Centraal in dit verhaal staat de verrekijker (of: varrekieker, zoals meneer Boekhappen placht te zeggen) die Kees van zijn vader heeft georven. Beschreven wordt de zoektocht naar het verhaal achter deze verrekijker, waarvan volgens Kees de oorsprong in de tweede wereld-oorlog ligt. Omdat hij er niet precies achter kan komen hoe de vork in de steel zit, wordt er vermakelijk op los gefantaseerd als het gaat om de manier waarop dit voorwerp in handen van de vader van Kees is gekomen.
Maar het verhaal waaiert al snel uit naar alle kanten; over de jeugd van Kees, maar ook over de verworvenheden (of niet?) van de moderne tijd: de ereader, de televisie, de moderne media, de wellevendheid. Hoe is dat nu en hoe was dat in de jaren vlak na de oorlog?
Het is een heerlijk boekje om tussendoor te lezen. Ik ben nog wel van een jongere generatie dan Van Kooten, maar herken toch wel veel, een vleug jeugdsentiment die oude tijden doet herleven. Vooral in zijn 'maatschappij-kritiek met een knipoog' kan ik me erg vinden.
Hoe het uiteindelijk met de verrekijker afloopt is toch nog min of meer een verrassing, maar die verrekijker bleek toch meer een object waarmee een lijn in het verhaal gehouden wordt, zodat de gedachten vervolgens alle kanten uit kunnen gaan en toch weer bij de verrekijker terugkomen.
Fijn tussendoortje.
Ja, die ga ik lezen. Het ligt al klaar als tussendoortje, maar ik ben wat in de war van die agendastukjes bovenaan de pagina's. Maar goed, ik ga er binnenkort mijn tanden in zetten...boekhappen dus!
BeantwoordenVerwijderenOh ja, niks aantrekken van die agendastukjes hoor. Ik liet me er in het begin door afleiden maar ben ze daarna gaan negeren. Ze hebben niets met het verhaal te maken!
VerwijderenDat vond ik wel apart om te zien, die agendastukjes. Ik heb het boek nog niet gelezen trouwens, maar het klinkt wel leuk.
BeantwoordenVerwijderen