Ik heb me de laatste dagen in de Siberische wouden opgehouden. Bij -34 graden. In een blokhut van 3 bij 3 meter. Met Sylvain Tesson. Die daar de ultieme kluizenaarservaring opdeed. Ik houd van boeken die zich afspelen in extreme kou en ik weet dat er onder jullie meer zijn die deze afwijking hebben. Met dit boek kun je je hart ophalen!
6 maanden, van februari tot en met juli 2010 bracht hij door in een blokhut aan de noordwestelijke rand van het Bajkalmeer in Siberië, aan de Kaap van de Ceders van het Noorden. Met een voorraad rijst, pasta en tabasco, sigaren en wodka voor 6 maanden en een kist met 60 boeken wilde hij daar de rust vinden die hij tijdens zijn reizen niet kon vinden. Tijdens die 6 maanden hield hij een dagboek bij. Dit boek is daar het resultaat van.
Wat werd ik jaloers op deze fransman, die daar midden in de natuur zijn goddelijke gang kon gaan, lezen, wandelen, genieten van de natuur, hout hakken, zelfvoorzienend zijn. Over 'simplify your life' gesproken, leven in een blokhut van 3x3, een bed, een tafel, een oventje en een houtkachel. Meer heeft een mens niet nodig.
"De blokhut, koninkrijk van de vereenvoudiging. Onder de naaldbomen beperkt het leven zich tot hoofdzaken."
Talloze stukken heb ik aan zitten strepen, uitspraken over onze maatschappij, over de mens die maar nietsontziend neemt van de aarde wat haar uitkomt. Over de natuur, het wezen van de mens.
Over de voorwaarden voor innerlijke vrijheid. Over eenzaamheid:
"Er gaat niets boven eenzaamheid. Het enige wat nog aan mijn geluk ontbreekt, is iemand aan wie ik kan uitleggen hoe gelukkig ik ben."
Ik vroeg me af in hoeverre je, als je zo alleen aan het lezen, denken en reflecteren bent, daar toch een ander als klankbord voor nodig hebt; in het begin komt er zo'n stroom aan gedachten los dat je denk ik vooral bezig bent met het ordenen daarvan, maar daarna? Is het voldoende te denken 'om het denken' of is een klankbord onontbeerlijk?
Tesson geeft daar niet direct antwoord op, maar wel zegt hij dat als je zo lang alleen zit, je moet leven in het moment. Niets gaan plannen, anders wordt je gek. En hij legt natuurlijk zijn gedachten vast in een dagboek.
Zijn vriendin maakt het, als hij 4 maanden in zijn hut zit, uit via een SMS op de satelliettelefoon die hij mee had voor noodgevallen. Wat een rotstreek. Want je kunt niet even gaan vragen waarom?
Tesson stort in maar zijn 2 Siberische honden en de boeken helpen hem er overheen.
Ik denk dat ik zelf ook wel trekjes heb van een kluizenaar, maar om 4 maanden in bittere kou te zitten (de laatste 2 maanden was het zomer), dat gaat wel ver (en waarschijnlijk is het ook te gevaarlijk voor een vrouw om alleen in een onherbergzaam gebied te zitten, niet vanwege de dieren maar de russische mannen...).
Tesson krijgt wel af en toe visite (russische vrienden) en gaat ook af en toe naar andere eenzame lieden (boswachters of beheerders van 'weerstations' die net als Tesson in een blokhut in een afgelegen gebied wonen). Maar verder is hij alleen.
Wat hij er echter niet bij heeft verteld, is dat er ook iemand is langsgeweest die er een film van heeft gemaakt. Maar ook wel weer fijn voor ons, want je krijgt een goed beeld van hoe hij daar zit, hoe de hut eruit ziet, hoe zijn uitzicht eruit ziet.
Het filmpje is
HIER te vinden. Dit is een filmpje van 10 minuten. Er is ook een versie van een uur, die zie je er vanzelf naast staan. Ik heb alleen de korte gekeken, de lange heb ik nog tegoed. Ik kon vrijwel niets verstaan van wat Tesson allemaal vertelt maar de beelden! Die zijn prachtig!
De lijst met boeken is overigens ook afgedrukt, voor de geinteresseerden. Veel Franse klassiekers en filosofen.
Nog één die nog dit jaar meekan met de beste boeken van 2012!
