Ik las die maand wat meer dan anders, omdat ik met mijn vinger in een spalk zat zodat ik op creatief gebied een beetje stilzat. Maar ik liet mezelf ook weer verleiden tot het maken van een leeslijstje.....beter niet meer doen! Want zodra er zo'n lijstje is lijkt het wel een nieuw doel om de boeken van het lijstje zo veel mogelijk uit de weg te gaan. Op de één of andere manier worden die boeken er voor mij minder aantrekkelijk van zodra ze op een lijstje staan, dan wordt het een Taak om ze te lezen. En taken, die vermijd ik liefst zo veel mogelijk. Eenzelfde soort tegenzin ervaar ik tegenwoordig trouwens ook bij boeken die veel mensen aan het lezen zijn, of waar je veel recensies van ziet (of wat bijvoorbeeld bij DWDD voorbij komt). Dan hoef ik zelf even niet. Beter wachten tot de hype is weggezakt, jaren later is zo'n boek dan vaak een herontdekking voor mij. Een mens kan toch raar in elkaar zitten.
In februari was ik kortstondig recensent bij Tzum, maar ook dat werd al snel een Klus met ook nog enige tijdsdwang/drang. Dus na drie boeken hield ik het voor gezien. Het klinkt wel leuk, recensent zijn, maar zo leuk is het ook weer niet, zeker als je het boek wat je moet recenseren tandenknarsend zit te lezen. En hoe moet je in hemelsnaam een nette recensie schrijven over een boek wat je vreselijk vindt.Ik kocht in februari de Verzamelde Werken van Shakespeare, waar ik nog steeds heel blij mee ben maar waar ik tot nu toe slechts twee werken van las.
In maart las ik nog twee van de beste boeken van dit jaar: Verborgen verleden van Anne Michaels en M-Train van Patti Smith.
Ook Toni Morrison's The bluest eye behoort tot mijn beste boeken van 2016, ik las het in april, de maand waarin ook de Verkiezing van het belangrijkste boek van start ging. De uitkomst (in september) was weinig verrassend: De Bijbel. Geen enkel ander boek zal De Bijbel ooit van zijn troon stoten als belangrijkste, dus dit was een overbodig circus in het kader van Het jaar van het boek, waar ik verder weinig van gemerkt heb.Na april ben ik wat lezen en vooral wat schrijven betreft in een diep gat gevallen. Vanaf mei ben ik beroepsmatig bezig geweest met het zoeken van een nieuwe job (binnen hetzelfde bedrijf) omdat mijn huidige functie ophield te bestaan. Dit kostte mij zo veel energie, dat ik thuis liever met mijn handen bezig was, en zo heb ik in de zomer mijn creativiteit herontdekt en verder onderzocht.
Mijn (thuis-)vakantie in juni ging vooral op aan Hanya Yanagihara's Een klein leven (ook bij de beste
Dat was dan ook meteen wel weer een heerlijk lees-avontuur, waarvan ik er in die tijd meer had willen hebben, maar niet kon vinden.
In september besloot ik maar eens wat boeken te gaan opruimen. Ik heb ze niet, zoals Hella heeft gedaan, stuk voor stuk door mijn handen laten gaan. Ik ben voor de planken gaan staan met de vraag: van welke boeken heb ik het gevoel dat ik ze niet meer ga lezen? En welke boeken die ik nog wel wil lezen heb ik inmiddels ook digitaal? Het antwoord op die twee vragen leidde tot het opruimen van zo'n 600 boeken.
Maar ja, wat dan? Via de plaatselijke boek-annex tijdschriftenwinkel hoorde ik over een stichting alhier die een bibliotheekje wilde oprichten, maar toen ik hen vertelde hoeveel boeken ik klaar had staan, schrokken ze zich daar een hoedje, het bleek veel te veel voor het kleine bibliotheekje wat ze in hun hoofd hadden. Gelukkig bood de buurman een uitweg, want die is een vaste bezoeker van een camping in Zeeland die óók graag een bibliotheek voor de gasten wilden aanleggen.Na het aanschaffen van 30 boekendozen zijn mijn boeken gezellig op een aanhanger richting Zeeland gegaan.....dus mocht je ooit terechtkomen op een camping in Zeeland met een bibliotheek, dan is de kans groot dat je daar mijn boeken ziet staan.
