Joanna Rakoff en het vuur van de fictie

Nee, het was niet Eendagsvlinders van Irvin D. Yalom, dat het vuur van de fictie weer in mij ontstak. Het was Mijn jaar met Salinger van Joanna Rakoff.
Ik had een paar dagen vrij en liep even de biep in. Zag daar dit boek staan, dat stond op mijn lijstje dus ik nam het mee. Raak!

Rakoff werkte in 1996, ze was toen 24 jaar, een jaar als assistente bij een literair agentschap in New York. De belangrijkste client van dit agentschap was J.D. Salinger. Men heeft daar de schrijver van o.a. het cultboek Catcher in the rye op een voetstuk gezet, en daardoor vormt hij het centrum van de aandacht van Rakoff, alhoewel ze hem slechts een paar keer aan de telefoon krijgt en één keer in levende lijve voorbij ziet lopen.
Het gaat dan ook niet over Salinger, dit boek, maar over hoe zo'n literair agentschap werkt, over hoe je jezelf als schrijver probeert te ontwikkelen door bij zo'n agentschap te gaan werken maar vooral gaat dit boek over literatuur en over lezen. Rakoff schrijft ontzettend goed, dit plotloze boek leest als een trein! Het gaat tegelijkertijd ook over de ontwikkeling van een schrijfster-in-wording, over volwassen worden, over leven in NYC en het is een prettig licht boek.
En, niet het onbelangrijkste, het bracht mijn zin in fictie weer terug!

Kijk overigens ook nog even naar het filmpje van Maarten 't Hart over dit boek, hij voelt zich enorm bedrogen door de titel (daar kan ik het mee eens zijn) maar vindt het overigens een erg leuk boek.

Tegelijk met dit boek nam ik Roxy van Esther Gerritsen mee. Met hernieuwde zin (zie boven) begon ik er aan. Wat een geweldig boek! Het is een soort roadtrip van een heel maf wijf, 27 en net weduwe geworden. Haar man, 30 jaar ouder, is verongelukt terwijl hij naakt met zijn minnares in de auto zat.
Roxy gaat samen met haar dochtertje Louise, de oppas Feike en de assistente van haar man op pad. Ze weet niet hoe te rouwen, is een beetje de weg kwijt en heeft het hart op de tong, dus dat leidt tot op z'n zachts gezegd ongemakkelijke situaties.
Een tragikomisch verhaal waar ik doorheen vloog toen ik eenmaal aan de aparte stijl (korte zinnetjes, recht voor z'n raap) gewend was. Mooi!

En daarna was het tijd voor herlezing van Catcher in de rye althans ik las het nu in het nederlands als Vanger in het graan. Ik had er niet bij stilgestaan hoe groot de invloed van dit boek was in de jaren 50 in de VS, ik realiseerde me dat pas bij lezing van het boek van Joanna Rakoff. 

Ik zei: herlezing maar echt, als ik niet ooit had genoteerd dat ik dit boek had gelezen, dan zou ik ernstig aan mezelf zijn gaan twijfelen, want niets, maar dan ook niets wist ik er nog van. Ook geen herkenning tijdens het lezen, bij geen enkele scène begon er iets te dagen. Is dat raar of niet?
Wellicht heeft het me destijds weinig gedaan waardoor er niets is blijven hangen. Deze keer vond ik het een fijn boek wat wellicht wel extra lading kreeg door wat ik over Salinger had gelezen.
Franny en Zooey staat nu als volgende op de lijst, maar die heb ik nog niet eerder gelezen.

Toen ik vanmiddag mijn zakje uit de thee haalde, was het me duidelijk; een paar dagen vrij kunnen leiden tot een heel andere 'mindset'. Waarvan akte.