Wat ik zoal las, de afgelopen tijd

Nu het fictie-lezen weer lekker gaat, las ik uiteindelijk toch nog wel veel de afgelopen maand. Inmiddels heb ik vakantie, dat helpt ook wel! Ik zou eigenlijk twee weken vrij zijn. Maar ik moest de eerste week (vorige week) zo ontstressen, dat ik pas nu een beetje ontspannen raak. Dus ik heb er nog maar een weekje aangeplakt.  O trouwens, nu lukt het dus weer niet om non-fictie te lezen. Het lijkt wel of mijn hersenen maar één stand aan kunnen. Wat raar! Maar ik accepteer het nu zoals het is. Ik moet het maar eens bespreken met dokter Booklove.
Ik ga even in vogelvlucht door mijn boeken heen. Dat geeft mij het gevoel dat we (wij dus, jij, de lezer van dit stukje en ik, Boekhapper) weer 'bij' zijn en dat vind ik wel zo prettig.

Niña Weijers - De consequenties; in eerste instantie was ik geneigd dit boek terzijde te schuiven. Ik vond het een hoop gezwets over kunst en een hoofdpersoon, Minnie Panis, waar ik niets mee had.
Maar ergens had ik over dit boek gelezen dat het een boek is dat de volhouder beloont, dus pffff nog maar even doorzetten.Uiteindelijk is het wel goedgekomen, maar ik moet dit boek beslist met dokter Booklove bespreken, dus mijn botsingen met dit boek komen later nog aan de orde.

Nausicaa Marbe - Smeergeld; dit was nou echt zo'n lekker boek waar je alle kanten mee op kunt. Je kunt het lezen als een spannend boek (er zijn intriges, er vallen doden, er wordt gespeurd). Maar ook als een zedenschets, want het is

een aanklacht tegen de corruptie die in alle lagen van de maatschappij voorkomt en tegen de macht van het geld in het algemeen.  Maar je kunt het ook nog heel erg op jezelf betrekken en jezelf de vraag stellen of jij zelf nou echt zo integer bent. Ja, zul je meteen zeggen. Maar zelfs de meest onschuldige, naïeve vrouw in dit boek, de vrouw van hoofdpersoon Job van Emmerik, blijkt de verleiding niet te kunnen weerstaan, ook al is die klein en niet te vergelijken met de grote corruptieschandalen die óók in dit verhaal voorkomen; Job van Emmerik, stadsarchitect bij de gemeente Haarlem, vermoedt omkoping en belangenverstrengeling maar gaat iets te opzichtig te werk, waardoor hij wordt ontslagen. Zijn ontslag leidt tot een ernstige huwelijkscrisis en hij blijkt zelf ook niet helemaal eerlijk geweest te zijn.  Hij komt in een lastig parket als een vrouw uit zijn verleden opeens weer opduikt. Wat volgt is een messcherp, ironisch, af en toe komische zoektocht waarbij het slechtste en beste in de mens voorbij komen. Vooral ook veel kritiek op die yuppengezinnen, waar de schone schijn opgehouden wordt maar achter de voordeur van alles aan de hand is.  Ik vloog er doorheen en het was dan ook bijna mijn beste boek van de maand. Bijna maar toch niet.  (4,5/5)

Mark Tigchelaar - Lezen, weten en niet vergeten; een boek in het genre 'haal meer uit je brein' waarin het vooral gaat om het onthouden van wat je leest (en hoort) en dat vooral van non-fictie natuurlijk. Tigchelaar is bedenker van de 'UseClark' methode, 8 principes om beter informatie op te nemen en te onthouden.
Naast  de bekende tips (sneller lezen omdat je brein zich anders gaat vervelen, dingen die je wilt onthouden vertalen in beelden) toch ook twee eye-openers in dit boek. De eerste is: niet proberen te onthouden tijdens het lezen, en ook niet gaan schrijven tijdens het lezen! Werk liever in blokken, dwz een blok lezen en vervolgens proberen samen te vatten in eigen woorden, terugzoeken wat je niet meer weet en dan opschrijven.
De tweede is dat een overkoepelend inzicht in een onderwerp (of meerdere) ontstaat door het aan elkaar verbinden van elementen, waardoor iets nieuws ontstaat: het creatieve proces. Dan helpt het wel heel erg als je veel parate kennis hebt. Je leest vaak dat (jonge) mensen menen dat ze geen parate kennis meer nodig hebben, omdat ze immers alles op kunnen zoeken op internet. Maar opzoeken helpt in dit geval niet, omdat creativiteit meestal een plotseling en spontaan inzicht is.  (3,5/5)

