Met Bill Bryson door de VS

Oorspronkelijke titel: The Lost Continent, UK, 1989
Mijn nederlandse vertaling is uit 1990 en van uitgeverij Amber.

Het is weer zomer, voor mij als niet-reiziger het seizoen van de reisverhalen. En het dan ook nog in de tuin te kunnen lezen, het is voor mij één van de grootste genoegens. Niets fijner dan vanuit de tuinstoel te lezen over de ontberingen van anderen, of juist weg te dromen naar mooie plekken waar ik ooit zou kunnen zijn maar waarschijnlijk nooit zal komen.
De inhoud van dit boek was ook een waar genoegen, want hoewel al 25 jaar oud (Bryson schreef het in 1989 als een nog tamelijk jonge man) leest het alsof het gisteren geschreven is. Afgezien dan van de vertaling die wat gedateerd aandoet, zoals het feit dat 'the car' consequent wordt vertaald met de wagen. Ook blijkt de vertaler niet heel dol te zijn op komma's. Maar dit terzijde.
Bill Bryson, geboren in Des Moines in Iowa, maar op dat moment woonachtig in Engeland, wil terug naar het Amerika van zijn jeugd en maakt in de oude Chevette van zijn moeder  twee reizen door Amerika: eentje in oostelijke en eentje in westelijke richting, waarmee hij in totaal 48 staten aandoet. Het Amerika wat in zijn hoofd zat blijkt bijna niet meer te bestaan, vrijwel overal treft hij óf een treurigmakende aftandsheid (de meeste dorpen op het platteland) óf een slaapverwekkende leegheid (alle wegen daartussen) óf aan de massa-consumptie aangepaste steden met veel pizza-hutten, mega-supermarkten, super drugstores en dito parkeerplaatsen en indien er ook maar ergens goeie sier mee gemaakt kan worden (een filmheld, een filmlocatie, geboortehuis van een politicus), struikel je er ook nog over de souvenirwinkels. 
Dit klinkt allemaal niet heel opwekkend, maar Bryson zou Bryson niet zijn als hij dit alles niet met veel droge humor heeft beschreven, waardoor ik regelmatig erg moest lachen (wat mij toch niet snel overkomt tijdens het lezen). Maar ook voor mooie natuurbeschrijvingen kun je bij Bryson terecht.
Het lezen ging mij in ieder geval een stuk beter af dan Reizen met John van Geert Mak. Daar ga ik binnenkort een 4e poging aan wagen, tot nu toe is het me niet gelukt verder te komen dan 100 blz. Ik denk dat ik bij Mak de humor mis.

Eerder las ik A walk in the woods (eigenaardig vertaald met Terug in Amerika) waar ik ongeveer dezelfde leeservaring mee had: af en toe onbedaarlijk lachen, en dan weer even terug naar normaal met prachtige natuurbeschrijvingen. Onlangs las ik overigens dat er een film in de maak is of al gemaakt is van A walk in the woods, met o.a. Robert Redford, Nick Nolte en Emma Thompson, die in december 2015 in de nederlandse bioscopen te zien is.