David Mitchell - The Bone Clocks (Tijdmeters)

Engelse fictie
Ik las het ebook, 597 blz.
De vertaling van The Bone Clocks verschijnt op 15 december a.s. als Tijdmeters (688 blz.) bij uitgeverij Nieuw Amsterdam

Hoe kan het, dat een verhaal dat eigenlijk totaal ongeloofwaardig is, je toch helemaal meesleept?

Dat moet wel aan de vertelkunst van David Mitchell liggen.

Want in deze roman met een fantasy/SF inslag, die in de basis handelt over een strijd tussen goed en kwaad, gebeuren rare dingen. Er staan zelfs woorden in die niet bestaan, maar die woorden ben je geneigd te gaan opzoeken in het woordenboek.

Centraal in het verhaal staat de strijd tussen de Horologisten (de goeden) en de Anchorites (de kwaden). Beide groepen zijn zgn. atemporals, ze hebben het eeuwige leven, maar daar waar de horologisten deze ‘eigenschap’ van nature hebben (zij worden steeds opnieuw geboren in een ander lichaam) hebben de anchorites hiervoor menselijke offers nodig (ik gebruik de termen uit de engelse versie, ik weet niet hoe deze vertaald zullen worden).

Qua structuur is de roman opgebouwd uit 6 delen, die verschillen van stijl en genre; literair, fantasy, thriller, dystopian. Elk deel wordt vanuit een andere personage verteld, maar wel op de één of andere manier een link hebben met Holly Sykes, de heldin van dit verhaal. Dat begint met het eerste deel in 1984 met een zeventienjarige Holly en eindigt met het 6^e deel in 2043.

Holly raakt, aanvankelijk onbewust, betrokken bij de strijd tussen de horologisten en de anchorites. In het begin lijkt het allemaal tamelijk onbegrijpelijk maar Mitchell schrijft meeslepend en heeft van Holly een enorm sympathieke jonge vrouw gemaakt, waardoor ik al snel meeging in het verhaal en terecht kwam in een soort rollercoaster van avonturen, waar zelfs een paar ‘Easter Eggs’ in verstopt zijn (Hugo Lamb is een personage in Black Swann Green en Marinus in Jacob de Zoete).

In een interview met de auteur op The Millions (zie HIER) las ik dat Mitchell zich laat beïnvloeden door de boeken die hij leest. Zo is The Bone Clocks beinvloedt door een dystopian uit de jaren 50 van John Christopher (The Death of Grass), The Eagle of the Ninth serie van Rosemary Sutcliff, The World without us van Alan Weisman en Independent People van Halldor Laxness.

De tijd speelt eveneens een belangrijke rol in dit boek. De atemporals met hun eeuwige leven, het voortschrijden van de tijd in de verschillende delen van het verhaal maar natuurlijk ook de sterfelijke mens: de bone clock, de tijd  van leven die onherroepelijk en onbarmhartig verstrijkt.

Mitchell schrijft sprankelend, met gemak en zichtbaar plezier. In een review las ik dat zijn zinnen 'zingen'.

Tot nu toe las ik van Mitchell Wolkenatlas en De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet. Nu vastbesloten de rest van zijn boeken ook te gaan lezen! 

Het jaar is nog niet om, maar ik denk zomaar dat dit geweldige leesavontuur mijn beste boek van het jaar wordt.