Ik ben jaren een grote fan geweest van Nicci French, maar hun laatste twee boeken heb ik niet meer gelezen, omdat ik opeens het 'format' zat was. Blauwe maandag ben ik gaan lezen omdat ik toe was aan iets luchtigs en omdat dit boek is aangekondigd als het eerste deel van een serie (van acht), en anders van toon dan de 'losse' boeken die ze hiervoor schreven.
Blauwe maandag was een onderhoudend boek, maar niet vanwege de hoogoplopende spanning, want die was er niet; het was wel spannend, maar niet 'op het randje van de stoel' spannend en ook niet 'tot diep in de nacht doorgelezen' spanning. En ook niet vanwege de 'bloedstollende plotwending'(achterflap) want die zag ik al ruim van tevoren aankomen. Nee, ik las dit boek als een psychologische roman, met sfeervolle beschrijvingen van Londen, waar dit boek zich afspeelt. En met mooie karaktertekeningen van een aantal personen waarvan ik denk dat ze in de volgende boeken terugkomen: Frieda Klein uiteraard, de hoofdpersoon van de serie. Een psycho-analytica die tegen wil en dank de politie gaat helpen bij het zoeken naar een vermist kind, en zelf ook zo haar geheimen met zich meedraagt. Karlsson, de sympathieke Hoofd Moordzaken van de Londense politie. Reuben McGill, de vroegere mentor van Frieda, maar inmiddels zelf een beetje in persoonlijke problemen geraakt. Josef, de klusjesman uit de Oekraïne met een hart van goud. En Olivia, de schoonzus van Frieda met haar problematische dochter Chloë. Al deze personen leren we kennen door de vele wendingen van vertelperspectief. Ieder heeft zo zijn eigen kijk op het leven en zijn eigen stem in het geheel.
Frieda is een vrouw die van haar patienten verwacht, nee eist, dat ze zich aan haar blootgeven, maar zelf is ze zo gesloten als een oester. Ze heeft geen contact meer met haar familie, behoudens haar uit de familie gestoten schoonzuster. Waarom dat is, dat zal in de volgende delen wel verder uitgewerkt worden. Frieda kan zich niet binden en wil zich niet totaal aan iemand overgeven, waardoor haar relatie met vriend Sandy eindigt bij het vertrek van Sandy naar de Verenigde Staten (maar ook daarvan heb ik het idee dat het nog niet klaar is).
Naar Frieda Klein werd ik nieuwsgierig, naar haar verborgen kanten en haar redenen om te zijn zoals ze is. Het is een stoer wijf maar aan de andere kant ook gevoelig en kwetsbaar. Waarom is ze zo? Waarom laat ze de vriend waar ze eigenlijk veel van houd, zonder afscheid voor lange tijd vertrekken? Die nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik uitkijk naar de volgende boeken in deze serie. Blauwe maandag was duidelijk het deel waarin alle hoofdpersonen geïntroduceerd worden. Dat haalde er denk ik voor mij ook een beetje de spanning uit.
Eerst kon ik de titel niet verklaren: blauwe maandag? Wordt het volgende deel dan: rode (groene/gele/bruine) dinsdag? Het verhaal begint weliswaar op een maandag, maar een ontzettend grijze maandag, een sombere, koude maandag. Maar later schoot het me te binnen: blue monday, het engelse begrip voor de meest deprimerende dag van het jaar...
Lees voor de drie eigenlijk drie-en-een-halve-ster, de halve voor de gewekte verwachting over de volgende delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten