De boeken (en de stilte) van juli

Jeetje wat is het stil! Er wordt nauwelijks geblogd. De kranten zijn vervallen tot die flutterige zomerkrantjes. Op de TV alleen maar herhalingen. Maar één ding is anders dan andere jaren: er verschijnen deze zomer heel veel nieuwe boeken! Waar normaal het zwaartepunt echt in het najaar/de winter lag, zie je nu dat de Nederlandse uitgevers de hausse aan nieuwe boeken veel meer verdeeld hebben over zomer en najaar. Slim, want de meeste mensen lezen toch het meeste in de zomervakantie.  Wat de engelstalige uitgevers betreft, die blijven zich toch veel meer op het najaar richten. Niettemin wordt het TBR lijstje de laatste tijd weer snel langer.  Een beetje doorlezen dus maar. De afgelopen maand heb ik flink mijn best gedaan.

Gelezen maar niet besproken: 

Sylvain Tesson - Ongebaande paden; Sylvain Tesson, dat is de schrijver van het voortreffelijke '6 maanden in de Siberische wouden' en het interessante en vermakelijke Berezina.  De man die in 2014 zo dom was in een dronken bui op een dak te klimmen, en daar vervolgens van af te vallen. Hij brak al zijn ribben, zijn ruggewervels en zijn schedel. Als hij in het ziekenhuis ligt doet hij zichzelf de belofte dat als hij daar uit komt, hij dan een voettocht dwars door Frankrijk gaat maken. Een soort fysieke maar ook mentale genezingstocht, zijn eigen revalidatie.
Ongebaande paden is het verslag van deze tocht, van augustus tot november 2015. Het is in dagboekvorm geschreven en bevat veel beschrijvingen van het Franse (platte-)land en de toenemende (en vernietigende) industrialisering van dat land. Omdat ik geen Frankrijk liefhebber/kenner ben, vond ik zelf de reflectieve stukken over het te drukke moderne leven het mooiste. Degenen onder jullie die Frankrijk wel goed kennen zullen hier meer uithalen en waarschijnlijk hoger waarderen.
***

Adriaan van Dis - In het buitengebied; een verzameling met elkaar samenhangende (lange) verhalen over een ouder wordende man met de neiging tot depressiviteit; de ik-verteller heeft last van een binnenstem, die hem maar een koketterende, zeurende oude man vindt, en was het niet beter om er maar een eind aan te maken? Deze binnenstem verbindt de verschillende verhalen tot een geheel.
Het is een boek dat je stil in een hoekje moet lezen, het is zwaar en licht tegelijk, soms zijn de zinnen zwaar van alle intensiteit en dan opeens weer licht van ironie. Het gaat over eenzaamheid en wat je allemaal achterlaat in een geleefd leven, maar ook wat het betekent om schrijver te zijn. En uiteindelijk is dat ook wat de binnenstem het zwijgen oplegt. Gelukkig maar, want van deze schrijver wil ik nog wel wat langer genieten. Ik vond het trouwens wel lastig de verteller van deze verhalen los te koppelen van de auteur, omdat die twee zo op elkaar lijken.
Overigens: weet iemand wat je nu precies op deze foto ziet? Het ziet er een beetje eng uit maar dat komt waarschijnlijk door een raar perspectief?
****

Gelezen en besproken: 

Gail Honeyman - Mijn naam is Eleanor Oliphant (****); zie HIER

Kit de Waal - Mijn naam is Leon (***1/2); zie HIER

Chandra Prasad - On borrowed wings (***1/2); zie HIER

Maylis de Kerangal - De levenden herstellen (*****); zie HIER

Liz Moore - The Unseen World (*****); zie HIER

Niet uitgelezen:

Ik heb ook een flink aantal boeken terzijde gelegd. Ik merk dat ik steeds medogenlozer word wat betreft het lezen. Ik leg een boek makkelijker aan de kant als het me niet boeit want er is nog zoveel te lezen wat (naar ik hoop) beter is! Een boek moet me iets doen. Dat hoeft niet persé te betekenen dat het meeslepend moet zijn of dat ik me ermee kan identificeren. Maar het moet me op de één of andere manier raken. Het mag best erg traag lezen, maar ik wil dan wel geboeid raken door iets in het verhaal of door het onderwerp, nieuwsgierig zijn hoe het verder gaat. Als ik een boek aan het lezen ben en er niet graag mee verder ga, het niet vanzelf weer oppak, dan weet ik wel hoe laat het is.
Het boek moet iets aan mijn leven toevoegen, me net iets anders achterlaten dan toen ik begon. Rijker.
De volgende boeken kwamen niet door mijn strenge selectie:

Esther Verhoef - Nazomer; ik dacht een lekker zomers tussendoortje te doen. Ik heb een aantal thrillers van Verhoef gelezen die helemaal niet verkeerd waren. Met dit boek begeeft ze zich echter op het pad van de psychologische roman en die poging is wat mij betreft niet geslaagd. Ik heb nog mijn best gedaan tot blz. 116 (langer dan ik normaal doorlees) maar nee. Saai, je weet vanaf het begin al waar het naartoe gaat. Het beklijft niet, ik zat er niet in, in die modewereld die ik volstrekt oninteressant vond.
Ik ben geloof ik wel een uitzondering want het boek krijgt vrijwel overal toch een goede waardering (van 3,5 tot 5 sterren).
Ik vond het omslag wel mooi maar volgens mij is het gejat want ik heb een paar (oudere) engelstalige boeken gezien met een omslag dat hier verdacht veel op lijkt.


