Een boek om je goed te voelen

Gail Honeyman - Ik ben Eleanor Oliphant  (Met mij gaat alles goed)
UK 2017, oorspr.: Eleanor Oliphant is completely fine

Een week of wat terug las ik in de krant dat een onderzoek had uitgewezen dat er in Frankrijk opvallend veel 'feel good boeken' worden gelezen. (Dat zal in andere landen vast niet anders zijn, maar daar is het niet onderzocht)
Mij verbaast dat niets.
In hetzelfde artikel staat dat we die feel good boeken beter links kunnen laten liggen, omdat we er niets uit leren over onszelf of de wereld.
'De boeken die ons aan onszelf onthullen zijn niet de meest vriendelijke. Wie wijzer wil worden, leze ongemakkelijke, weerspannige en pijnlijke boeken' aldus een Franse bibliotherapeute, Régine Detambel.

Dat zal vast zo zijn, maar ik zou daar iets tegen in willen brengen, namelijk dat ik uit de kranten, opiniestukken op internet en het 8-uur journaal de indruk krijg dat de wereld helemaal niet zo'n fijne plaats meer is en dat het er sterk op lijkt dat niemand meer te vertrouwen is. Soms vind ik dat alles al pijnlijk en ongemakkelijk genoeg.  Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik krijg af en toe een sterke behoefte om even iets te lezen waar de mensen wél van nature goed en te vertrouwen zijn, en dingen doen voor anderen zónder iets terug te verwachten.

Nu had ik weliswaar het boek van Gail Honeyman al wel eens ergens voorbij zien komen, maar was ik niet direct enthousiast toen ik het omslag van dit boek zag. Want 'feel good' boeken, vooral die met humor, zijn naar mijn smaak vaak nogal flauw, met van die melige humor waarbij elke zin leuk moet zijn. ('De honderdjarige man die..' is voor mij nog steeds één  van de ergste voorbeelden)
Gelukkig kon ik van de plaatselijke boekjuwelier een leesexemplaar (zonder tegenprestatie!) lenen.

Soms word je, als je er totaal geen verwachtingen van hebt, opeens heel blij van een boek, dan blijkt opeens dat je een juweeltje in handen hebt. Eleanor bleek zo'n boek te zijn.

Eleanor is een intelligente jonge vrouw, die in haar jeugd zoveel meegemaakt heeft dat ze sociaal erg onhandig is. Zolang ze haar eigen routines maar kan volgen gaat het goed. Als ze daar door omstandigheden uitgehaald wordt, gebeurt er van alles met haar, wat voor komische situaties zorgt. Zeker als De Liefde in haar leven komt. Tegelijkertijd wordt langzaam duidelijk welke verschrikkingen ze in haar jeugd heeft meegemaakt.
Eleanor is grappig, maar niet overdreven en zeker niet voortdurend. Onder de vaak komisch aandoende verwikkelingen zitten serieuze thema's als eenzaamheid, de dwingende sociale mores en kindermishandeling, die echter nooit zwaar worden door de lichtheid van stijl.

Een boek zit qua sfeer ergens tussen The Rosie Project en Come, thou tortoise. De humor van beide, het lieve kluchtige van Het Rosie Project,  en het warme gevoel met serieuze ondertoon van de Schildpad.

En ja, ik weet ook wel dat dit soort boeken, totaal niet literair, allemaal een beetje hetzelfde format heeft (held/heldin draait op routine en als die routine onderbroken wordt ontstaan er allerlei verwikkelingen) maar o, wat is dit lekker om te lezen! Precies wat een mens soms nodig heeft.

Met dank aan Berry van de Readshop