Tim Parks - Leer ons stil te zitten

Oorspronkelijke titel: Teach us to sit still (2010)

Tim Parks, een engelse schrijver die vooral bekend werd door zijn boeken over zijn verblijf in Italië, schreef met Leer ons stil te zitten een uiterst persoonlijk, ja bijna intiem boek. In eerste instantie lijkt het om zijn lijf te gaan; omdat hij lijdt aan ondraaglijke maar ook onverklaarbare pijnen, gaat hij de medische molen in. Heeft hij een vergrote prostaat? Prostaatkanker? Blaaskanker? Niets wordt de lezer bespaard, de meest intieme onderzoeken worden tot in de kleinste details beschreven. Er wordt niets gevonden, toch wil men hem aan zijn prostaat opereren ("misschien helpt het"), ook al zou dat bijna zeker het einde betekenen van zijn sexleven.
Parks besluit zich niet te laten opereren maar zelf op onderzoek uit te gaan.

Tijdens het beoefenen van zijn favoriete sport, wildwaterkanoën, gaat het bijna helemaal fout, en Parks realiseert zich dat hij de ene spanning voor de andere probeert te verruilen, en dat dat in ieder geval geen oplossing is voor zijn probleem.

Als hij voor zijn werk in India is, bezoekt hij een ayurvedische dokter, die hem zegt: "Dit is een probleem waar u nooit meer van af komt, meneer Parks, tenzij u iets doet aan de duidelijke tegenstrijdigheid in uw karakter".
Dit advies blijft hem achtervolgen, zeker als hij het boek A Headache in the pelvis van David Wise en Rodney Anderson gaat lezen. Dit is een boek over chronische bekkenpijn en één van de remedies die hierin wordt gegeven is zgn. deep relaxation. Parks gaat het proberen en heeft even niet door dat hij eigenlijk gewoon aan het mediteren is, alleen heet het nu anders waardoor hij zijn scepsis even in de stalling laat staan.

Via Shiatsu raakt hij verzeilt in een 'retraite': een week meditatie op een berg in Italie en hij merkt dat er iets bij hem begint te veranderen. Hij beschrijft op nuchtere en relativerende wijze hoe dat werkt bij hem, en hoe het voor hem leidt tot meer zelfkennis, waardoor, o wonder, zijn pijnen beginnen af te nemen.

Opeens wordt hem duidelijk dat hij zijn werk altijd boven zijn privé-leven heeft geplaatst, dat hij, als man van woorden, juist door die woorden voortdurend in verleden of toekomst verkeert en nooit in het nu. (hé, daar hebben we Tolle weer!). In dat kader onderkent hij het belang van beelden, en het is dan ook daarom dat er in dit boek redelijk wat 'plaatjes' zijn opgenomen.

Een verademing om te lezen, voor iedereen die wel wat meer wil weten over rust en meditatie, maar aan de andere kant daarbij altijd wordt gehinderd door een vorm van scepsis over te veel zweverigheid.