Kate Hamer - Het meisje in de rode jas

Oorspronkelijke titel : The girl in the red coat
Ik las de oorspronkelijke editie. De nederlandse vertaling verschijnt in november a.s. bij Uitgeverij De Boekerij

Toen ik dit boek uit had, dacht ik: ik hoop niet dat ze dit boek gaan introduceren als een thriller. Ik zocht of en waar de vertaling gaat verschijnen en ja hoor: "een fenomenaal thrillerdebuut....".
Laat ik het dan nog maar even duidelijk zeggen: dit is naar mijn mening géén thriller, daarmee wordt het boek tekort gedaan!

Ik kan niet te veel van het verhaal vertellen in verband met verklappertjes maar het komt hierop neer: de 8-jarige dochter Carmel van alleenstaande moeder Beth wordt gekidnapt. De kidnapper doet zich voor als haar (voor Carmel onbekende) grootvader en heeft bijzondere plannen voor en met Carmel. Tegen Carmel zegt hij dat haar moeder door een ongeluk is overleden. Ik verklap hier niets mee want dit is al vrij snel in het verhaal bekend.
Omdat Carmel het enige kind is van Beth en zij na het vertrek van vader als een twee-eenheid door het leven gaan, is de scheiding van moeder en dochter voor beiden traumatisch. Dáárover gaat dit boek. De moeder, als overbezorgde moederkloek, heeft vooral te kampen met schuldgevoel: als zij niet zo overbezorgd was geweest, had haar dochter dan niet de neiging gehad steeds de vrijheid te zoeken en was zij dan niet verdwenen? Zij blijft voortdurend zoeken naar rode jasjes, de kleur van de jas van haar dochter op het moment van verdwijnen. Hoe kun je de draad van je leven weer oppakken, nadat zoiets is gebeurd? Kan dat wel, ooit?
En de dochter, een dromerig, onschuldig meisje,  vraagt zich eigenlijk hetzelfde af: als zij zich niet had onttrokken aan het gezag van haar moeder, was dit alles dan niet gebeurd?  Wat gebeurt er in haar hoofd dat maakt dat zij van dag tot dag overleeft als blijkt dat haar oude leven niet meer bestaat?
De spanning wordt gecreëerd door de lezer in een bijzondere positie te plaatsen: de moeder weet niet wat er met haar kind gebeurd is: is ze dood of leeft ze nog? Jij als lezer weet dit wel. De dochter denkt dat haar moeder dood is en haar vader haar niet meer wil. Jij als lezer weet dat de moeder springlevend is en de vader zowat kapot gaat aan verdriet over zijn dochter.
Het is deze beetje onaangename positie die maakt dat je blijft lezen. Je wilt zowel moeder als dochter moed inpraten maar omdat dat niet kan, zit je heel erg 'in de personages'.  En uiteraard wil je natuurlijk ook gewoon weten hoe dit allemaal gaat aflopen....
Een bijzondere psychologische roman met een spannend tintje, zou ik zeggen.