het Resistentie-orkest

Verder in de jonge nederlandse schrijvers en schrijfsters: Alma Mathijsen met De grote goede dingen. Aardig boek maar niet iets wat me nu erg geraakt heeft, niet zoals Niña Weijers bijvoorbeeld, of Esther Gerritsen. Mila, een meisje van 17 gaat met Don, de oude vriend van haar overleden vader Just, op zoek naar zijn violofoon (een viool met een toeter eraan). Just was lid van een nogal anarchistisch strijkkwartet, maar is door zijn nogal ruige manier van leven jong gestorven. Don was ook lid van dat kwartet en neemt Mila mee op een roadtrip om haar vader alsnog te leren kennen. Mila blijft in mijn optiek een vage vlek, de vader leren we beter kennen dan zijn dochter. Een boek zonder body.
Alma Mathijsen deed voor dit boek onderzoek naar de oude vrienden van haar eveneens overleden vader Hub Mathijsen, die in de jaren zestig optrad met o.a. het Resistentie-orkest (lees dit goed). (3/5)

En de laatste is Jessica Grant met Come,thou tortoise. Voor de inhoud verwijs ik graag naar de bespreking van Anna. Maar het was inderdaad een ontzettend fijn boek, zo'n boek dat je niet vaak tegenkomt en waarvan je meer zou willen. Heldin Audrey Flowers heeft wat autistische trekjes en één daarvan is dat zij een erge control freak is, iets wat mij ehhhm, niet helemaal onbekend voorkomt. Dat zorgt voor de nodige, zoals Anna dat mooi beschreef, kluchtige situaties maar omdat het zo intelligent geschreven is wordt het toch nooit melig. Volgens mij ga je wel dingen missen als je dit boek in vertaling leest, want er zitten veel woordgrapjes in waarvan ik me afvraag hoe je daar in vertaling mee om zou moeten gaan. Een voorbeeld, en dit is ook nogal een belangrijk voorbeeld, ergens komt ter sprake dat een muis in het lab van vader Flowers zal worden euthanized maar Audrey maakt hiervan/verstaat/wil verstaan:  youthenized, wat op zich niet raar is omdat haar vader als wetenschapper op zoek is naar het tegengaan van veroudering. Zo'n grapje is niet te vertalen toch?  (4,5/5)

Wat staat er op dit moment in de bookseat? Omdat ik ook deze vakantie niet op pad ga, mocht ik mezelf trakteren op een stapeltje boeken. Eigenlijk wilde ik die allemaal tegelijk lezen maar ik heb me ingehouden, ik heb immers ook nog wat leeslijstjes en titels die in mijn hoofd staan te dringen.
Nu lees ik: De Toverberg van Thomas Mann (in kleine hapklare brokken, valt niet mee), Het gelijk van Heisenberg van Frans Pollux (een hoogst merkwaardig maar erg onderhoudend en prikkelend boek van het wensenlijstje) en The Creative License van Danny Gregory (past in een thema dat me al weer een tijdje bezig houdt over creativiteit en journaling, maar daarover volgende keer meer).
Met het boek van Paul van Tongeren (Leven is een kunst), dat mijn huiswerk is van dokter Booklove, wil het nog niet zo lukken. Dat wordt weer een lastig gesprek....