Met die opruiming en de gaten die dit veroorzaakte in de boekenkasten, ging een complete 'reshuffle' van alle kasten gepaard en dat leidde ertoe dat de zorgvuldig opgebouwde registratie van mijn boekenbezit in Book Collector in één klap waardeloos was want nu zaten er veel boeken in die ik niet meer had en de boeken die ik nog wel had, waren verhuisd naar een andere locatie. Wat nu? Opnieuw alles registreren zag ik niet zitten, dus dit was het moment waarop ik afscheid heb genomen van Book Collector en daarmee ook van de registratie en statistieken van alles wat ik de afgelopen jaren gelezen heb. Een hele opluchting, want ook dat voortdurende registreren was ik een beetje gaan ervaren als een Klus. En wees gerust, ik heb nog genoeg boeken over, ik schat zo'n 2000. In ieder geval is nu elk boek wat ik heb ofwel een boek wat ik graag wil lezen, ofwel een al gelezen exemplaar met een bijzonder sentiment, of bedoeld om ooit te herlezen. Dat geeft rust!
In september ben ik wat werk betreft in een tijdelijke functie terecht gekomen, waarbij ik het gevoel had dat ik weer helemaal opnieuw moest beginnen. Nieuwe collega's, nieuwe baas, nieuwe vaardigheden, nieuwe locatie, nieuwe werkplek. Het viel en valt niet mee, want hoewel ik het graag anders zou willen merk je dan wel dat je naarmate je ouder wordt toch minder flexibel bent. Het zal nog lang onrustig blijven.
De bekeerlinge van Stefan Hertmans (historische roman spelend in Frankrijk en Egypte in de 11e eeuw, over een christelijke vrouw die zich bekeert tot het jodendom, maar vooral ook over de nietsontziende geweldadigheid van de kruistochten en hoe dat eigenlijk lijkt op de 'kruistocht' van het huidige IS).
En het pamflet van Chimamanda Ngozi Adichie 'We moeten allemaal feminist zijn', een verzameling open deuren van heb ik jou daar, maar waarschijnlijk in Afrika nog eye-openers.
Noemenswaardig is verder nog Goldberg van Bert Natter. Met veel plezier las ik 500 van de 668 bladzijden van mijn ebook, en toen was het opeens klaar! Raar! Het is een historische roman die muziekliefhebbers zal boeien, want het gaat voornamelijk over de levensgeschiedenis van Goldberg en daarmee zijdelings ook van Bach. De sfeer in het toenmalige Duitsland, met name Dresden, is goed getroffen en Natter haalt alles uit de kast om Goldberg tot leven te brengen. Maar ik was er na 500 bladzijden gewoon klaar mee. En heb dan niet meer de drang om toch nog even die laatste 168 bladzijden door te worstelen. Toch heus een aanrader, dit lijvige boek!
De week voor Kerst werd ik overvallen door een zware verkoudheid en pas toen ik thuis op de bank lag, merkte ik hoe moe ik was, en hoe groot mijn behoefte was aan wat ik maar zal noemen 'vluchtboeken'. Nee ik zeg het verkeerd, ik heb in deze rare tijden waarin we leven, enerzijds veel behoefte aan boeken om te duiden wat er 'loos is' in de wereld; wat is eigenlijk het neoliberalisme en wat komt daar uit voort? Wat is populisme, waar komt het vandaan? Waarom ligt er zoveel nadruk op de economie en kent die eigenlijk nog wel een moraal?
Ik ga het jaar uit met het tweede deel van deze serie: De Invasie van de Tearling (The Invasion of the Tearling). De serieuze boeken komen volgend jaar wel weer. Ik heb geen goede voornemens, maar hoop hier op mijn blog wat meer zichtbaar te zijn.
Ik wens iedereen een heel gelukkig, gezond en mooi 2017!
