Sarah Winman - Tin man

Sarah Winman - Tin man
(UK, 2017)
Lezers die dit boek liever in vertaling lezen, moeten nog even geduld hebben. De vertaling verschijnt in de zomer/najaar 2018 bij uitgeverij Orlando

Hella schreef het al in haar bespreking: toen ik dit boek aan het lezen was, wist ik: dit wordt een 5-sterrenboek, maar wat een totaal ander soort waardering dan mijn vorige 5-sterrenboek, dat van Liz Moore. De ene ster is de andere niet.
Het boek bracht me in een lastig parket! Aan de ene kant wil ik het graag hier bespreken, omdat ik het een enorm mooi boek vond en het graag aan wil raden. Aan de andere kant lukte het me in eerste instantie niet om voor mezelf te formuleren waaróm het dan zo'n goed boek is. Het is niet een boek waar heel veel in gebeurt, het is eigenlijk een vrij simpel verhaal. Het is ook niet heel erg lang (mijn ebook was 121 blz, de papieren versie is rond de 160 blz). Wat is het dan, dat dit boek zo ongrijpbaar maakt?

Ik heb er een weekje over nagedacht en kwam tot de volgende overpeinzing:
Iedereen kent in zijn leven wel zo'n moment, waarop je iets moet zeggen of doen maar het niet kan. Omdat je twijfelt, of niet durft of niet eens weet waarom niet. En dan gaat dat moment voorbij en dan weet je dat je iets verloren hebt. En je weet ook dat dat moment niet meer terugkomt.
Sommige mensen blijven hun hele leven met spijt denken aan zo'n moment, vooral als het bepalend lijkt voor een genomen of juist niet genomen wending in je leven.
Dat is waar dit boek voor mij over gaat. Maar niet alleen de melancholische gedachte dat je iets wat je graag wilde voorbij hebt laten gaan, maar ook dat er hoop is. Dat je je ermee kunt verzoenen, of zelfs kan zeggen dat het goed is, zoals het nu is.
Of praat ik nu in raadsels???

Enfin dit boek gaat in de basis over twee mannen, de introverte Ellis en de uitbundige Michael, die van elkaar houden maar toch uit elkaar drijven, mede door de introductie van een vrouw, Anne. Het bestaat uit twee delen, in het eerste deel is Ellis aan het woord. Zijn vrouw is verongelukt en hij kan daar niet mee in het reine komen. Om zijn gevoel uit de weg te gaan werkt hij in de nachtdienst als uitdeuker (tin man). Maar als hij op een winterse nacht van zijn fiets valt en zijn arm breekt, kan hij niet meer werken en wordt met zichzelf geconfronteerd. In het tweede deel is Michael aan het woord, via nagelaten dagboeken die door Ellis worden gevonden.
De kleur geel speelt een belangrijke rol in dit boek, en staat, samen met zonnebloemen, Van Gogh, de lucht in Zuid Frankrijk en de geur van lavendel voor het leven en dan vooral leven met passie. De schoonheid van het leven. En dat is wellicht wel wat dit boek zijn 5 sterren geeft: verdriet en spijt kunnen genezen door de confrontatie met schoonheid. Geschreven in een wonderschoon boek.