Mary McCarthy (1912-1989) schreef The Group in 1963, een periode waarin vooral voor en door vrouwen werd gestreden voor een vrij en onafhankelijk leven. Met name op het gebied van liefde en sex moesten nog veel vrijheden veroverd worden. Die strijd is echter al begonnen in de periode waarin het boek speelt; de Groep beschrijft het leven van 8 vrouwen in de periode van 1933 tot 1938. De band tussen deze vrouwen is ontstaan tijdens hun studiejaren op de (toen nog) vrouwen-universiteit Vassar. Die band zorgt voor een vriendschap die zich ook in het leven na de studie voortzet en dat zich voornamelijk afspeelt in en nabij New York City. Er schijnt veel van McCarthy's eigen leven in het boek terecht te zijn gekomen (ze heeft ook op Vassar gestudeerd, trouwde net als één van de hoofdpersonen een toneelschrijver, had buitenechtelijke affaires etc).
Op de achterflap staat in een aanbeveling van Joke J.Hermsen, toch niet de minste, dat dit boek "nog niets aan aktualiteit verloren heeft". Ik zou zeggen: integendeel, het heeft niets aktueels, maar dat is juist de charme van dit boek. Het is de tijd dat vrouwen voor het eerst kunnen denken aan het opbouwen van een eigen carrière en niet meer alleen een verlengstuk van hun man zijn.
Het is ook de tijd waarin de eerste voorbehoedsmiddelen vanuit Europa op de Amerikaanse markt komen: het pessarium. Die voorbehoedsmiddelen zorgen ook meteen voor een lossere sexuele moraal, iets wat een belangrijke rol speelt in dit boek. De voor die tijd openhartig beschreven sex-scenes zorgden er voor dat het boek veel ophef veroorzaakte ("een schandelijk boek") en mede daardoor 2 jaar lang op de bestsellerlijsten bleef staan.
Het gaat ook over de strijd van de vrouwen tussen hun ideaal: een eigen carrière en daarmee onafhankelijkheid, en de rol die hun door de maatschappelijke normen nog steeds wordt opgedrongen: die van vrouw en moeder. Dat is mooi om te lezen met de achtergrond van waar vrouwen anno 2011 staan.
In het begin heb ik erg aan dit boek moeten wennen, omdat de stijl van schrijven (en zelfs van vertalen) de perioden waarin het speelt en waarin het geschreven is weerspiegelt, en dat betekent een zekere traagheid. Het is geen vlot weglezend filmisch verhaal, je moet er moeite voor doen om de uitgesponnen beschrijvingen (overigens komen niet alle 8 vrouwen uitgebreid voor het voetlicht) tot je te nemen. Naast uitgebreide karakterbeschrijvingen ook veel beschrijvingen van woninginrichting, van feesten, van kleding en uiterlijk en ook nog wat politiek (met name het toen in de mode rakende communisme), eigenlijk alles wat het leven in die jaren 30 in New York zo typeert. Pas halverwege was ik aan dat tempo gewend en toen was er ook veel te genieten. Dat er ook 20 bladzijden tussenzitten over het voeden van een baby (fles of borst, hoeveel tijd ertussen, laten huilen of niet) neem je dan op de koop toe. Blijkbaar was het in die tijd een 'hot item', ik heb er maar een beetje snel overheen gelezen.
Op de cover van het boek wordt al gewezen op de inleiding van Candace Bushnell, de schrijfster van Sex and the City, die het boek neerzet als de voorloper van haar eigen geesteskind.
Vergeet dit onmiddellijk weer, want de twee hebben niets met elkaar te maken.
Ik denk wel dat het verhaal minder interessant is voor mannen, omdat het zo heel erg vanuit een vrouwelijk standpunt is geschreven en de onderwerpen ook met name vrouwen zullen boeien, zonder dat ik dit nu direct een ‘vrouwenboek’ zou willen noemen.
De Groep heeft onbetwiste literaire kwaliteiten (en is zeker ook goed vertaald, op een enkel kleinigheidje na) die pas tot hun recht komen als je het boek leest zoals het geschreven is: langzaam en met aandacht.
Boekgegevens:
Uitgeverij De Arbeiderspers, 2011, 408 blz. Gemoderniseerde vertaling
Oorspronkelijke titel: The Group (1963)
Ik las dit boek als recensie-exemplaar van de uitgever
