Maria Stahlie - De lijfarts



Maria Stahlie is, met 14 boeken op haar naam, een bijzonder ondergewaardeerde Nederlandse schrijfster.
Eerder was ik al zeer onder de indruk van haar boek 'Boogschutters'. 'De Lijfarts' wordt in het algemeen gezien als haar beste boek.
De Lijfarts is, met 594 bladzijden, ook een 'lijvig' en vol boek en laat zich niet gemakkelijk samenvatten.

Muriël ('Muur') Wijnings is een schrikkelkind en denkt dat ze onheil afroept over andere mensen, een idee dat is ontstaan na de dood van haar ouders in een auto-ongeluk. Ze geeft zichzelf hiervan de schuld, omdat haar ouders op weg waren naar hun dochter nadat die ze ertoe had overgehaald eerder te komen dan de bedoeling was.
Na deze catastrofe verblijft ze een tijdje in Amerika, waar ze een kind krijgt. Als ze terugkomt naar Nederland, laat ze haar zoontje Sean achter bij haar schoonmoeder Ella.
Voor ze zich gaat ontfermen over haar zoontje ('over enkele maanden'), moet ze van zichzelf bewijzen dat ze een goede moeder is, dat ze die verantwoordelijkheid kan dragen en hem niet in het ongeluk zal storten. Ze gaat daarom alleen terug naar Nederland en vertelt niemand van het bestaan van Sean. Terug naar haar nicht Mieke, met wie ze samen in een huis woont en die inmiddels wél dokter is geworden, haar broer Ram (Ramses) en haar neef Marc, voor wie ze nog steeds een verboden liefde voelt. En oom Henk en tante Tessa, de ouders van Mieke en Marc, die ook een beetje de ouders van Muriël zijn geweest na de dood van haar eigen ouders.
Ze schrijft brieven aan Sean en Ella, maar als haar laastste brief ongeopend terugkomt, weet ze dat Sean verdwenen is, ergens in dat grote land hebben Ella en Sean een nieuwe plek gevonden, onbereikbaar voor Muriël.

Door een misverstand belandt Muriël in de plaats van haar nicht als lijfarts bij de Hongaarse familie Metzlar. De oude mevrouw Metzlar (Anja) lijdt aan een ernstige vorm van diabetes en het is de taak van Muriël de zorg voor Anja op zich te nemen. Ze voelt zich in haar element in deze rol en kwijt zich als een volleerd arts van haar taak. Ze raakt bevriend met de bewoners van het prachtige witte huis van de familie Metzlar: de oudste dochter en zoon van Anja, Eszter en Zsiga. Eszter's zoon Laszlo en zijn zwangere vriendin Noortje, die boven in het penthouse wonen. Zij allen schenken Muriël hun vertrouwen, iets wat Muriël steeds meer gaat bezwaren, want zij is dat vertrouwen niet waard! Ze liegt en bedriegt om de status quo te handhaven. Behalve haar broer Ram weet niemand dat ze een zoontje heeft. Niemand weet dat ze zich heeft uitgegeven als arts en dat ze niet meer in haar mooie appartement in Amsterdam woont, maar in een groot huis in Breda.
Alles verandert als ze een brief krijgt van Ella: ze is ongeneeslijk ziek en kan niet langer voor Sean zorgen. Haar zoon wil niets met het kind te maken hebben, dus komt ze Sean naar Nederland brengen. Als ze Sean aflevert, laat ze daarbij nog even fijntjes weten dat Muriël een egoistisch mens is die het moederschap eigenlijk niet waard is.
Muriël laat zich hier zo door beïnvloeden, dat ze de boel weer wil ontvluchten, haar zoontje en haar leugens achterlatend bij de familie Metzlar.....

Een erg goed geschreven en opgebouwd boek, en wat een prachtig leesavontuur is dit! Er zit een soort hartslag in het verhaal, de hartslag van Muriël. Op deze hartslag wil je doorlezen, een soort voorwaartse stuwing is het, een drang om te lezen. Je wilt ook niet dat er een eind aan komt.
Die komt natuurlijk wel, en wat voor één! De tranen stonden in mijn ogen. Boek dichtgeslagen, diepe zucht. Dit laat zich niet gemakkelijk evenaren.

Boekgegevens:
Uitgeverij Prometheus, 2002, 594 blz.
ISBN 9789044601237
Ik las dit boek: uit de biep

3 opmerkingen:

  1. Gek, ik was er van overtuigd dat ik dit boek destijds had aangeschaft op basis van de juichende recensies, maar nee. Gelukkig heb ik net een boekenbon gekregen, dus ik denk dat ik nu al weet wat ik daarvoor ga kopen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk Anna! Dat is zeker de eerste aanschaf van een Nederlands boek in lange tijd :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooie recensie en wat een aanbeveling. Ik heb nog niets van Stahlie gelezen, dit gaat vast de eerste worden.

    BeantwoordenVerwijderen