Van Detlev van Heest las ik eerder De verzopen katten en de Hollander. Dat eindigt met de verhuizing van Detlev en zijn vrouw Annelotte van Japan naar Nieuw-Zeeland, waar zij een boerderij gekocht hebben.
In Pleun volgen we het stel in hun nieuwe leven in Nieuw-Zeeland. Zij ontmoeten daar een ander nederlands stel, Pleun en Annemieke. Pleun is een botte, tactloze, te zelfverzekerde doch knappe man en Annemieke is meer zijn volger dan zijn vrouw. Zoals het vaak gaat met stellen die bij elkaar de deur platlopen, sluipen er al snel irritaties in de relatie. Die werken uiteindelijk funest uit, maar voor het zover is moeten we eerst door de depressie van Detlev heen. Hij voelt zich niet thuis in dit nieuwe land en raakt allengs depressiever. Dat zorgt er voor dat in dit boek veel minder humor zit dan in het vorige. Maar toch was het weer verslavend om te lezen. Grote levensvragen worden in de vorm van een dagboek opgeschreven als kleine alledaagse dingetjes. Het is een soort literaire soap, maar net als met tv-soap kan ik niet goed benoemen waarom ik het als zo verslavend heb ervaren. Han Voskuil en zijn vrouw Lousje, en ook Frida (Vogels) komen overigens regelmatig voorbij, want aan hen stuurt hij zijn dagboekfragmenten.
Liefhebbers van Voskuil en liefhebbers van Nieuw-Zeeland komen zeker aan hun trekken. Verder zou ik zeggen: je moet het maar gewoon proberen!
Boekgegevens:
uitgeverij Van Oorschot, 2011, 496 blz.
Ik las dit boek: uit de biep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten