De boeken die ik dit jaar niet besprak

Naarmate ik meer lees, blijven er ook meer boeken onbesproken, terwijl sommige daarvan best een beetje aandacht kunnen gebruiken.

Ook heb ik dit jaar nogal wat boeken voortijdig gestaakt, sommige zelfs al na het eerste hoofdstuk. Onderstaand een opsomming.

Gelezen en goed bevonden:

Tove Jansson – The Summerbook; klassieker over een 6-jarig meisje en haar grootmoeder, die samen een zomer doorbrengen op een Fins eiland. Zowel luchthartig als diepzinnig, een wijs boek (4/5)

Jo Walton – Among others; coming-of-age verhaal van een meisje dat kostschool overleeft dankzij het lezen van science-fiction boeken. Alleen leuk als je zelf ook houdt van het genre.(4/5)

Philip Roth – Alleman; over een oudere man die niet kan verkroppen dat hij geen succes meer heeft bij de vrouwtjes en zich terugtrekt in een soort bejaarden-bungalow-park. Een echte Roth, prachtig geschreven (4/5)

Guy Delisle – Jeruzalem; graphic novel van de man die zijn vrouw, werkzaam bij de Franse artsen zonder grenzen, volgt naar verschillende landen en zich daar onnozeler voordoet dan hij is om zo te ontdekken wat er leeft onder de plaatselijke bevolking. Tussen de onnozelheid door een mooie beschouwing van het joods/palestijns conflict. Delisle is mijn favoriete graphic novel auteur geworden.(4,5/5)

Jeroen Vanheste – De wijsheid van de roman; klassieke romans (o.a. Proust en Mann) besproken vanuit filosofisch oogpunt. Een boek dat ik las uit de biep maar zo belangwekkend dat ik het zelf heb gekocht. Mooi uitgegeven trouwens, als hardcover met zwaar papier. (4/5)

Joep Dohmen & Maarten van Buuren – De prijs van de vrijheid; filosofische essays over een aantal filosofen/schrijvers vanuit het besef wat vrijheid is: het maken van keuzen en nemen van verantwoordelijkheid. Doorwrochte stukken die mij niet allemaal boeiden, maar wel leidden tot een enorme toename van kennis over de betreffende filosofen (4,5/5)
 

Minerva Koenig – Nine days; thriller of eigenlijk een who-dunnit met een onwaarschijnlijke heldin, want: dik en lelijk en nog bouwvakker ook én in een getuigenbeschermingsprogramma. Verhaal speelt zich af in een klein plaatsje in Texas en is een heerlijk ouderwets detective-verhaal met een happy end (3,5/5)

Gelezen en niet goed bevonden:

James Wood – Hoe fictie werkt; literatuurwetenschap "voor de gewone lezer", maar wat saaaaaaiii!! Weinig nieuws aan de horizon en het lijkt of James Wood erg zijn best doet om vooral níét te genieten van wat hij leest. (2/5)

Jostein Gaarder – Het mysterie; kerstverhaal over een magische adventskalender, het kerstverhaal en een zoekgeraakte vrouw. Er zaten wel leuke grapjes in, ook voor volwassenen, maar over het geheel viel het nogal tegen, ben beter gewend van Gaarder (3/5)

Gestaakt:

Rachel Kushner – The Flamethrowers; het lukte me niet om door te dringen in dit hippe verhaal over een jonge vrouw op een motor, racen op een zoutvlakte en moderne kunst (onder andere). Ergens las ik in een recensie dat dit boek lezen is alsof je achter in een taxi zit en geen idee hebt waar je heen gaat. Dat vond ik een goede beschrijving van het gevoel dat ik erbij had. Niet mijn soort boek.

Christopher Ross – Tunnel visions; iets tussen fictie en non-fictie over een jongeman die zogenaamd filosofische observaties in metro-stations doet. Vond het niet interessant (genoeg).

Jean-Luc Bannalec – Bretonse verhoudingen; ontzettend slappe, slaapverwekkende detective spelend in een zonovergoten Bretons dorp

Natasa Dragnic – Iedere dag, ieder uur; een roman die begint met twee peuters waarvan de één (het jongetje Luka) flauwvalt en de ander (het meisje Dora) hem wakker kust. Ja hoor. Zo onwaarschijnlijk dat ik er meteen al genoeg van had. Cover lijkt verdacht veel op die van De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano en moet denk ik suggereren dat het net zo’n boek is.

Graeme Simsion – The Rosie effect; ‘vervolg’ op The Rosie project, maar het trucje wat in het eerst boek zo verfrissend werkte (man met Asperger die zorgt voor veel verwarring) werkt niet meer en levert een heel flauw verhaal op. Gelukkig alleen een preview gedownload.

Margaret Atwood – Stone Mattress; een poging om een verhalenbundel te lezen, maar na het eerste verhaal had ik al een soort kater. Ik had net door hoe het verhaal in elkaar zat (het was een tamelijk vervreemdend verhaal) en waar het heen ging toen het heel abrupt eindigde. Grrrr. Misschien de verkeerde verhalenbundel?