Helen Dunmore - Birdcage walk; jeminee, een boek van Helen Dunmore weggelegd? Ja, sorry! Het is een historische roman spelend in Engeland rond 1790. Elizabeth Fawkes (Lizzie) is getrouwd met de 'project-ontwikkelaar' John Diner Tredevant. De moeder en stiefvader van Lizzie zijn lid van een radicale stroming die in de naweeën van de Franse revolutie is ontstaan. John Diner is echter van de conservatieve kant en moet niets hebben van dat moderne gedoe. Dan breekt de crisis uit, het gaat slecht met de zaken van John Diner en Lizzie wordt steeds verder onderdrukt.....
Een voorspelbaar verhaal waar ik niet in kon komen. Ik durf wel te zeggen dat het niet behoort tot het beste van Dunmore. Wel zag ik op diverse plekken dit boek toch gewaardeerd met 4 sterren. Het zal.

Emily Fridlund - Een geschiedenis van wolven (History of wolves); dit boek, een debuut, staat op de longlist van de Man Booker en ik zou bijna aan mezelf gaan twijfelen om dit ook weer niet goed te vinden. Maar feit is dat ik hier al heel snel mee gestopt ben omdat ik de beweegredenen van de hoofdpersonage niet snapte en de gebeurtenissen niet kon plaatsen in een bepaalde context. Niet mijn stijl? Niet het goede moment? Of toch gewoon geen goed boek?

Anya Ulinich - Petropolis; ik weet nog dat ik dit boek op mijn lijstje had gezet omdat ik in een column van Sylvia Witteman had gelezen dat dit zo'n goed boek was omdat het op humoristische wijze de hedendaagse strijd van de zwarte medemens beschrijft. In het woord 'humoristisch' ligt dan meteen ook mijn probleem besloten. Ik vond de humor niet leuk en de hoofdpersoon bleef voor mij een erg platte personage. Gestaakt na 40 blz. Ehhh.... ik had ook beter moeten weten.

James Wood - Tintelingen. Het lezen en schrijven van literaire fictie; James Wood en ik, het wil maar niet boteren. Al eerder las ik Hoe fictie werkt en gaf het slechts 2 magere sterretjes. Mijn criteria lagen toen denk ik wat lager want ik las het destijds wel uit. Dit keer niet, want ik raakte al snel heel geirriteerd.
Ik kan deze man gewoon niet volgen! Ben ik er misschien te dom voor?
Paar voorbeeldjes
Over de neiging die begint in de puberteit om dingen geheim te houden:
"Literatuur, en fictie in het bijzonder, bood een uitweg uit deze gewoonte om dingen geheim te houden - deels omdat ze een symmetrisch overeenkomstige versie ervan bood, de wereld van het boek waarin leugens (of fictie) worden gebruikt om betekenisvolle waarheden te beschermen."
Of deze, nog zo'n 'symmetrische':
"De gedachte dat in de roman alles kan worden gedacht en gezegd - een tuin waar het grote Waarom? ongeplukt hangt, zich verlustigend in de vrije ruimte - stond voor mij op een ironisch symmetrische wijze in verband met de reeële angsten van het officiële christendom buiten de roman:  dat zonder God, zoals Dostojevski het uitdrukte, 'alles geoorloofd is'."
Uhhm, laat maar!






6 opmerkingen:

  1. OOk ik ben tegenwoordig best radicaal als ik een boek niet goed vind. Vroeger dacht ik dan: "ik snap vast niet waar het over gaat" en "ik moet maar doorbijten, dan komt het nog wel". Dat leverde echter zelden grote inzichten op, laat staan leesplezier. Dus daar ben ik mee gestopt!
    Uit jouw mooie overzicht onthou ik het boek van Adriaan Van Dis. Dat komt op de leeslijst!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat doorbijten, dat herken ik wel. Maar bij mij staat het leesplezier tegenwoordig ook bovenaan!

      Verwijderen
  2. Och heden, dat die Dunmore nu zo tegenvalt! Ik ga hem nog wel proberen ...
    En ik denk een koketterend geitje, op Van Dis. Die wil ik zeker lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker doen hoor! (Dunmore lezen). Mijn mening is er immers ook maar één uit velen, en een momentopname bovendien.

      Verwijderen
  3. Van Dis vond ik ook heel erg mooi! Ik vind deze overzichtjes fijn om te lezen en ik vind het heel knap hoe jij in een paar zinnen toch voldoende over een boek kan zeggen.

    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Bettina, dank je! Gek genoeg vind ik het veel makkelijker een boek in een paar regels samen te vatten dan in een lange bespreking!

      Verwijderen