen stuift, zodat de houtkachel dag en nacht moet branden. En de verandering die zich langzaam voltrekt in Mabel: ze kan zich eindelijk over haar verdriet heen zetten, en gaat houden van dit prachtige land en de dieren die daar leven.
Dat het tijdens het lezen ook om me heen bitter koud was, gaf het boek wel een extra dimensie.
Overigens vind ik de Amerikaanse omslag een veel betere afspiegeling van de inhoud van het boek. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Op de site van Eowyn Ivey staat een erg mooi filmpje ('trailer') over het boek.

Boekgegevens:
Uitgeverij Artemis & co, 2012, 383 blz.
ISBN 978 90 472 0213 4
Oorspronkelijke titel: The Snow Child