Jodi Picoult - De tweede dochter (My sister's keeper)

Zo heel af en toe lees je een boek waarvan je terwijl je het leest al weet dat het je een stukje zal veranderen. Dat er een minieme verschuiving zal zijn in de manier waarop je de wereld bekijkt. En dat het daarom een boek zal zijn dat je niet zult vergeten. Ik had dat met De duiker van Ann Packer en met De wijde hemel van Alice Sebold. En nu met dit boek van Jodi Picoult.

Ik zag dit boek steeds opduiken op Goodreads (http://www.goodreads.com/), constant met 4 of 5 sterren. Dat leek me wel iets om te gaan lezen. Maar toen ik het uit de biep haalde en het omslag zag en vooral het pictogram dat eraan gegeven was:
vreesde ik het ergste.
Geheel onterecht, zoals al snel bleek.

Het verhaal: een man, Brian, en een vrouw, Sara, krijgen samen twee kinderen, een zoon, Jesse en een dochter, Kate. Na twee jaar blijkt de dochter ziek te zijn. De diagnose: acute promyeloïde leukemie. Een levensbedreigende ziekte die een kind niet lang overleeft zonder een geschikte donor. Die donor blijkt er niet te zijn, waardoor de ouders uiteindelijk besluiten nog een kind te 'nemen' die wel de genetische kenmerken bezit om de perfecte stamcel-donor te kunnen zijn. Dat kind wordt Anna, die bij de geboorte al haar eerste onbaatzuchtige daad doet: het leveren van navelstrengbloed.
Daarna volgen vele bloed-en beenmergdonaties. Alles staat in het teken van het in leven houden van Kate, ook voor de andere kinderen. Dat laat Jesse langzaam ontsporen, en laat Anna zich als ze dertien is afvragen wie zij eigenlijk zelf is. Ze wil haar eigen keuzen maken, en spant daarom een rechtzaak aan tegen haar ouders. Haar eis: juridische ontvoogding om medische redenen.
We volgen deze strijd door de ogen van alle betrokkenen; elk hoofdstuk is een andere stem: die van Anna zelf, haar advocaat Campbell, haar gezinsvoogd Julia, haar broer, haar zus, haar vader en moeder. Om beurten vertellen zij hun kant van de zaak. Hierdoor leer je alle kanten van deze morele kwestie, die door de ontwikkelingen in het stamcelonderzoek heel aktueel geworden is, kennen, en ook de personen zelf. Want je volgt hen in hun gedachten over het leven, hun dromen, hun angsten en twijfels. Daardoor komen alle betrokkenen tot leven en daardoor raak je zelf ook verstrikt in de ethische vragen die zij trachten te beantwoorden; want allemaal brengen ze wel iets naar voren waar je het mee eens kunt zijn. Met huid en haar raak je erbij betrokken, en dat is de kracht van dit hartverscheurende boek; het is, ondanks de materie, geen drakerig of melodramatisch boek geworden. Het gaat over het wezen van het mens zijn en daarom laat het je niet los voordat jij aan het eind gekomen bent en met (in mijn geval) tranen in je ogen de laatste bladzijde omgeslagen hebt.